ve emin olun bildiklerim hiçte hoş şeyler değil.

Neyi mi biliyorum ?
Öğrenmek istiyorsan buyur beni takip et. kısa bir yolculuğa çıkacağız.

22.11.2011 Saat: Bilmiyorum Yer:Hatırlamıyorum.

Tek bir ses duydum. Sen O'sun dedi bana.
Gözlerimi açmak için çaba sarfettim ama ne çare, açamıyordum. Uğraştım uğraştım açamadım. Sanki bir güç göz kapaklarımın üstüne inanılmaz bir derecede ağırlıkla beraber baskı uyguluyordu.
Ve o an o sesi bir kez daha duydum. Sen O'sun..
Ne oluyordu lan. ne oluyordu. Kimsin sen diyerek bağırmaya çalıştım. Lakin ağzımdan çıkan sesi ben bile duymuyordum.
Gözlerimi artık açmaya çalışmıyordum aksine bu sefer baskıyı gözlerime ben uyguluyordum. Biraz sağa sola döndüm bildiğim tüm duaları okudum.
Bir süre sonra gözlerimi açtığımda telefonun o lanet alarm sesiyle oda yankılanıyordu. Alarmı kapatmamla yataktan fırlayarak kalkmam bir oldu. Hemen üstümü giyindim. Elimi yüzümü yıkadım, çıktım evden. Bugünün hiçbir anlamı olmamasına rağmen her zaman ki monotonlukla son senesini okuduğum liseye gitmek için heyecanla yürümeye koyuldum. Dün akşam yaşadıklarım bir an aklıma geldi ama rüyadır boşver diyerek yoluma devam ettim. Başıma gelcekelerden haberim dahi olmaksızın.

Önemli Edit: Hikaye bitti beyler. Okuyan ve görüşünü bildiren herkese sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Ön yargıyla yaklaşıp okumadan çugu veren arkadaşlar. Canınız sağolsun be ne diyelim.

edit: Beyler isteyen okur isteyen okumaz. Ben burda size azda olsa hem fantastik hemde azda olsa bilgi verecek bişeyler yazıyorum. Beğenmiyorsanız okumayın çugu verip gidin.

edit2: Beyler ben size hikaye gerçek demiyorum ki zaten niye bu kadar kasıyosunuz ki. Ben size boş zamanınız da okuyacağınız bir roman sunmak istiyorum.Bütün amacım bu. Niye yok yalan inanmayın vsvs gibi kelimeler kullanıyorsunuz. Amacınız nedir.

Tek Part Okumanız için Wattpad'a Attım. Ordan Daha Rahat Okursunuz.
https://www.wattpad.com/1...lter-egom-tek-part/page/5

Merakıma yenik düşüp camadn baktım, hiç bir şey görememiştim ama tam perdeyi kapatıp oturacakken "Sen O Sun" diye bir ses geldi. Heyacan ve korkuyla tekrar baktığımda yine hiç bir şey yoktu, hemen dışarı çıkmalıydım. Evdekilere 2 dk geliyorum deyip dışarı çıktım ve o an gördüğüm şey karşısında şok oldum. Kendimi görüyordum, bu sefer öyle korkmuştum ki kaçmak istedim, ama kaçamıyordum, sanki bir güç beni engelliyordu. Bu sefer gördüğüm o şey "Sen O Sun" diye büyük bir nefretle bağardı. Sanki korkunç bir kabusun içinde gibiydim, ama bu sefer kabus değildi, bu gerçekti ! Sinirli ve korkmuş ve birazda ağlamaklı şekilde bağırarak sordum; "Ben Kimim !" o kıpkırmızı gözleriyle bana baktıkça korkuyordum ve sonunda bana dediki; "Sen huur Çocuğusun"

Dedem bişeylerin ters gittiğini fark etmişti ama fazla üstüme gelmiyordu. Annem yemekleri hazırladıktan sonra herkesi sofraya çağırdı banada git babana söyle oda gelsin dedi, Babam salondaydı, salonun kapısını açtım ve babamı o an gördüğümde sadece karşıya bakıyordu tepki bile vermiyordu. Ve birden bağırdı, korktum, ve yine şu sözler döküldü ağızından "Sen O Sun" Artık alışmıştım bu tepkiye korkmak yerine her duyduğumda sinirleniyordum. "Baba kendine gel !" diye bağırdım ve babam 20 cm damarlıyı çıkarıp malafatıyla yüzüme tokatlarcasına vurmaya başladı, hemen ardından odaya Dedem girdi ve "OMAN TONREM" dedi sonra 3 lü yapmaya başladık

