bir aşk hikayesi daha dinlemek isteyen gelsin

Serhatı bıraktık bir marketin önünde. ekmek almam gerekiyor dedidiği için. arabanın arka koltuğunda otururken aynadan babamın beni izlediğini hissediyordum. konuşmuyordu ama kaçamak bakışlarla aynada gördüğüm bakışları sen kavga edermiydin ? bakışlarıydı. suçlu hissettim kendimi. eve vardık kapıyı çalmadan açtı annem sarıldı hemen sağıma soluma baktı ana yüreği işte.
- birşeyim yok anne. dedim
babam girdi araya.
- bence çok şeyin var anlatacak dedi. utandım yine
- benim suçum yok anne dedim. üzerime saldırdı kendimi korudum ne yapabilirdim ki başka dayak mı yeseydim ?
bir şey demedi babam bu kez annemdi telaşlanan:
- ya yine gelirse kavga etmeye ? ya bir şey yaparsa sana ?
- yine döverim dedim. artis bir tavırla.
kızdı babam bağırarak
- başlarım senin kavgana etmeyeceksin kavga falan ! polise bildiririm ben takip etsinler okul çıkışlarında seni dedi. he amk bodyguard tutak istersen demek geldi içimden ama demedim. yüzüm tutmadı. kılıbık bin. kavgayı hiç sevmez.. odama gidip uyudum sabah okula gittim bahçenin giriş kapısında bekliyordu kız beni. yanına gidip selam verdim.
- özür dilerim xxx.. benim yüzümden kavga etmiş seninle. bir şeyin yok ya ?
- hayır iyiyim. kendini suçlama olacağı varmış. gibi anlamsız laflar ettim
okula kadar birlikte yürüdükten sonra sınıfın kapısında dura selin çekti dikkatimi. yürüdüm sınıfa doğru selam verip geçmekti niyetim.
- selam günaydın.
- ben sana söylemedim mi ?
- ne söylemedin mi ?
- dalga geçme benimle. başına bela alırsın o kızdan uzak dur demedim mi ?
Vay amk ilan mı verdiler herkes biliyor nasıl bir yer burası böyle.
- selin bir de sen gelme üzerime şimdi hiç zamanı değil..
- asıl şimdi zamanı. yoksa daha büyük hatalar yapacaksın..
ne yapabilirdim ki amk. aklıma takıldı ama çok giblemedim kızıda söylediklerinide.. yerime geçtim serhat geldi yanıma. naber nasılsın muhabbetinden sonra elimi omuzuna koyup:
-sağol kardeşim. sen olmasay..
- ama varım kardeşim. boşver sıkıntı değil ben yanındayım senin.
- tekrar gelirlerse karışma bu defa kendim hallederim.
- gelmezler hallettim ben takma sen kafana.
???
-boşver olum. bak ne dicem yanlışanlama ama o kız çok iyi birisi değil. bak aklında birşey varsa vazgeç derim ben. ama yanlış anlama hayat senin ne olursa olsun ben senin yanında olurum.
- saol kardeşim. selin'de öyle söyledi ama iyi bence bi zararı olmadı bana zaten arkadaşım o benim dedim
- bizim selin ***
- evet ne oldu ki.
- hiiiiiç..
sonra yine ders yine ders...
ilk dönemin bitmesine çok kısa bir zaman kala sebebine kavga ettiğim kızla bir öğlen arası bahçede otururken. ortamın en tenha yerine oturmak istedi. oturduk biraz sohbet ettikten sonra elimi kaldırım kolumun altına girdi başını göğsüme yaslayıp:
- iyi ki tanımışım seni xxx..
- neden ki ?
- çok iyisin. ahmet yüzünden benimle konuşmazsın sanıyordum. bir ara yanıma uğramayıncada inanmıştım buna..
o ara gerçekten serhat ve selinin sözlerinden sonra pek görüşmek istememiştim ama o geldi falan yine döndük eskiye.
-hayır sorun olmadığını söylemiştim. deyine sarıldı yanağımdan öptü bir kez sonrada dudağımdan...

