lütfen aklı başında ateist arkadaşlar gelip mantıklı açıklama yapsın ya da atladığım bir yer varsa düzeltsin beni. niçin yaşamaya devam etmeye çabalıyorsunuz arkadaşlar. hayat denen yola kendi isteğinizle girmediniz ve bu yolun sizin açınızdan herhangi bir sonu yok. nasıl bir hayat sürecek olursanız olun; güzel ya da kötü bir işiniz olsun, zengin ya da fakir olun, eğlenceli ya da durgun bir ömür geçirin,iyi ya da kötü bir insan olun, sebebi ister kaza ister kanser ister doğal afet olsun bir şekilde mutlaka öleceksiniz bunu kabul ediyorsunuzdur. peki bu ömürde yapacağımız hiçbir eylem hissedeceğimiz hiçbir duygu, hiçbir düşüncemiz önemli değil ve tarih sahnesinin çok kısa bir döneminde yaklaşık 60 70 yıl hayatta kalıcaz ve tıpkı bizden öncekiler tıpkı bizden sonrakiler gibi göçüp gidicez, arkamızda anlamlandırılamamış boş bir hayat bırakarak. böyle bir yaşamın kime ne faydası var,ya da böyle bir yaşamı devam etmeye çabalamanın mantığı nedir lütfen biriniz mantıklı bir açıklama yapsın çünkü aklım bir türlü almıyor. lütfen trollük olarak falan görmeyin bunu ya da sinirlenmeyin gerçekten öğrenmeye çalışıyorum.ama bana göre gerçek şudur ki tanrı inancının olmadığı bir hayatı idame ettirmenin,bu hayatta iyi, zengin,mutlu olmaya çalışmanın hiçbir anlamı yoktur. bunu gerçekten kavrayabilen bir inançsız tutarlılık gereği ya intihar etmeli ya da aslında içten içe olacak olanlardan korkmasına rağmen kendine itiraf edemediği ölüm gerçeğini göz önünde bulundurarak bu konudaki tavrını değiştirmelidir.
Edit:arkadaşlar bazılarınız ateist kendini öldürmelidir ifadesi üzerinden görüşümü pek kayda değer bulmamış. doğru aslında yanlış bir ifade kullanmışım benim asıl dikkat çekmek istediğim nokta bir ateistin hayatta mutlu olmak için fazla çaba göstermesine anlam veremeyişimdi çünkü mutlu bir hayatla mutsuz bir hayatında sonuç olarak hiçbir fayda getiremeyeceği çünkü öldükten sonra kişinin yaşadığı hayatın hiçbir anlam ifade etmeyeceğiydi.bir de bı açıdan değerlendirirseniz söylemek istediğim şeyi daha iyi anlarsınız