+5
-2
Ve bütün feministler beni alkışladı.
Benim adım Alejandro Jodorowsky. Film yönetmeniyim.
Kırk yıl önce El-Topo diye bir film çekiyordum. Ne yalan söyleyeyim, tak gibi gidiyordu film. Ne senaryo var ne bir şey, çölün birinde takılıp abidik gubidik hareketler yapıyoruz.
Sonra beni şeytan bir dürttü. E hava da sıcak, çöldeyiz. Benim hormonlar, güneşte pişmiş. Dedim ben şu esas kızı oynayan Mara denen ablayı bir devireyim.
Mara Lorenzio zaten kafa kırk trilyon gezen bir karıydı, onu kuma çökertmek zor olmazdı. "Ama işin ucunda tutuklanmak var, hapis var. Onu ne yapacağız?"
Aşağılık bir plan kurdum. Filme bir sürü entel sahne tıktım. Böyle Freud göndermeleri falan. (Resimdeki sahne gibi) Bir eroinmanı mest edecek türden düşsel sahneler çektim.
Sonra da set ekibini başımdan savdım. Kameraman kaldı sadece. Onun ve kamerasının huzurunda, Mara'ya atladım. Kadını iğfal ettim.
Sonra filmi montajlayıp postayla John Lennon'a yolladım. Adamcağız eroinden çökmüştü zaten, akıl makıl hak getire. Filmi izledi ve sevdi.
Feministler Lennon'a Allah'a tapar gibi tapıyorlardı. Kadınlar yakışıklı nörotik erkeklere kıyamazlar, hele ünlü olanına asla kıyamazlar. John zaten feministti, yani "aileden" biriydi.
O yüzden, feministlerin benim filme koyduğum gerçek tecavüz sahnesini kınaması imkansızdı. John filmi sevmişti bir kez.
Tecavüz öyle ağır bir cürümdür ki kimse ona kayıtsız kalamaz. Mutlaka duygusal tepki verir. Kınayamıyorsa, sevmek zorunda kalır.
Feministler filmimi alkışladılar. Ve beni ünlü, saygın bir yönetmen yaptılar.
Benim öyküm bu: Milyonlarca feministin gözü önünde, bir kadına bağırta bağırta tecavüz ettim. Ve beni alkışladılar. Hepsi birden...
Beyinsizler sürüsü.