Plana göre sadece o kızın görebileceği ortamlarda yani kantin bahçe vesaire gibi yerlerde birlikte görünecektik. amk sanki kız bana tecavüz edecek gibi düşünüyordu bizimkiler benlik bir sorun yoktu. sadece kızın öpüşürken öyle demiyordun vs. gibi sözler söyleyip ayarı vermesinden çekiniyordum. bu arada sınavların sıklaşması sebebiyle toplu ders çalışmalar haftasonlarının her günü farklı birinin evinde toplanıp ders çalışma bahanesiyle muhabbetin geyiğin dibini bulmalar da sıklaşıyordu. selinle okul dışında hiç bir şekilde yakın olmamaya çalışıyordum. ne gerek var amk kısmeti kapatmaya belki dışardan biri düşer mantığıyla. ilk dönemin sonuna geldiğimizde çok iyi olmayan ama kötüde olmayan notlara sahiptim. herkes tatil planını anlattı selin izmire gideceğini oğuz köye babaannesine gideceğini serhat ise burada kalıp çalışması gerektiğini söyledi. benim planım yoktu henüz. ailem ne uygun görürse o olacaktı. tatile gidip gitmeyeceğim belli değildi. karşılıklı iyi tatiller dilekleri numara alıp vermeler ve klagib vedalaşma sözcüklerinden sonra ayrıldık.eve geldiğimde annem ve babam her zaman ki alıştıkları notları göremeyince biraz bozuldular ama çaktırmadılar bana.. tatilin ilk haftası bittiğinde sıkılmaya başlamıştım. bizimkilerin de tatil konusunda herhangi bir teklifleri olmamıştı bu defa. sanırım notların etkisiydi bu. günler geçtikçe artan sıkkınlık ps'de prof. sayılabilecek bir kıvama gelmeme yardımcı oluyordu. uyuyamadığım bir gece telefonumu elime alıp sağa sola mesaj atıp uykunun gelmesi için beklemeyi planlıyordum. rehberde mesaj atacak adam ararken Selin'in numarası ilişti gözüme. atmakla atmamak arasında kaldım bir süre. sonra şöyle bir geriye bakınca aslında sıkılmaktan öte onunla olan zamanları özlediğim hissine kapıldım biraz. bahçede koluma girdiği anlar geldi aklıma. kantinde elleriyle yedirdiği tostlar içirdiği çaylar. sonra gözleri.. onları özlemişim en çok. uçsuz bucaksız o yeşil gözler. cennetin fragmanı misali geldi bana ilk defa o an... bir mesaj attım;
- Selam tatil nasıl gidiyor ? umarım eğleniyorsundur.
cevap gelmeyince biraz karamsarlığa kapıldım. gördü de cevap vermedi mi acaba düşünceleriyle iç içeyken uyuyakaldığımı ertesi gün öğleye doğru uyanınca fark ettim. kahvaltıdan sonra telefona baktığımda 2 mesaj olduğunu gördüm. aklıma hiç selin gelmedi açıkcası. ikisi de ondan gelmişti
1. çok güzeldi ama okulu özledimm yaaa.
2. kusura bakma anca gördüm yoldaydım dönüyordum izmir'den.

tekrar mesaj attım cevap geleceği düşüncesinden uzak.
- sorun değil. ben de özledim okulu sormadın ama söyleyeyim tatilin şimdiye kadar olan kısmı iğrençti.
1 saat sonra cevap geldi.
-nereye gitmiştin ki tatil için ?
- gitmedim ki biryere. yazıp yolladım
- yazık olmuş senin tatile desene.
- sorma yaa. yalnızım bir de kimseyi tanımıyorum hayatımda geçirdiğim en kötü tatil bu galiba. dedim
- serhatla görüşmediniz mi hiç ? o da kalmıştı orada.
- çalışıyor o çok işi oluyor işten sonrada yorgun oluyor. dedim.
- iyi ben geldim artık sıkılmazsın. dedi.
- süper olur yaa görüşelim bir ara. yazıp yolladım.