Geçtim en arka sıraya aldım elime kitabımı başladım okumaya. O aralar biraz metafizik hakkında kitaplar okuyordum. Dikkatimi çekmeyi başaran ender konulardan biriydi bu. Elimde ki kitabın adını pek hatırlamıyorum ama boyutlardan bahsettiği çok açıktı. 4 boyut vardı. 3 uzay 1 zaman. Einstein'in teorisinde geçiyormuş. Pek umrumda olmadı bu konu. Ama sayfaları çevirdikçe daha bir heyecanlanıyordum. Bunun nedenini hala anlamış değilim. Yeni bir sayfa açtım konu başlığı şuydu: Sen O'sun. "gibtir lan" diye bağırdım derste hocanın olduğunu farketmeden. Hoca bana baktı "ne oluyor ?" dedi. Hocam özür dilerim diyebildim en fazla. Zaten bu hoca beni sevmezdi. Bir kaç laf söylerek indirdi müdür yardımcısının odasına. Disiplin kuruluna sevk edecekmiş insafsız kadın. Pek birşey de demedim. Biraz hocayla konuştuk falan. En sonunda bizim sınıf öğretmeninin bana kefil olmasıyla yırtmıştım o işten de. Şimdi ise o kitabı okumam lazımdı. Sınıfa çıktım kitabı aradım aradım. Bulamadım. Tüm sınıfa tek tek sordum, yok gören hiç kimse yoktu.

Akşam yemeğinde evde ziyafet vardı desem yanlış olmaz. Sofra özenle donatılmıştı. Bende biraz fütursuzca davranarak herkesden önce yemeğe koyuldum. Sonra hep birlikte oturduk yemeğe. Yemek bittikden sonra biraz dedemle konuşuruz diye onun yanına oturdum. Dede dedim, sen hiç ikinci kişilik hakkında bişey duydun mu ? Alter ego diyorlar ? Dedemin gözleri sonuna kadar açıldı. Olamaz dedi heyecanla. Ne oldu dede dedim ? Ne gördün dedi. Dede yok bişey görmedim dedim. Olamaz, olamaz diye sayıklamaya başladı. Ya dede ne oluyoruz dedim. Demek sana da ha ? dedi. Ben, dede anlamıyorum dedim. Evlat dedi herşey senin elinde. Sen istersen başaramayacağın hiç bişey yok. Kendine güven asla korkma tamam mı ? Bende panikle dede şuan seni hiç anlamıyorum dedim. O ara annem elinde çaylarla içeri girdi. Bu konuda burda kapanmıştı.

23.11.2011
Girdim okulun eski siyah paslı kapısını açarak. Heralde ilk açan kişi bendim kimse gelmemişti daha okula. Neden bu kadar erken gelmiştim ki ? ne gerek vardı yani.
Biraz etrafıma bakındım. Kimse yoktu. Hiçkimse. Etrafdaki sessizlik biraz aşırıya kaçmıştı sanki. Arabada mı yoktu ses çıkaracak ? Kimse kalkmamışmıydı daha. Saate baktım saat tam 7'yi 20 geçiyordu. Okul ise saat 7.30 da başlıyordu. Bir terslik vardır diyerek bugünün hangi gün olduğunu hatırlamaya çalıştım. Çarşambaydı bugün günlerden ve okul bugün öğretime açıktı. Ne olduğunu anlamaya çalıştım. Anlayamıyordum. Bugün okulun olması lazımdı ama kimse yoktu. Öğrenciyi öğretmeni geçtim sokakta insan bile yoktu. Hiçbir canlı belirtiside yoktu aynı zamanda. Ne kuş ne köpek ne kedi. Hiçbirşey yoktu. Sanki kendi benliğimin içinde kaybolmuştum. Hiçbirşey !! olan buydu hiçbirşey! Okuldan o korku ve heyecanla koşarak çıktım. Bilinmezliğe doğru yol katetmeye başlayarak sessizliği delercesine koşuyordum.

