binler hayatımı anlatıyorum vol 1

neyse panpalar malum 3 dumandan sonra bende değişik şeyler olmaya başladı. karşımdaki afet bana bir şeyler anlatıyor ama ben sanki kelimeleri yarım saat geç duyuyorum gibi hayat yavaşladı. kendime güvenmeye başladım. kalp çarpıntım haddiden fazla olmaya başladı. ter bastı. değişik değişik şeyler düşünmeye başladım. en ufak bir şeyden kocaman olgular çıkarıyordum. ağzım kurumuştu. afetin birasından bir yudum aldım. elim titriyordu. karşımdaki kız gayet sakin dururken ben maymun gibi bir oraya bir buraya savruluyordum. anlatamam dostlarım o anı, yaşadıklarımı. ne yazık ki çoğu cahil gibi ben de sevdim yaşadıklarımı, düşündüklerimi. artık hayata daha bir farklı bakmaya başlamıştım. dostlarım bunlar sadece 3. dumanın üzerinden 10 dakika geçmeden başladı. hiç korkmadım. hatta *ı*a ile konuştum, öyle bir şeydi ki sanki söyleyeceğim cümleleri önceden tasarlıyorum, eliyor, biçiyor öyle söylüyordum. ve *ı*a da bunu fark etmiş olmalı ki senden beklenmeyen cümleler dedi. ne çok şey biliyormuşum lan ben diye düşünmeye bile başladım. hem düşünebiliyor, düşünüyorken ise çok ayrı konularda fikir beyanında bulunabiliyordum aşık olduğum kıza. anlayacağınız oldukça garip bir tecrübeydi panpalarım.

neyse panpalarım yaz bitti, zaten o gün dışında da *ı*a yı hiç görmedim. ilginç olan hala aşıktım. lise 2 ye geçmiştim artık. tm bölümünü seçmiştim ve *ı*a denilen afet kolejinden kovulup bizim liseye gelmişti. bizim lisenin müdürü tanıdıkmıymış neymiş. ve sanki türk filmi gibi benim sınıftaydı artık. ya da ben onun sınıfındaydım. panpalarım bir şey söyleyim mi o yaz, o gece, o 3 duman benim hayatımda öyle bir rol aldı ki sadece 2 ay sonra döndüğüm okulda hocalarım bile sana ne olmuş demeye başladılar. ben malumunuz olan sigaraya, sigaranın abisi cigaraya ve de alkolün şahı tuborga başlamıştım. eskiden kırmızı kalemle başlık atan ben artık not almaz olmuştum. fazlaca kitap okuyor, ilginç ilginç filmleri izliyordum. işte o zamanlar ekşi falan da vardı, oralara da takılıyordum. bazı maddeleri araştırıyor, üstüne en az lsd muciti reyis kadar kafa yoruyordum bazı bitkilerin. ilgi alanım olmuştu bazı bitkiler. neyse panpalarım bunları şimdilik geçelim. isa denen lavukla sadece selamlaşıyordum artık. gerçekten dışardan bakınca ne kadar ezikti ve isa'nın yanındaki syd barrett olsa o da ezik kalacaktı. yani ezikliği bulaşıcıydı bu lavuğun. okulda yeni arkadaşlarım olmuştu ve nedensiz yere sözüm dinleniyor cumartesi pazar günleri evlere davet ediliyor, iyiden iyiye yaşadığımı hissetmeye başlıyordum. lise 2 ye kadar öpüşmemiş olan ben sadece sınıftan 3 hatunu ilk dönem zütürmüştüm bile hesap edin hayatımın nasıl değiştiğini.

panpalarım işe gitmem lazım. akşam ya da sabaha karşı devam edecem. gelen tepkilere falan bakarak değil kimse okumasa bile ben yazacam. bunun sebebini yazının başında söyledim zaten.

hadi yaladım panpalarım. sigara falan içmeyin.

beyler şu an iş yerindeyim. nasıl gidiyor okudunuz mu? daha başlamadık bile lan huur çocukları. giriş bile değildi bu.

edebi sıçmıklara gerek yok diyor hikayeye devam ediyorum panpalarım. müdür fanzinin sorumlusunu hala bulamamıştı ve biz fanzinin 3. sayısını çıkarmıştık. tabii bu arada müdür emniyete haber vermiş, güya biz keşler uyuşturucu propagandası yapıyormuşuz. panpalarım biz maddeleri anlatmadık bu fanzinlerde. sanatın bu maddelerle olan ilişkisini açıklamak istedik. tıpkı fatih akın'ın crossing the bridge adlı eserinde istanbul, uyuşturucu ve müziği bir arada kullanması gibi. lakin kimse fatih reyisin evini basmadı ama bu fanzini çıkaran biz 7 kişiyi bulmak için polis okula gidip gelmeye başlamıştı. işte işler gerçekten ilginç bir hal almaya başlamıştı panpalarım.

(bkz: napak senin hayatını amk)