1. 351.
    0
    Benim çok şeye hevesim vardı küçükken. Bunlardan biri de tamirattı. Hoş, bu da her erkek çocuğunun hobisidir herhalde o yaşlarda. Aslında bu bile, kültürel ve toplumsal cinsiyet kodlarıyla dolu büyüdüğümüzü göstermeye yeterli bir örnek.
    ···
  2. 352.
    0
    Bu Beşiktaş mevzusunun, arabamızın plakasında da yer aldığını söylemiştim: “35 BJK 87”. Yolda gören Beşiktaşlılar, bize tezahürat yaparlardı. O kadar gururlanırdım ki… Çok severdim arabamızı. Babamın araba sürerkenki her hareketini dikkatle takip ederdim. Direksiyonu tutuşu, vitesi atışı, park edişi… Her şey çok büyülüydü. Bi gün ben de yapacaktım, ben zütürecektim ailemi her yere! O tezahüratları, arabayı sürerken alacaktım! istanbula zütürecektim arabayı, inönü’nün önüne park edecektim!
    ···
  3. 353.
    0
    başlıyoruz...
    ···
  4. 354.
    0
    @139 eyvallah panpa.
    ···
  5. 355.
    0
    @228 hepimizden bir parça var panpa, incidekilerin çoğunun babasıyla problemi vardır diye düşünüyorum. eyvallah, devam ediyorum.
    ···
  6. 356.
    0
    okuyan herkese teşekkürler... yarın görüşmek üzere...
    ···
  7. 357.
    0
    Babaların da canı acırmış…
    ···
  8. 358.
    0
    Çocuk olmak istiyordum, başka bir ailede.
    ···
  9. 359.
    0
    Her nöbette, sadece bunları düşünüyordum. Böyle bir derdim varken, hayatımda iki tane çocuk varken, başka bir şeyi düşünemiyordum. Diğer dertler o kadar komik geliyordu ki.. Olgunlaşmak dedikleri buydu sanırım, bu benim hiç hoşuma gitmiyordu.
    ···
  10. 360.
    0
    Bir kere olsun, o yastığa başımı huzurla koyamadım. Uzakta olsam bile.
    ···
  11. 361.
    0
    "Niye ki?” diye sordu. “En azından babanın olmadığını biliyorsun, ona göre hayatını kuruyorsun.” Dedim. “Benimki var da yok gibi. Ben, babam varken babasızlığı yaşıyorum.” Donup kalmıştı. “Doğru aslında, sen de benim gibi büyüdün.” Dedi. “Hatta, belki de daha kötüsü” dedim. “Her akşam, başımı yastığa “acaba bugün kavga edecekler mi” diye koyardım. Sen en azından o gece kavga olmayacağını bilirdin.”
    ···
  12. 362.
    0
    Kuzenimin babası şehit olmuş, o 1 yaşındayken. Babasız büyümenin ekgibliğini hep yaşadığını anlatır, ağlardı. Bir kız çocuğu olarak, onu hep düşündüğünü söylerdi. “Bir ilişki yaşamak bile, ona ihanet ediyormuşum gibi hissetiriyor, sanki beni izliyormuş gibi. Ben de kendimi geri çekiyorum.” Saatlerce ağlardı. Bu ağlamaların birinde, “Sen şanslısın asında” dedim.
    ···
  13. 363.
    0
    Babasızlığı hep düşünmüşümdür. Babasız büyümek nasıl bir histi ki acaba? Ya da olup da olmaması? Belki de en ağırı buydu.
    ···
  14. 364.
    0
    Hemen hemen hiç konuşmazdı. “Yemek hazır mı?” “Tuzu versene” “iyi geceler”. Bu kadar. Baba, benim için yan kanepede sessizce uzanan bir adam demekti. Son yıllarda, annem de kavgalardan bıktığı için, hiç konuşmazlardı. Kavgalar bitmişti, ama yerini gerilime bırakmıştı. Hiç konuşulmayan, ama her saniyesinde hissedilen bir gerilim… Ne zaman ki babam uyumaya giderdi, o zaman eve huzur gelirdi. Üçümüz de derin bir ”oh” çekerdik. Sessizce.
    ···
  15. 365.
    0
    Babam gelmişti.
    ···
  16. 366.
    0
    Bu anları, tek bir ses bozardı: Kapının açılma sesi. O anlarda, eve bir sessizlik hakim oluyordu, hepimizin boğazında bir düğüm… O gerilim, içte bir yerlerde hissediliyordu, sanki oksijenin yerine o gerilimi soluyorduk…
    ···
  17. 367.
    0
    @208 @209 geliyo birazdan
    ···
  18. 368.
    0
    Çoğu toplumda, özellikle bizimki gibi geleneksel yönü ağır basan toplumlarda, baba figürü çok katı bir figürdür. Ondan izin alınır, bir şey itiraf edilecekse en son ona söylenir, o duymasın diye kırk takla atılır vs. Annelerin, çocuklarını korkutma biçimidir: “Bak, baban kızar ha!” Hemen hemen her şeyde olduğu gibi, annelerimizin bile sorgulamadan kabul ettikleri ve çocuklarına da aktardıkları bir durumdur baba. Bizdeki durumsa biraz daha farklı.
    ···
  19. 369.
    0
    ilk günlerde, akşam saat 9- 10 gibi eve gelmeye başladım. Babam, “neredeydin?” diye sorunca, her seferinde “dışarda” demeye başladım. içimden o kadar çok gülüyordum ki. Sonra, bunu çeşitlendirmeye başladım.
    ···
  20. 370.
    0
    Kendi küçük devrimimi tasarlamaya başladım. Nasıl davranacaktım? Kolay bir iş değildi kuşkusuz, ama yapmaya mecburdum. O yüzden, nereden başlayacağımı düşünmeye başladım. Ve burada, tabii o zamanlar bilinçsiz bir şekilde, toplumun erkeklere verdiği avantajdan yararlanmaya karar verdim: Gece dışarı çıkabilme özgürlüğü. Önce bununla başlayacaktım.
    ···