- bugün bana uyar senin içinde uygunsa
- Yuh o kadar mı özledin. diyerek binliğimide yaptıktan sonra akşam üzeri best of kayseri mekanlardan birinde buluşmak için sözleşip mesajlaşma faslını kapadık... zaman gelince hazırlanıp gittim cafemsi yere..

Ondan önce geldiğim için mekanın en güzel masasını aradı gözlerim. kanımca en güzel manzaraya ve konuma sahip olan masaya oturup garsona arkadaşımın geleceğini söyledikten sonra beklemeye başladım. kapının her açılışında heyecanlanıyor ama kendime sakin olmak konusunda telkinde bulunuyordum. çok geçmeden girdi kapıdan. beni aradı gözleri bir süre elimi kaldırıp yardımcı oldum ona. yönünü bana çevirip yüzünde görmekte pek zorlanmayacağınız o gülümsemeyle aramızdaki kısa mesafeyi adımlayarak yaklaştıkça kalbimin seside adımlarının sesi gibi artıyordu. krem rengi paltosu kırmızı atkısı ve şapkası yaklaştıkça o bedene ne denli yakıştıklarını daha çok belli ettiler. masaya geldiğinde ayağa kalkıp elimi uzattım hoşgeldin diyerek. elimi tutmadan sarılıp hoşbulduuuk dedi. yanaklarının yanaklarıma hissettirdiği üşüme hissiydi ama kalbimde hissettiğim şey onun sıcaklığıydı. oturup konuşurken gözlerimi yüzünden alamıyordum kızaran burnunun ucu yanakları daha bir güzel görünmesine sebep olmustu sanki. biraz oradan buradan sohbet ettikten sonra sıcak çikolatasının dudaklarında kalan kısmını dudaklarımla silmemek bir hayli zor oldu benim için. peçeteye sildim. teşekkür etti. yarım saat kadar oturduk. saatine baktı.
- anneme söz verdim birlikte alışverişe gitcez biliyorum ayıp oldu ama sonra telafi ederim. dedi
- sorun değil en azından gelip kendin söyledin mesaj atsan ya da arasan alınırdım. dedim.
- şimdi alınmadın değil mi ?
- hayır gidelim hadi deyip kaldırdım. hesabı ödeyip mekandan çıktık zaten adam gibi bilmediğim şehirde onunla yürümek istiyordum.
- nereye gideceksin ? dedim
- alışverişe dedim ya.
- tamam da nerede yapacaksınız alışverişi ? çok yer varmış gibi malca bir soru olduğunu sonradan anladım adam gibi 2-3 yer var amk. söyledi yerini. annesinin orada olacağını. birlikte yürüyelim mi dedim kabul etti. normalde kardan nefret ederdim o gün sevdirdi bana. nazikçe attığı kartopuyla. akabinde ben o ben derken eğlenceli bir yürüyüş sonrası mekana gelince. annem görmesin kızlara gidiyorum demiştim dedi. döndüm eve nasıl geldim bilmiyorum amk. yeşilçam gavatları gibi sırıttığımı biliyorum ama. gören olduysa ki kesin olmuştur amk delisi demişlerdir. desinler kimin gibinde.. eve varmama az kala mesaj geldi selin'den
- anlayışın için teşekkür ederim. özlemişim..
- bende çok özlemişim ama seni görünce haffledi biraz. dedim
- benim ki bitti denecek kadar azaldı :) ne de olsa sevgilimle bulustum. dedi yaptığımız planı kastederek. gülüşmeler yazışmalar derken akşam oldu. peder bey çağırdı yanına. burası çok soğuk istiyorsan bir yerlere gönderelim seni dedi. benim içimdeki ateş yakarda kavurur bu şehri be peder sen ne diyosun. iyiyim böyle falan deyip pederin teklifi reddettikten sonra telafi ederim dediği buluşma için planlar yapmaya basladım bile çoktan.. ama olmadı amk. okullar açılana kadar bulusmadık bir daha. nihayet açıldı koduğumun okulu.. koşarak gittim desem yeridir ilk gün.

