binler hayatımı anlatıyorum vol 1

panpacım sen bır kere işi bilmiyorsun. uzun bi part atcan mıllet onu okuyana kadar diğer part gelecek. kısa kısa attın mı okuyası gelmıyor adamın

@22 adam hakli

olum 2 posta attım okumaya üşeniyorum amk

bunlar bu maddeyi aldıktan yaklaşık en fazla yarım saat sonra halk arasında arap ya da çarşaf diye tabir edilen sigara kağıtlarını yapıştırmaya başladı. şimdi panpalarım yanlış anlaşılma olmasın o zaman ne çarşafı bilirim ne sigara kağıdını. sigara içince başı dönen biriydim ben o zamanlar. bayram harçlığında captain black alıp diğer bayrama kadar onu içen bir lavuktum ben. he diyeceksiniz ki bu lavuklar sana ikram etmedi mi, ettiler tabi etmezler mi. ama ben nefsime yenilmedim. ya da öyle sandım. sanırım çoktan yenilmiştim.

panpalarım tekrarlıyorum boşuna mesaj atmayın özelden falan. diyorum ya kağıtlardan geçiriyorum bu yazdıklarımı. akşam uzun uzun yazdıktan sonra ekleme yapacam. şu an kısa kısa ekleme yapıyorum ayağınız alışsın, olaya şöyle bi giriş yapalım diye.

onları orada bırakıp i*a denilen lavuğun yanına gittim. aslında ismi hepiniz tahmin ediyorsunuz isa denilen lavuğun adını. zaten gerçek adı değil de sansürlüyor işte insan geçmişini sansürlemek istercesine. alın işte isa isa isa... akşam oldu, yazlık hayatının bir numarası mangal başına geçmişti isa'nın ailesi. *ı*a hanım da ordaydı. ne gözlerinde bir faça, ne de hareketlerinde bir gariplik vardı. sanki o kadar maddeyi 3 saat önce alan o değildi. demek artık işin kaşarı diye düşünmeye başlamıştım. dostlarım bu afet olan hatun bir yemek yedi, bir yemek yedi, hayatım boyunca yiyebileceğim tüm kanatları sadece 2 saat içinde midesine indirdi. sebebini şu an çok iyi biliyorum ama o zamanlar sadece izlemekle yetinebiliyordum. çünkü hiçbir şey bilmiyordum. yazlığın bardan, gazinodan bozma bi eğlence yeri vardı. akşam oraya gittik. ben 3 tane bira içtikten sonra sapıtmaya başladım. kustum, uyudum ve denize girdim. iskelede otururken yanıma *ı*a geldi. kafası saat gibiydi. ayıdan bozma zütelekle kavga etmişler, bir daha onu affetmeyecekmiş falan filan... derken çarşafı çıkardı, rahmetli metin kaçan'ın dediği gibi kendi kendine yapıştırrrr dedi. bu yapıştırırken, sararken o kadar güzel gözüktü ki gözüme işte o an ilk defa aşık olduğumu hissettim. yaptığını yaktı. demirçelik bacası misali dumanı savurdu ve bana verdi maddeyi. yok demedim, diyemedim. nasıl diyebilirdim ki panpalar. bir duman aldım boğazımı yaktı, 2.dumanı aldım öksürdüm.. hopp dedi istasyon oldu orası hiçbir şey anlamadım çok beklettiğin zaman söylerlermiş zamanla öğrendim. zaten panpalarım metin kaçan reyisin fındık sekiz isimli kitabında bir tespit vardır. sizler çocuğunuzun gözlerine, pantolanlarına bakarak onun uyuşturucu kullandığını anlayamazsınız. bu alemin farklı bir dili, lisanı vardır. o lisanı bilmeniz gerekir, öğrenmeniz gerekir gibisinden şahane bir tespittir bu.

