22 Mayıs 2018

Annem bana bağırarak uyandırdı beni. Ne oldu anlamadım. Mutfaktaydı. Bir anda bir bomba sesi ve sarsıntı ile yere düştüm. Mutfağa koştuğumda annem yerdeydi ve kanlar içindeydi. Ne olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Tek yaptığım anneme bakarak ağlamaktı. Ne olduğunu bilmiyordum ama erzak toplayıp hızlıca evden çıktım. Dışarıda yıkık binalar ve patlamış arabalar vardı. insanlar kaçıyordu. Hemen elime telefonumu aldım ama çekmiyordu. Hızlıca koşarak karakola yürümeye başladım.

22 Mayıs 2019

Elimde silah bir helikopterdeyim. Masum insanları kurtarmaya gidiyorum. Tarihe bakmak aklıma geldi. 22 Mayıs! Annem. Göz yaşlarımı tutamadım ve ağlamaya başladım. Komutan neden ağladığımı sorunca anlattım. Bana baktı ve daha kötülerini yaşayanları anlattı. Kendime gelmem gerektiğini söyledi ve hazırlanmamızı söyledi. Hazır mıydım? Hayır!

23 Mayıs 2018

Karakoldayım. Sadece 3 polis var. Gelenlere olayı anlatmak için. Çok kalabalığız. Bize şehir dışına çıkmamızı söylediler. Ve arabaya bindiler. Arabaya tutunmaya çalışan onlarca insan. Ben mi? Sadece annemi düşünüyordum. Şehir dışına çıkmak için zamanımız dardı. Düşman git gide yaklaşıyordu. Hızlı olmam gerekliydi. Araba bulsam bile kesin yollar tıkalı olurdu. En iyisi yürümekti.

Beyler 1 kişi okusa bile devam ederim

Devam etmemi isteyenler belirtsin

22 Mayıs 2019

Helikopterden indik ve sessizce ilerlemeye başladık. Hiç ses yoktu. Binalara girip içeride insan var mı kontrol ediyorduk. Ben ve 2 kişi bir binaya girdik. Ben 1. kata bakarken bir anda bir patlama sesi ve silah sesleri duyulmaya başladı. Şehir boştu ve sesler adeta şehirde yankılanıyordu. O sırada sesler kesildi. Camdan baktığımda tüm askerler ölmüştü. Yine tek kalmıştım.

24 Mayıs 2018

Otobandayım. Diğer tüm insanlar gibi. Herkes korku içinde. Ayaklarım çok kötü durumda ama yürümek zorundayım. Başka şansım yok. insanlar aç ve susuz. Ben mi? Bir çanta erzak. Bir grup insan gözünü bana dikti. Korkmaya başladım. Bir anda üstüme koşmaya başladılar.

23 Mayıs 2019

Tek başıma etrafın sakinleşmesini bekliyorum. Etraf sessiz. Çıkabilirim. Cesetler yerde. Kimse yok. Bir dakika. Bir kişi ekgib. Aynı binadaydık. Binaya döndüm. işte orada. Bekliyor. Bana doğru geliyor. Bir silah sesi ve yerde. Hemen koşup siper alıyorum. Hızlı bir şekilde kaçmalıyım. Eğer ara sokaklara girebilirsem kurtulurum. Artık koşma vakti.

Devam ediyorum o zaman

24 Mayıs 2018

Ne oluyor. Bana doğru koşuyorlar. Kaçmalı mıyım? Evet kaçmalıyım. Çantayı istiyorlar. Çok ağır. Beni yavaşlatıyor. Eğer böyle giderse bana yetişecekler. Koşarken bir anda yere düştüm. Ve aşağı doğru yuvarlanıyorum. Her yerim acıyor. Çanta! Çanta yok!

24 Mayıs 2019

Sokaklarda dikkatlice ilerlerken telsizden bir cızırtı geldi. Dikkatlice dinledim. Şehir dışında birlikler vardı. Eğer şehir dışına çıkarsam kurtulurdum. Hızlı olmalıydım. Ne kadar hızlı gidersen o kadar iyi olurdu. Tam ilerlemeye başladım derken bir silah sesi duydum. Ardından daha fazla ses. Birileri çatışıyordu.

25 Mayıs 2018

Çantam kaybolmuştu. Erzaklarım ve diğer eşyalarım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Zaten göğsüm çok kötü acıyordu. Yukarı tırmanamazdım. Ne yapmalıydım? Bunları düşünürken helikopter sesleri gelmeye başladı. Yukarı baktım. Ellerimi sallayıp bağırdım. Beni duyamazdılar ama görebilirlerdi. Bir helikopter indi ve beni aldı.