salona geçtiğimizde koltukta uyuyakalmış bir melek karşıladı bizi. buraya geldiğimizi haber alan 2 kız arkadaş daha geldi bizden sonra. onlarda bize eklenince seslere uyandı Selin. çok sevindi bizi görünce. ruhunun bedenini terk ettiği izlenimi veren görünüşünü aydınlattı o sımsıcak gülüşü. solgun yüzüne öyle yakışıyordu ki o gülüş. çevremdekilerin anlam veremeyeceği bir yüz ifadesiyle seyrediyordum onu gözlerimi ayırmadan. o ise arada sırada gözlerini gözlerime çevirip sonra aniden önüne indiriyordu hızlıca suçlu bir çocuk gibi. bu hali bile cezbediyordu beni. sarılıp özürler dilemek geçiyordu içimden. birşeyler yapmak istiyordum ama yapamıyordum be amk. yaşamadınız mı siz hiç bu duyguyu. ağlamak istiyordum ama ağlayamıyordum. gülmek istiyordum gülemiyordum. hasta ziyaretinin kısa olanı makbul dedi kezbanlardan biri kendisinden nefret etmeme sebeb oldu bu sözler. kalktık kapıya kadar annesi eşlik etti bize. telefonumu unuttum dediğimde getireyim diyen annesine ben alırım deyip fırladıktan sonra gelip alnından öptüm onu bir an önce iyileş özlediğim okul değilmiş dedikten sonra koşar adım uzaklaştım oradan. daha sonrasında gülerek itiraf etmiştim ona aslında telefonumu unutmayıp bilerek bıraktığımı sırf yalnız veda etmek için. ziyaretten sonraki gün daha iyi oluğunu merak etmememi ve geldiğimiz için hepimize teşekkürlerini içeren bir mesaj yolladı. 1 hafta boyunca gelmedi okula arada bir 1-2 mesajlık kısa konusmalar yaptık. fazla yormak istemediğimi belirterek dinlenmesini istedim ondan çabuk gelsin diye. sonraki hafta geldi okula tam sağlığına kavuştuğuna inanmadım. üzerine titredim bariz belli etmeden. çevredekilerin tepkilerini çekmemek adına.ama serhattan kaçmıyordu galiba. selin'le ilgilendiğim zamanlarda izliyordu beni yüzünde çok az gördüğümüz gülümsemesiyle.. Bu şekilde bir kaç hafta geçtikten sonra tekrar eski canlılığına kavuşmuştu selin. gülüyor eğleniyor bizleri de eğlendiriyordu yine eskisi gibi. o güldüğü zaman benim gülmeme gerek kalmıyordu bile. gülmüş kadar oluyordum. sorun olduğunu bile düşünmüştü arkadaşlarım konusmak anlatmamı isteyenler bile oldu. serhat dışında hepsi nerdeyse. o tek kelime etmedi bile desem yeridir. normal davrandı. Selinle bazen okul sonralarında ters istikamette olduğu halde evine kadar yürüyüp sonra kendi evime gidiyordum. sorduğu zamanlarda ise uğramam gereken yerler olduğunu söylüyordum.. Uğrayacağım tek limanın onun gönül limanı olduğundan habersizdi o. bu şekilde geçti aylar. arada sırada tesadüfen yalnız kalmalarımız ve evine yaptığımız yürüyüşler dışında pek olmadı başbaşa zamanımız. yıl sonu yaklaşırken herkesi saran sınıf geçme heyecanından zerrece bulunmuyordu bende. düşündüğüm tek şey olmuştu selin. aynı sınıfta olacakmıydık bölüm seçiminden sonra ? geçebilecekmiydim sınıfı ? bu sorularla boğuşurken bile aklımdaki en büyük soruydu selin. acaba ? şansım olabilirmiydi onunla birlikte olmaya. çok kez düşündüm konuşmayı açılmayı ama yapamadım. benden kopması ihtimalini alamadım göze. uzak kalmak yerine yanyana olmayı tercih ettim hep. dokunamasam öpemesem sarılamasam da yanımdaydı en azından riske edilecek yanı yoktu onun. edemedim...