anlat panpa dinliyorum

neyse panpalar malum 3 dumandan sonra bende değişik şeyler olmaya başladı. karşımdaki afet bana bir şeyler anlatıyor ama ben sanki kelimeleri yarım saat geç duyuyorum gibi hayat yavaşladı. kendime güvenmeye başladım. kalp çarpıntım haddiden fazla olmaya başladı. ter bastı. değişik değişik şeyler düşünmeye başladım. en ufak bir şeyden kocaman olgular çıkarıyordum. ağzım kurumuştu. afetin birasından bir yudum aldım. elim titriyordu. karşımdaki kız gayet sakin dururken ben maymun gibi bir oraya bir buraya savruluyordum. anlatamam dostlarım o anı, yaşadıklarımı. ne yazık ki çoğu cahil gibi ben de sevdim yaşadıklarımı, düşündüklerimi. artık hayata daha bir farklı bakmaya başlamıştım. dostlarım bunlar sadece 3. dumanın üzerinden 10 dakika geçmeden başladı. hiç korkmadım. hatta *ı*a ile konuştum, öyle bir şeydi ki sanki söyleyeceğim cümleleri önceden tasarlıyorum, eliyor, biçiyor öyle söylüyordum. ve *ı*a da bunu fark etmiş olmalı ki senden beklenmeyen cümleler dedi. ne çok şey biliyormuşum lan ben diye düşünmeye bile başladım. hem düşünebiliyor, düşünüyorken ise çok ayrı konularda fikir beyanında bulunabiliyordum aşık olduğum kıza. anlayacağınız oldukça garip bir tecrübeydi panpalarım.

bekliyoz panpa seri

anlat lan müptezel

neyse panpalarım yaz bitti, zaten o gün dışında da *ı*a yı hiç görmedim. ilginç olan hala aşıktım. lise 2 ye geçmiştim artık. tm bölümünü seçmiştim ve *ı*a denilen afet kolejinden kovulup bizim liseye gelmişti. bizim lisenin müdürü tanıdıkmıymış neymiş. ve sanki türk filmi gibi benim sınıftaydı artık. ya da ben onun sınıfındaydım. panpalarım bir şey söyleyim mi o yaz, o gece, o 3 duman benim hayatımda öyle bir rol aldı ki sadece 2 ay sonra döndüğüm okulda hocalarım bile sana ne olmuş demeye başladılar. ben malumunuz olan sigaraya, sigaranın abisi cigaraya ve de alkolün şahı tuborga başlamıştım. eskiden kırmızı kalemle başlık atan ben artık not almaz olmuştum. fazlaca kitap okuyor, ilginç ilginç filmleri izliyordum. işte o zamanlar ekşi falan da vardı, oralara da takılıyordum. bazı maddeleri araştırıyor, üstüne en az lsd muciti reyis kadar kafa yoruyordum bazı bitkilerin. ilgi alanım olmuştu bazı bitkiler. neyse panpalarım bunları şimdilik geçelim. isa denen lavukla sadece selamlaşıyordum artık. gerçekten dışardan bakınca ne kadar ezikti ve isa'nın yanındaki syd barrett olsa o da ezik kalacaktı. yani ezikliği bulaşıcıydı bu lavuğun. okulda yeni arkadaşlarım olmuştu ve nedensiz yere sözüm dinleniyor cumartesi pazar günleri evlere davet ediliyor, iyiden iyiye yaşadığımı hissetmeye başlıyordum. lise 2 ye kadar öpüşmemiş olan ben sadece sınıftan 3 hatunu ilk dönem zütürmüştüm bile hesap edin hayatımın nasıl değiştiğini.

panpalarım işe gitmem lazım. akşam ya da sabaha karşı devam edecem. gelen tepkilere falan bakarak değil kimse okumasa bile ben yazacam. bunun sebebini yazının başında söyledim zaten.

hadi yaladım panpalarım. sigara falan içmeyin.

seninleyiz reyiz

beyler şu an iş yerindeyim. nasıl gidiyor okudunuz mu? daha başlamadık bile lan huur çocukları. giriş bile değildi bu.

reserved

reserved

panpa sen yazdıkça ben efkarlanıyorum devam et sen.

reserved

bende ortaokul lise geçisi arasında senin o yaşadığın değişimi yaşamıştım ve şimdi keşke eskisi gibi kalıp üniye kapak attıktan sonra açılsaymışım diyorum kesinlikle çok daha iyi bir yerde olurdum

beyler iş yerindeyim hala reserveleri alın ki sonra pişman olmayalım derim ben. @41 panpa daha yeni başladık bi devam edelim de o zaman anlarsın aynı değişim mi