Rezzerved

Rezerved

Rezerved

Bir asosyelin kaleminden aşk; aşkı bile yaşayamayacak kadar asosyel olup öyle bir hayal etmektir ki aşkı gerçeğinden bile kat kat güzel olmasıdır. Gerçek aşktan bile güzeldir o hayali aşk. Sadece bir insanı sevmek bile değildir bir asosyal için aşk en azından benim için öyle değil. Ne güzel bir kelimedir aşk, Allah Aşk'ı diye bir şey bile vardır. Sevin dostlarım, sevilmeseniz bile, kalbiniz kanasa bile sevin anasını satayım. Ha ama derseniz sevmek mi güzel sevilmek mi diye... Sevilmek güzeldir herhalde hiç hissedemedik ki...

Hiç gitmeyecek birini bulup aşık olmak lazım.. Aksi takdirde elimizden kayıp gidenlerin ardından, uykularımız kaçar duygularımız ise harap olur..

Masumca duygular besleriz, sorgusuz sualsiz teslimiyet gösteririz.. En önemlisi, bizi incitmeyeceğine dair çocukca güvenmeyi tercih ederiz can bildiğimize.. En büyük çaresizliğimiz olacağını sezemeyiz, ya da görmek istemeyiz..

Ondan arda kalan sadece hüzün olur.. Varlık adına bir şey bırakmaz zaten.. Hüzün mevsiminde hapsolur benliğin.. Geçte olsa anlarsın ki, onda kalp yoktu sende ise baht..

Değer verdikçe nasıl kaybeder insan..? Belki de seni seviyorum yerine defol git demek daha akıllı bir hamle olabilirdi..

Gece gece efkar bastı yaktım bi dal hepimiz için

Daha önce kaleme aldığım bir yazı aklıma geldi eklemek istedim..

Çocukken en sevdiğim mevsim yaz mevsimi idi.. Şafak sayar gibi, özlemle beklerdim yaz olmasını.. 8-9 yaşlarındaydım, o senesi yaz tatilini Türkiye de geçirmiştik.. Almanya'nın kasvetli havasından kurtulup, delicesine çocukluğumuzu yaşıyorduk..

Abim, arkadaşlarına rüştünü kanıtlamak için, yüksek bir ağaca tırmanıp, zafer naraları atıyordu ağacın tepesinde.. Kaza geliyorum demez.. Nasıl olduğunu anlamadan, abimin ağaçtan düşmesine şahit olmuştuk.. Velhasılıkelam, soluğu hastanede almıştık.. Kolu alçıya alınmıştı.. Abimin canı yandığı her halinden belliydi..

Babamın o an, "Erkekler ağlamaz, hadi sil gözyaşlarını paşa.." demesi zihnimin derinliklerine kazınmıştı.. Neden daha çocukluk çağlarında, erkek çocuklarına bu söz sanki hayatın en önemli kurallarından bir tanesi gibiymiş gibi empoze etmeye çalışılır ki..? Nefes alıp verdiği müddetçe, erkek adam da ağlar ve o an anlar, bu acının ağaçtan düşmeye benzemediğini..

Büyüyünce, asıl acıyı canımız ruhumuz çektiğinde anlarız, küçükken çekilen acıların devede kulak olduğunu.. Ömrün boyunca kahraman olarak görduğün abinin, "çok canım yanıyor kardeşim" diye hıçkırıklara boğulduğunda anlarsın "erkekler ağlamaz" sözünün yalandan ibaret olduğunu..

Hiçbiriniz duygusuz, ruhsuz robotlar değilsiniz.. Bir kalbiniz olduğunu hatırlayıp utanmadan, sıkılmadan doyasıya ağlayın.. O an, babanızın söylediği "Erkek adam ağlamaz" sözü değil, annenizin "Ağla yavrum rahatlarsın" sözü gelsin hatıranıza..

Kimsenin dağarcığı Allah Aşkı nı anlatmaya yetmez zaten

Kaliteli kalem okuyun

Rezervidingul partikel endor

Rez amk helal aradigim istedigim basligi buldum sonunda her entry n beni anlatıyor devam et panpa

"Hüzün mevsiminde hapsolur benliğin.."
Yine yazı çok güzel eline sağlık.

Asosyallik biraz geri zekalilik be panpa artık

Park edeyimde okurum

Ansızın çocukluğunu özler insan.. Ufak şeyler ile mutlu olduğumuz dönemleri.. Lunaparka vardığımızda yüzümüzde gülücüklerin ekgib olmadığı o saatleri.. Pamuk şekeri tadında olan hayalleri özleriz.. Büyümek istedik eyvallah da, bu kadar çabuk mu olmalıydı..?

Canımızı yaktığında sevdiğimizin gidişi yalnızlığın karanlığında saklanırız.. Çocukken saklambaç oynar gibi.. Sahi ne kadar masumduk o dönemlerde.. Can yakmazdık, canımızı yakmazlardı.. Kırgınlıklar olsa da uzun sürmezdi unutulurdu hemen.. Kıymetini bilemedik o günlerin.. Çabukça büyümek istedik.. Hayallerimiz vardı gerçekleştirmek istediğimiz.. Bilemezdik büyümenin acıtacağını.. Bilemezdik kapanmayan yaralar açabileceğini..

Büyüdük..! Bir avuç hayalkırıklığı ve yalnızlık hayallerimizden arda kalan artık.. Zamanla içimizdeki çocuktan da bir eser kalmadı.. Bundan böyle payımıza düşen kocaman bir yalnızlık ve gece'nin sessizliği.. Sessizliğin içinde ise bir veda..

Devam pnp bekliyorum hala

bir insanın bakışlarından hüzün akıyorsa, ya yarası ulaşılamayacak kadar derindedir, ya da mutlu sonla bitmesi beklediği hikayesi kendisinden çok uzaktadır..

Hayat mevsimler gibidir.. Ruh haline, tercihlerine bağlıdır her şey.. Ya yazı yaşarsın ya kışı.. Ya yaprak dökersin ya da filiz verirsin..

Hayata küstüren yaşanmışlıklar bir gölge gibi takip eder seni.. Yüreğini hafifletmezsen esiri olursun bu yalnızlığın.. Şayet başa çıkamazsan ve yenik düşersen bu duruma, kalbin donar taşlaşır o kış soğuklarında..

Kendine yeni bir yol cizmeyi başaramazsan, bahara hasret kalır benliğin..

Dikkatsizce elinden düşen ve tuzlabuz olan bir cam eşyası gibi hissediyorum.. Kırıldım, en çok da seni seven yerimden.. Kalabalıklar bana göre değildi.. Arkadaş, dost seçiminde iyi değildim.. Belki de bu yüzden yalnızlık sığınabileceğim en güvenli limandı..