çoğumuzun yaptığı bir şeydir yolda yürürken yola sarkmış bir dal parçasından yaprak koparıp yolda giderken onu ufalamak, parçalamak. bir çeşit meşgaledir bizim için bu. işte biz ne kadar farkedemesek de bu istemsiz hareketin altında, atalarımızın bize miras bıraktığı bir kültür yatar. göçebe kültürü.
göçebe için o yaprağın ne kadar sürede yetiştiğinin, çevreyle olan ilişkisinin önemi yoktur. parçalar ve gider.
kardeşlerim! yüzyıllardır bu topraklar bir çatışmanın acısını çekmiştir. göçebe bir halka, dur denmiştir. bu zalimliktir, binlerce ananın gözyaşları akıp derya olsa yetmez bu acıyı anlatmaya.
bu halk kıpır kıpırdır, durunamaz. siz bu halkı alıp apartmanlara sokmaya çalışsanız da, o anne alır çocuğunu balkon giderine işetir. oluyor böyle şeyler. olmuyor değil. bizzat kafama işedi 6 numaranın çocuğu. huur çocuğu.
ama gazeteleri dolduran osuruk kafalı aydınlara, köşe yazarlarına sorsanız yoktur böyle bi şey. onlar yalan söylüyor kardeşlerim. inanmayın.
bugün medya da, mizah da bitmiştir. çıkın gidin plazalara, bir sürü yannan ağızlı köşe yazarıyım diye geçiniyor. bir sürü zütü gibli herif, bize nasıl daha yavşak olacağımız konusunda tavsiye veriyor. bu halkın buna ihtiyacı yoktur. plazaya almazlarsa iki vesait yapıp taksime gidin.
bugün bildiğimiz cami formu, bizans mimarisinin bir örneğidir. kubbe kültürü bizanstan gelmektedir. roma bitmiştir artık. roma, hayatı coşkuyla istedi. bizans ise kendini kiliseye teslim etti, ölümü istedi. roma, güç ve zaferdir, bizans ise entrika.
sonra çok şükür biz geldik. ha geldik de noldu? iki vesaitle taksime geldik.
taksime girdiğinizde sizi kızılkayalar büfenin hemen üstünde kubbeler karşılar. sandığınız gibi cami değil, kilise kubbesidir bunlar. cami ise istiklal caddesinin tam karşısındadır. gazete bayii tarafında
aleminyum bi minare yükselir.
işte binlerce yılın özeti budur.
