hemen cebimdeki bütün bozuklukları adama verip hemen oradan uzaklaştım. adam arkadan dur kardeşim para üstünü almadın, manyak mıdır nedir tarzında bir şeyler söylüyordu. fakat o kadar hızlı gidiyordum ki (belki de bana öyle geliyordu) adam bana yetişememişti. hemen bir dükkanın önüne gidip ağladım allahım neden bu kadar asosyaldim neden bu kadar maldım ya rabbim beni neden böyle yarattın diye sezenişte bulunuyordum.

kasiyere ulaştığımda kısık bir sesle pardon dedim kadın buyrun dedi. şey babam bana para yolladı onu almak istiyorum dedim aman allahım bu seneler sonra kurduğum ilk cümleydi yavaş yavaş sosyal oluyordum kadın bana numara almalısınız dedi ve nereden alacağımı gösterdi. gittim numarayı aldım bunu da başarmıştım yavaş yavaş başarılı bir yetişkin oluyordum...

çok utanmıştım bu olay bugün 4.kez olmuştu kapıcı, adres soran adam, simitçi ve şimdi de bu kadın neyi yanlış yapıyordum neden kimse bana hoşgörü göstermiyordu ? kafamdan bu sorular geçerken yanımdaki amca da benimle sohbet açmaya çalışıyordu. amcanın numarası da 47'ydi ona da daha çok kişi vardı bana ne işte çalışıyorsun kaç yaşındasın diyordu bende kısa kısa cevaplar veriyordum.

ter dökmekten üstümdeki takım elbise sırılsıklam olmuştu zaman geçmiyordu ne demeliydim de amcayı başımdan savmalıydım...

adam kafasını camdan çıkardı ve huur çocuğu acelem var çıksana amk dedi. bir an duraksadım beynimden vurulmuşa döndüm en son orta sonda ensar bana küfür etmişti o günden beri bana kimse küfür etmemişti .(siz hariç) çünkü kimseyle muhabbetim yoktu. adamın ettiği bu küfür bende adeta soğuk duş etkisi yaratmıştı herkes bize bakıyordu arkamı döndüm ve bi gibim yapabilecekmişim gibi bana mı dedin dedim.

adam sert bir ses tonuyla evetl an ne olacak dedi ne demeliydim ne demeliydim de adamı korkutmalıydım ? kafamdan bunu geçiriyordum aynı zamanda da adamla göz gözeydik...

sa

hayırdır dedi uzun zamandır cümle kuramadığım için kelimelerle anlamlı şeyler söylemeye çalışıyordum para çekmek lazım dedim hayırdır dedi kim yolladı ? babam dedim tamam dedi hadi sana kolay gelsin ben daireleri dolaşayım dedi ve gitti.

merdivenlerden ağır ağır inerken kendi kendime düşündüm neden allahım neden ? o kadar asosyaldimki adama bankanın nerde olduğunu soramamıştım cümleleri nasıl kurgulayacağımı nasıl toplayacağımı bir türlü kafamda oluşturamamıştım

ağır ağır adımlarla yürüdükten sonra evimi bulmuştum ayyaş bir adam gibi sallana sallana ceketi elime alarak kapıdan içeri girdim. kapıcıyla tekrar karşılaştık bir isteğin bir emrin var mı dedi. konuşmaya mecalim kalmamıştı cevap vermeden yürüdüm adam arkamdan bakakaldı ama hiç giblemiyodum bile.

anahtarı deliğe sokana kadar ömrümden ömür gitmişti eve girdim kapıyı çektim ve direk kendimi en iyi arkadaşımın yani koltuğumun üstüne attım. bir uyudum amk ertesi gün uyanmışım hemen bütün perdeleri kapattım benim hayatım dışarda değildi benim hayatım evdi benim hayatım koltuğum, bilgisayarım ,ferre sitelerim, internetteki arkadaşalarım, pijamalarım ve tek kulağı olmayan tavşan terliğimdi.

ondan sonraki 2 hafta hiç dışarı çıkmadım fakat bir ara balkona çıktım o da dışarı çıkmış sayılıyodur heralde heheheh. bildiğim tek şey varsa o da artık eskisi gibi asosyal olmadığımdır dışarıda çok güzel şeyler öğrendim çok güzel tecrübeler edindim mesela altı sıfır atılmış lan düşünebiliyor musunuz lira olmuş amk klimalar falan da çok gelişmiş harbi güzel yani... neyse yatim ben

kafamı kurcalayan bu sorunları halletmeye çalışırken adama da bir cevap vermek zorundaydım. adam bana ben adama bakıyordum adama ezik ve mahçup bir ses tonuyla: 'şeey mek danılds' derken kenarda duran bir simitçi adamı hemen yanına çekip yolu tarif etti. bu simitçi hayatımı kurtarmıştı ona olan borcumu bir şekilde ödemeliydim fakat nasıl ? bunu nasıl yapıcaktım

sonunda uzun bir süre sonra giriş kata ulaşmıştım bu bana yıllarca oynadığım bilgisayar oyunlarını hatırlattı. evet 1. leveli geçmiştim sıra 2. leveldeydi, bu levelin biraz daha zor olacağını biliyordum...

