bir ağustos gecesi üç harfli hikayesi

bakın çocuklar daha önce de bir iki kere böyle şeyler görmüştüm dedi. bunlar durup dururken olmaz anlatın bakalım. i̇smail direk atlayıp anlattı her bir taku. kızlar ağlamayı kestiler. adamın karısı aradı o sırada. ona da rahatsızlık veriyorlarmış. ben korktum amk aha dedim bu adam çeker gider. ama gitmedi büyük adammış hala görüşüyorum zaten dicem de anca bir iki yıl oldu zaten. neyse binler, adam telefonu kapadı. karısına korkma dedi tabii öncesinde. sonra ,
“ çocuklar dedim ya daha önce böyle şeyler gördüm diye.” dedi. “ korkmayın, bu işi şimdi halledicez. çok büyük bir şey yapmamışsınız zaten, sizle eğlenmişlerdir.” sonra erman amca gökçeye döndü. “ söyle bakalım gökçe kızım, bırakmayacak mısın bu gençleri “ dedi. gökçeden çıt yok beyler. gözlerini direk erman amcaya dikti. ben noluyo falan diyorum. aklıma gökçenin büyü yaptığı geldi. bir iki dakika çıt çıkmadı ama. resmen erman amcayla bakıştılar. “ bırakıcam.” dedi gökçe sonra. “ çok büyük bir zararları olmadı. biraz oyun oynadım onlara, beni çağırdıklarını zannettiler ama ben hep yanlarındaydım.” beyler bir geriye attım kendimi amk, düşüyordum. kızın yakınındayım çünkü. baktım diğerleri de ayaklanıyor. erman abi korkmayın dedi. diğerleri oturdular. ben ayakta kaldım ama.
“ i̇smail” dedi gökçe. ismaile döndü. o kadar ruhsuz konuşuyordu ki amk. sanki hipnoz olmuş gibi.“ dün mezarlığın yanından geçtin, yanında arkadaşların vardı. doğru mu?” i̇smail kekeliyor ama beyler, öyle böyle değil. “ hı hı “ dedi. “ işte “ dedi gökçe. “ bağıra çağıra geçiyordu ki, benim yaşadığım duvarı tekmeleyip yıktı. çok kinlendim. benimle yaşayanlar da öyle. onu takip ettik. bazıları öldürmek istedi ama o kadar kolay değil. bir can, sonuçta. zarar vermek istemedik ama dersini de vermek gerekiyordu. sonra telefon ettiğini duydum. gökçeyi aradı, bu kızı yani. buraya geleceklerinden bahsetti. hemen kızın yanına gittim. kızı kaçırdım. suretine büründüm. buraya geldim. amacım ismaile ders vermekti, i̇smail i iyice korkutmak için asla kendimi ele vermedim. arkadaşlarıymış gibi yanlarında oturdum. korkutmak için üç harfli çağıralım dedim. sonra yine onu korkutmak için olmadık şeyler gösterdim onlara. kulaklarını zorladım ki zihinleri meşgul olsun, dua edemesinler. ama boşunaymış, zaten bilmiyorlarmış. onları iyice korkutmak için bizzat onlarla yüzleştim. ama hepsi buydu. seni aramasalardı da zaten onları bırakacaktım. ” dedi. beyler altıma mı işesem sıçsam mı karar veremedim amk. akıl bile yürütemedim. düşünsene konuştuğun, gülüştüğün kız üç harfliymiş amk. erman abi hiç şaşırmadı aq, “ tamam o zaman bak hallerine, onları bırak yoksa ben bıraktırırım ama zarar görün istemiyorum” dedi. gökçe ayağa kalktı. yani üç harfli. gözleri kapkara oldu ki gökçenin gözleri yeşildir. erman abi, “ kızı nereye zütürdün?” dedi. “ göz açıp kapayana kadar dünyanın öbür ucuna zütürdüm.” dedi gökçe ama sesi nasıldı beyler, aklınız çıkar. böyle sanki koro gibi kadın erkek karışık çıkıyor. “ nasıl zütürdüysen öyle geri getir.” dedi erman abi. gökçe yok oldu, bir an sonra belirdi. yanında yerde de asıl gökçe yatıyordu. kız bir sıçradı yerden. amk dedim ben de sıçradım. “ elinde tuttuğun kitaba hürmetimden dolayı gidiyorum. ben de müslümanım. amacım sadece evimi yıkan kişiye ders vermekti. başka bir niyetim yoktu.” dedi üç harfli. “ allah razı olsun” dedi erman abi. “ bu çocukları bir daha rahatsız etmeyeceğine yemin ediyor musun?” dedi. “ üç harfli de “ yemin olsun ki .” dedi ve kayboldu.