başlama karını giberim asosyal anarşist faşist deşit ğavat

tutar re

Başlama amk hem ezik hem saldırgan olmak da nedir bin seni

kes amina kodumun as*syali

Her zaman şöyle dedim ayktıktan sonra Asosyaller bir şeyler yapacak cesareti olmayan Anarşistlerdir diye Ancak bizim anarşimiz devlete yönetime falan değil bizim anarşimiz sosyal topluma karşı

Bazılarımız çok kırılgan olduğundan asosyal oldu bazılarımız ise toplumun şimdiki halinden tiksindiği için kendi soyutladı ve daha bir çok sebep kendi potansiyelimizi heba etmemiz için

Nereden başlasanız kaç yaşında olursanız olun geç değil hiç bir zaman değil nasıl evrimleştiğimi anlamanız için ilk başta asıl sorunlarımın başladığı yıllardan başlıyorum anlatmaya

asosyalin sosyala dönmesini duymuştum da anarşiste hadi bakalım görcez

Evet ortaokul son sınıfa dönelim sbs telaşı falan var herkesde
Bense 2 öğretmenin uslu iyi ahlaklı ol herkese karşı iyi ol kızlara öncelik tanılarla büyütülmüş tehlikeden ve riskden uzak kalmış bir çocuktum adaplı edepliydim

Dersleri hiç bi zaman iplemezdim ailemde sbs'nin en azından son sınavında iyi bir performans göstermem için özel okul gibi gibimsonik bi şeye yazdırmaya karar verdiler

Okula geçtiğimde ömrü boyunca devlette okumuş ben zengin şımarık öğretmenlerine ve kimseye saygısı olmayan tipleri görünce bayağı bir karmaşa yaşamıştım asosyale dönüşmem buraya yerleşmemle başladı diyebilirim

Yaşadığım toplum karmaşasını bir hayal edin aq ömrü boyunca ahlaklı olan ben bu tiplerin arasına gelmiştim haliyle züt gibi kalmıştım
Millet sınıfa yeni çocuk geldi diye bağırdı sınıfa ilk geldiğimde bi sıra buldum ve çantamı attım millet yanıma gelip tanışmak istiyordu bende bayağı değişik bir ortama geçiş yapınca ne yapacağımı bilemeden kızardım milletle doğru dürüst konuşamadım bile

Aslında şimdi düşününce her ne kadar oruspu çocuğu olsalarda sıcakkanlı insanlardı neyse devam edelim

Ondan sonra 8.sınıf benim için cehennem gibi geçti kızlar falan beni kullanırdı o zamanlar bayağı bende hayır diyemezdim tabiki
Aslında yakışıklı ve gayet kalıbı yerinde bi çocuktum ama birisi bana bir laf soktuğunda hiç bir şey diyemezdim hep barışçıl kalmaktan ahlaklıyım ben demekten
Bazen insan muamelesi bile görmediğimi düşünürdüm daşak geçerlerdi eğlenirlerdi benle
Okulun bitmesi için gün sayardım

O kadarda başarılı bir öğrenci değildim tahtaya kalkmak benim için kabus gibiydi öğretmenler bile daşak geçmeye başlamıştı dersleri iplemiyorum falan diye hayatımın en kötü yılıydı kesinlikle bu zaman
Ortaokulda yaşadıklarım sizi sıkacaktır ama nasıl geliştiğimi anlamanız için empati kurmanız şart
Sınıfta tek arkadaşım diyebileceğim bir kişi vardı bu çocuğun adı emre olsun Emre benim aksime
Özgüvenli kızlarla falan iletişimi gayet iyi bir tipti konuştuğu insanları etkilerdi genellikle full onun yanında olurdum başka kimsem yok diye tamamen ona özenirdim o benim rol modelim gibiydi

Sonra bir gün emre sınıftaki çocuklardan biriyle kavga etti burnu kırıldı
Emre kavganın çıkması sebebinde haklıydı ancak sınıftaki erkekler olsun kıskandıkları ve yüzüne laf söyleyemedikleri için hepsi dayağı atan çocuğu savundu zirvede olmanın böyle kötülükleri var işte

Ancak sınıfta artık bu laflara dayanamayıp isyan ettim emreyi savundum sonra kızın biri bana tabi onu savunacaksın çünkü ondan başka arkadaşın yok dediler ve züt gibi kaldım eve gidene kadar o lafı düşündüm herkes yanlızlığımla daşak geçmişti işte bu olay değişim isteğini başlatan olay olmuştu

Bu olaydan sonra adalet diye bir taka inancım kalmamıştı bu tip her insanın hesabı sorulacaktı modlarına girdim ve okulun bitmesi için gün saydım ve bittide