Direkt Mehmet'in yanına oturdum. Sınıfın çoğunu zaten tanıyordum. Pek yabacılıkta çekmedim. Simge dikkatimi çekmeyi başaran ender bayanlardandı. Hemen önümde oturması ise eşsiz ve aynı anda işe yaramaz bir fırsattı. Pek takmıyordum ben kızları önceden de demiştim. Neyse Mehmet'le konuşurken arada bu konu geçti. Alter ego hakkında bi bilgin var mı ? falan dedim. Yok gibisinden bişeyler söyledi. Biz konuşurken Simge arkasını döndü. ikinci kişilik değil mi ? dedi. Bende gayet sakin ve rahat bir tavırla "evet" dedim. Simge, ne oldu böyle konulara meraklısın herhalde dedi. Bende, yok öylesine dün bir sitede rastladım diyerek konuyu geçiştirdim. Akşama kadar bir şekilde zaman geçmişti. Okuldan çıkmadan biri tuttu kolumdan.

NE MUTLU TÜRKÜM DiYENE

osun busun derken yine izmirli gibişine döndü muhabbet

Tutan kişi Simge'ydi. Kafeye gidiyoruz gelsene dedi. Bi an affaladım, yok ya işim var dedim. Simge'de iyi sen bilirsin zorlayacak halim yok ya, diyerek arkadaşlarının yanına gitti. Bu kızdan o an şüphelenmiştim. Yeni gelmişti , Beni etkilemişti , Alter ego gibi az kullanılan bir sözcüğü biliyordu , ve beni kafeye davet etmişti. Bunda kesin vardır bişeyler diyerek yürümeye koyuldum. Eve vardığımda evde bir telaş hakimdi. Anneme ne olduğunu sordum. Akşama misafirlerimiz var, dedenler köyden geliyor dedi. O an baya bi sevindim. Dedem çok iyi bi insandı. Bir dediğimi iki etmezdi. Onları beklemeye bilgisayar başında devam ettim. Yine Google'ye girdim. Bu konuyu en derinin kadar araştırdım. Bulduklarım hiç iç açıcı değildi. Aksine içimdeki korkunun artmasından başka bi işe yaramamıştı. O an kapı çaldı gelenler dedemlerdi. Gidip hemen elini öptün nasılsın falan dedi. Sürünüyoruz dedim. Ne oldu dedi. Sonra anlatırım diyerek geçiştirdim.

Koştum, koştum. Ama ne çare. Sonun belirsizliği adete bir solucandeliği gibiydi. Kendine çekmiyordu. içeisine düşmemi sağlıyordu.
Eve doğru attığım hızlı adımların ardından nefesim kesilmişti. Eve vardım ama bir gariplik vardı. Sabahta hiç farketmemiştim. Annem, babam ve abilerim evde yoktu. Onları da geçtim kimse yoktu, sonsuzluğun başlangıcı tam olarak burasıydı. Tek tek odaları dolaştım. Ve onu bir kez daha duydum.
Sen O'sun.
O korkuyla birlikte ne yapacağımı şaşırdım. Ses kapısında azda olsa aralık bırakılmış olan, benim küçük odamdan geliyordu. Ne yapacağımı bilemiyordum. Ama o odaya girmek zorundaydım. Varlığım tek ispatının bu odada olduğunu biliyordum. O korkuyla kapıyı yavaşça açtım. Ve o an !!! köşede ben duruyordum. Korku kendine 5 kat artırmıştı bi anda. "Sen kimsin?" demekten başka hiç birşey diyemedim. Aldığım cevap ise gerçekliğin dünyasından çıktığımın en büyük kanıtıydı.
-Ben senim.