Karamsarlığımın zaten zirvede olduğu günlerde kantinde serhat ve oğuzla otururken selin'in tanımadığım yabancı biriyle kantinden çay almakta olduğunu gördüm. sevgilisimiydi lan acaba ? kimdi bu lavuk. içim içime sığmadı o sinirle okul nüfusunun yarısını doğrama eğilimi vardı bende. tatsızlık çıkmasın diye sınıfa koştum gözlerimi kimsenin görmesini istemeyerek. beni durduran şey çarpışmanın etkisiyle sendeleyen edebiyat öğretmenim çok değerli insan Reyhan hanım oldu. yavaş ol xxx derken yere doğru olan başımı kaldırmadan özür dileyerek arkamı dönmüştüm ki. seslendi arkamdan. ses tonumdan anladığını düşünüp sorun yokmuş gibi davranmaya çalışarak:
-efendim
- kalemim düştü verir misin ?
yüzüne bakmadan kalemi alıp uzattım tekrar özür dileyerek.
- teşekkür ederim. kitaplarım ağır oldu yardım eder misin odaya kadar ?
ses etmeden uzattığı 2 tane kitabı elime aldığımda ağırlık derecesinin 0a yakın olduğunu anladım. konuşmak için odasına zütürüyordu beni. ama kaçma ihtimalim yoktu bu şekilde. direk sorsa bir şey yok deyip gideceğimi bildiği için böyle yapmıstı zekiydi bi kıza göre amk. gittik odasına. ne odası demeyin kadın rehberlik öğretmeniydi. ama bizim ve 2 sınıfın daha edebiyat dersine giriyordu. kitapları bırakıp çıkmaya yeltendiğimde:
-xxx gelsene biraz konusalım. dedi oturduğu yerden.
- tamam. deyip oturdum okula alıştın mı öğretmenlere alıstınmı falan gibi birkaç soru sorduktan sonra asıl meseleye gelmeye karar verdi:
- bu halde olmanın sebebini benimle paylaşmak ister misin ? öğretmenin gibi değil ablan annen gibi düşün beni. dedi
- sorunum yok ki. dedim gülümsemeye çalışarak.
- Birisi bir şey mi söyledi ? ya da birşey mi yaptı ?
- hayır hocam sorun yok herşey yolunda
- bak xxx. beni çok tanıyan yok bu okulda. senin gibi benimde ilk yılım bu. ama şöyle bir özelliğim olduğunu paylaşayım seninle. öğrencilerimi özelliklede bana saygılı davranıp sevgimi kazananları uzaktan takip ederim ben. senide ediyordum ve şu an ki davranışların normaldekiler gibi değil. diyerek zarfladı beni.
- teşekkür ederm hocam bende sizi seviyorum ama sorun yok.
- yalan da olmasın öyleyse.. aşık mı oldun o kıza ? kalp atışlarım hızlandı. duvarı karalarken annesine yakalanmış bir çocuk gibi kafamı öne eğdim.
- hayır dedim direk.
- savunmaya geçtiğine göre birşeyler var demektir dedi. köşeye sıkıştım amk.
- şey biraz hocam. ama istemeyerek oldu.
- aşk isteyerek ya da planlayarak olmaz zaten canım. ama yanlış kişiyi seçtiğini üzülerek söylemem gerekiyor. bu onun son senesi gidecek senin daha ilk ne olacaksence o gidince ?
ooohh rahatladım amk öteki kaltağa aşık olduğumu düşünmüş. ama yinede düzeltme ihtiyacı duydum.
- o değil hocam...
hatırladığım kısmı bu kadar bu konuşmanın burayı yazmamışım günlüklere.. kim olduğunu sormadı öğreneceğini düşünüyordu galiba. aynı gün serhatıda odasına çağırıp önce normal muhabbet edip sonra benimle ilgili sorular sormaya başladığını öğrendiğimde amacının ne olduğunu merak etmiştim açıkcası. ama üzerinede gitmedim. derdim başımdan aşkındı zaten...