Yaz tatili geldiğinde tak gibi bir lise tutturmuştum ama gram gibimde bile değildi 3 ay boyunca köpek gibi araştırdım her şeyi sırf o lafı unutamadığım için sırf insanlara ahlaklı ve iyi olduğum için yaşadıklarımı unutmadım aslada unutmayacaktım

Yaz tatili geldiğinde ilk 2 ay gene bir sosyal hayatım yoktu aileme yalvarmamla alınan bilgisayardan başka ingilizcem gelişmişti bayağı insanlarla iletişim pgiboloji gibi konuları bayağı araştırdım insanları okuyup bana yıllarca çektirdikleri şeylerin intikdıbını almak istedim her gün içimden

Okudum araştırdım devam ettim durmadan ancak edindiğim şey sadece bilgiydi

Şunu unutmayın beyler bilgi kullanmadığınız sürece bir taka yaramaz
Kaç kitap bitirdim kaç yazı okudum hatırlamıyorum bile her taku öğrenmiştim insanları manipüle etmeden tutunda kişilik belirlemeye kadar ancak birisini manipüle etmeyi bilseniz ama kullanmasanız ne taka yarar ?

2 ay sonunda benim yaşlarımda bir ergenin bilemeyeceği belkide hayatı boyunca şeyleri öğrendim 1 ayım kalmıştı gelişmek zorundaydım gerek intikam için gerek insanları bilinçlendirmek için

O kalan 1 ayda artık dışarıya çıkıp test etmenin vakti gelmişti öğrendiklerimi

Dışarıya çıktığımda hiç yapmadığım bir taku yapıp taktan apartmandan dışarıya çıkarken insanlara selam verdim amaçsız olsa bile

Cesaretimi toplamalıydım artık amcık gibi davranmanın lüzumu yoktu

Şehir merkezine gittim o gazla dolmuşa atlayıp sesim çıkmadığı için müsait bir yerde diyemeyen ben avazım çıktığı kadar bağırmıştım sırf cesaret gelmesi için insanların bana bakışlarını hala unutamam

Şehir merkezine vardığımda beğendim kızlara yürümeye denedim öğrendiklerimi hatırlayarak güzel ve benim gibi birinin yapmaya cesareti olmayacağı şeyler yaptım saftım ama güçleniyordum

Lisenin başlamasına kısa bir zaman kala ortaokulda ki sınıfım bir buluşma planlıyordu ve şaşırtıcı bir biçimde ayıp olmasın diye benide çağırdılar

Beyler değişimim elbetteki bu kadar hızlı olmadı bunlar sadece öğrendiğim şeyleri uygulamanın mutluluğu

Çağırılnca yüzümden mutluluklar akıyordu öyle böyle değil beyler anlatmam size artık insanların benimde yaşadığımı fark etmesnin zamanı gelmişti

Rezzzzz

Buluşmaya gittiğimde zengin binlerin takıldığı cafelerden birinde olacaktı
ailemden zar zor para koparmıştım

O gün beyler buluşmaya gidince her zaman kambur ve başı aşağıda olan ben adeta bende yaşıyorum oruspu çocukları duruşunda yürüyordum konuşmalar başlayınca değişmişsin falan muhabbetleri başladı

Ancak her şey bu kadar toz pembe değildi kızlar ortamdaki diğer insanlar benden etkilenmişti ancak idolüm olmak istediğim adam emre yoktu üzülmüştüm bu şeyleri kaçırmasında

Ortamda beni çekemeyen tipler yavaş yavaş laf atmalara başlamıştı

Okulun pısırık oruspusuna bak sen gibi laflar dönerken o an beyler gözüm döndü bi süre bi tak demedim aldım ceketimi kendi hesabımı ödedim millet nasılda kaçıyor diye gülerken

Hesabı ödedikten sonra masaya geri döndüm millet gülerken bu binlerin elebaşına yumruk atıp bir tane kaçtım çocuk yere düşmüştü o an gerçekten yaşadığımı en çok hissettiğim andı kaçarkende oruspu çocukları diye bağırdığımı hatırlıyorum

Koşarken resmen gülüyordum o an ben sonsuzluğa istediğim hayata koşuyormuş gibi hissediyordum ve bir daha hiç biriyle görüşmedim ortaokuldaki tiplerden biriyle

Birazdan lise ve anarşi düşünceleremin başlamasının temellerine geleceğim okuduğunuzu yaşadığınızı belli edin gerekirse kendi sorunlarınızı yazın bu başlık sadece benim hikayem olmasın

Helal sana okulun pısırık oruspusu