adam yavaş yavaş baba adı, ana adı falan sormaya başlamıştı içimden söyleniyordum ulan ne meraklı adamlar var sanane amk. adam bir türlü susmak bilmiyordu cevap vermemeye karar vermiştim çünkü verecek cevabım kalmamıştı, kelime haznem çok azdı adam sordukça cevap vermiyordum adam inatla soruyordu ben inatla cevaplamıyordum adam artık temasa, omuzlarıma falan dokunmaya başlamıştı cevap alabilmek için. yeter dedim ve ne var dıbına koyim ne var diye bankanın ortasında bağırdım bu sefer gerçekten herkes bana bakıyordu şimdi ne yapacaktım...

5 saniye herkes bana baktıktan sonra yine işine dönmüştü millet. kadın telefonuna kasadaki kadın işine... ama amca donup kalmıştı ne oldu evladım neden bağırdın dedi rahatsızmı ettim özür dilerim falan... adam çok fena acındırmıştı kendini içime bir acıma duygusu düşmüştü ne diyeceğimi bilemedim.

ağzımdan sadece bir kelime çıktı bu da 'pardon' oldu adam sinirli bir şekilde arkasını döndü ve gazatesini okumaya başladı 5 dakika adama baktım ve daha sonra kafamı iki elimin arasında koyup aklımdan yine aynı şeyleri geçirmeye başladım neden ya rabbim neden ?
‹

mek danılds mek danılds... adı bir yerden tanıdık geliyordu ama çıkartamıyordum. birden aklıma gelmişti, bundan 3-4 sene önce babamla gitmiştik ne yediğimizi tam hatırlamıyorum ama güzeldi galiba fakat nerede olduğunu dahi hatırlamıyordum. şimdi bu adama ne cevap verecektim ya adam benle konuşmaya devam ederse allahım ne yapacaktım

arkamı döndüm ve şuana kadar hiç görmediğim bir suratla karşılaştım. evet evet bu adamı hiç görmemiştim kısık bir ses tonuyla evet dedim. adam : buralarda mek danılds varmış acilen oraya gitmem lazım nerede olduğunu bana tarif edebilir misiniz dedi.

aralıksız 15-20 dakika aynı şekil durdum. kafamı kaldırıp tabelaya baktığında sıranın 54. no ya geldiğini gördüm. soluma baktım amca yoktu sağıma baktım kadın da yoktu artık yalnızdım ve bana sadece 2 kişi kalmıştı...

ve sonunda bana sıra gelmişti kasaya doğru gittim kadın soruyor ben babamın bana verdiği bilgiler dahilinde cevaplamaya çalışıyordum. fakat o kadar yavaş cevaplıyordum ki kadın sıkılmış olacah herhalde, beyefendi istiyorsanız elinizdeki kağıdı bana verin ben bilgilerinize bakayım hem daha çabuk olur dedi.

ezik bir ses tonuyla tamam dedim yine çok utanmıştım yanaklarım kızarmıştı kadın iki dakikada işlemi tamamladı.

uzun süre bunu düşündüm adamla hala göz gözeydik ve bana ne bakıyorsun amk, bir şey mi yapacaksın dedi. adam arabadan inmek üzereydi hayatında hiç kavga etmemiş bir insan nasıl olur da hayvan gibi biriyle kavga etmeyi göze alabilirdi ?

zütüm yemedi tabi pardon dedim yoluma koyuldum adam arkadan hala küfür ediyordu dıbına koduğumun şerefsizi gibi şeyler söylüyordu ama aldırmıyordum hiç değilse aldırmamaya çalışıyordum

dışarı çıktım elimde 5 milyar vardı veya yeni adıyla 5 bin lira. neyse basamaklardan yavaş yavaş inerken temizlikçi abi biraz yandan geçebilir misin daha yeni paspas attım dedi. adama baktım ne diyeceğimi bilemedim omuzlarımı indirip kamburumu çıkardım ve ezik bir durumda evime gitmeye karar verdim...

insanlar sokakta karınca gibiydi sanki herkes bana bakıyordu ya da ben öyle sanıyordum sanki yanımdan geçen herkes bana bakıp gülüyordu sanki herkes beni işaret ediyordu...
içimden saçmalama serhat millet senin gibi dışarıda işini halletmeye gelmiş kimsenin gibinde değilsindir merak etme dedim. kafamda bu karmaşa varken biri arkadan omzuma dokundu ve pardon bakar mısınız dedi. bu da neydi ?

önümdeki herkes bana bakıyordu garipsiyorlardı o kesindi. nasıl bir insan bu kadar küfür yer de bu kadar rahat olabilirdi ? ama bu benim yapımda vardı artık kaslarımı oynatmaya oynatmaya doğru düzgün tepki veremiyordum çok uykum gelmişti. ilk defa bu kadar uzun süre uykusuz kalmıştım saat öğlen 3'e geliyordu tam 4 saattir uyumuyordum...

beyler kusura bakmayın yeni kalktım devam ediyom