2 kişinin sesi duyuluyordu. Biri diğerine sus sakın söyleme gibisinden laflar ediyordu. Ne olduğunu anlamak için mutfağın penceresine doğru yöneldim. Simsiyah elbiseli 2 kişi vardı. Ve yahut ben onları siyah görüyordum, Havada alacakaranlık hakimdi o yüzden olması gerek dedim içinden. Biri beni gördü. Kankırmızısı gözleri vardı. Tek farkettiğim özelliği buydu. Zaten o korkuyla hemen yatağıma doğru kaçmıştım. Çektim yorganı sonuna kadar üstüme. Yatağa geçtikten sonra hatırladım ki mutfağın ışığını kapatmayı unutmutum. Işığı kapatmam gerekirdi ama bir yandan da korkuyordum ya ordalarsa ? Cesaretimi topladım. Işık hızına yaklaşık bir hızla odanın ışığını kapattım. Orda yoklardı onu farkettim. Gitmişlerdi, korkacak bişe yoktu artık. Bende odama geçtim. Açtım kapıyı, kapıyı açmamla pencerinin arkasındaki 2 kankırmızı noktayı görmem bir oldu.

Ondan sonra ne oldu hatırlamıyorum. Ama bir kez daha uyanmıştım. Daha doğrusu annem uyandırmıştı. Sanki "inception" filimindeymişim gibiydi. Annemi yok bişey diyerek geçiştirdim. Kalk oğlum kahvaltını et demesiyle birlikte rüyadan uyandığımın farkına varmıştım. Kötü bir geceydi herhalde diyerek, geçtim masanın başına yemeğimi yedim. Hemen ardından üstümü değiştirerek evden çıktım. hayat normale dönmüştü artık. Ve yahut ben öyle sanıyordum. Okula vardığımda kapıda ilk rastladığım kişi Mehmet'di. Mehmet okulda benimle kafa dengi olan ender kişilerden biriydi ve en iyi arkadaşımdı. Biraz havadan sudan konuştuk. Sonra zil çaldı sıralara geçtik. Bizim okul biraz bozuktu o aralar. Her sabah ilkokul öğrencileri gibi sıraya geçerdik. Müdür yardımcısı az boz konuştu. Konuşmasının bitmesiyle birlikte sınıflara geçtik. Ben 12-C sınıfının 6 okul numaralı öğrencisiydim. Sınıfda ki çocuklar biraz "utanmaz" desem en masum tabiri kullanmış olacaktım. Ben en arka dörtlünü ve hatta sınıfın en aklı başında öğrencisiydim desem yalan olmaz. Herkes bir bakıma köleydi. Popüler kültür kölesi gelişmemiş varlıklar.

Saat baya geçmişti artık. Bugün günlerden cumaydı zaten yarın okul yoktu. O yüzden erkenden yatmam gerekmiyordu. Hele bide "Ben" varken. Dedemin yanına geçtim. Dede ne biliyorsun dedim. Aynısı babanında başına gelmişti dedi. Benim de başıma, babamın da başına. Aramızdan sadece Ben ve baban kurtulmuştuk. Babam ise ... Dede ne oldu babana. -Gitti. Nereye ? - Fiziksel evrenin bittiği yere. - Yani nereye ? - Olmayan bir yere. Dede seni hiç anlamıyorum. Sen de bu potansiyel var evlat, sen bunu yeneceksin, ama sakın ola pes etme. Pes edersen kaybedersin. Kaybedersen gidersin. Dede seni hiç anlamıyorum ben ya düzgün anlat şunu. Boşver evlat sen git yat. Bak saatte geç oldu. Bende tamam dede diyerek odama geçtim. Bayada uykum gelmişti zaten. Ama aklımda bir sürü soru vardı. Ve bunların cevaplanması gerekiyordu.

Aradım Mehmet'i açmadı. Biraz bekledim tam gidecekken Simge geldi. Erkencisin dedi bana hafiften gülümseyerek. Biraz öyle oldu dedim umursamaz bir tavırla. Ee gelmiyorlar mı dedim ötekiler. Yok, gelmiyorlar onların başka işleri varmış. Ulan iyi ki bi söz verdiler dedim. Kız bi geri çekildi. Sen hep böyle soğuk musun dedi. Evet dedim korkusuzca. iyi, öyle kal. dedi. Bende, tamam. dedim. Boşver onu şimdi ne yapıyoruz. dedi. Ben nerden bileyim. dedim. Öküzsün sen yhaa. dedi. Ben gidiyorum. dedim. Tuttu kolumdan nereye gidiyon lan. dedi. Ulan bana diyorsun kendin bi konuşmayı öğren, git başımdan. dedim. Yürü lan dedi. Ayak üstü kavga etmiştik kızla, durduk yere. Neden ben hala bilmiyorum.
Gittim eve sinirli sinirli koydum kafayı. Ve o ses bir daha duyuldu : Bugün benim günüm. ahahahah. Ben zaten sinirliyim, kaldırdım yorganı, ne diyon la sen dedim. Bir an geri gitti. Sonra gülerek geri geldi. Sonun alıkonamaz güzelliği, onu düşünmeni engelliyor dimi ,dedi. Ulan başlatma sonuna, yürü git ben yatacam. Pgibolojomi bozdunuz lan.

iyi hoşda şuan ben rüyada değilmiyim dedim. Bu rüya sonsuza kadar sürecek, sen burda sadece ruhunla varsın. Bedeninle değil. Bedeninde ise o var. Senin alter egon. dedi. off, kafam karıştı. Peki ya neden sadece biz ikimiz burdayız dedim. Yalnız değiliz dedi. Hatta anladığım kadarıyla senin baban, deden ve dedenin babasıda burada. Ne ?? Ciddi misin ? yok lan olamaz. dedim. Her duyduğuna inanma dedi. Göster dedim. Eliyle bir yeri işaret etti. Gerçektende 3 kişi orda oturup konuşuyordu. Gidecektim oraya , dur dedi bana. Eğer gidersen geri gelemezsin. Dur bi dakika okulun kapısına bakacaktım ben !! güldü bi an. Orası sadece senin kafanda uydurduğun bir imgeydi. Nasıl görüyorsun burayı bilmiyorum ama sen şuan sadece burayı kendi beyninde şekillendiriyorsun. dedi. Hiçbirşey anlamadım dedim. Neyse dedi. Çözüm için tehlikeye girmeye var mısın ? dedi. Tamam ama nasıl olacak. dedim. beni takip et dedi. Nereye gidiyoruz dedim. Sizin eve dedi.

ilk iş olarak geçtim bilgisayarın başına. "Alter Ego" Terimini aramaya koyuldum. Latincede 2. kişilik diye geçiyormuş. O an korkum daha büyük bir hal aldı. Ne yani bunun söyledikleri doğru muydu ? O "Ben" miydi ? Biraz araştırdıkdan sonra saatin 7yi 10 geçtiğini farkettim. hemen üstümü giyinip annemin hazırladığı kahvaltıya yumuldum. Kahvaltımı yaptıktan hemen sonra okula doğru yola koyuldum. Okul eve pekde uzak değildi. 5 dakikalık mesafede yer alıyordu. Gittim okula herkesi sıraya sokmuştu bizim müdür. Yine konuşma yapıyordu. Bende hızlıca geçtim sıranın en sonuna. D
ün gece hala aklımdaydı unutmam namümkündü zaten. Geçtik sıralara nasıl olduğunu hiç bilmiyorum ama öğretmenler kurulu dün bir karar almış. Sınıfın huzurunu bozan kişilerin sınıf değiştirmesini yararlı olarak görmüşler. Müdür konuşmayı bitirdi yine girdik sınıflara. Tabi bu durumda ilk beni aldılar sınıftan. Mehmet'lerin sınıfına koydular. Zaten aynı bölümü okuyorduk ve daha yılın başlarıydı. Pek sıkıntı çekmeyeceğimi düşünerekten girdim yeni sınıfıma.

Yattım ve o ses bir daha duyuldu. Ama bu sefer farklı biri gibi davranıyordu. Normal bir biçimde gayet sevecen bir tavırla sordu. Yerine geçebilir miyim ? Korkumu yenmiştim artık. Neden ? dedim. Anlayamazsın dedi. Nasıl yani ? dedim. Yıllardır sadece bir boşluktayım. Hergün benden onlarcası aramızdan ayrılıyor. Benim de burda canım çok sıkıldı çıkmak istiyorum dedi. O zaman ben ne olacağım dedim ? Beni buraya sen mahkum ettin dedi. Sen cezanı çekeceksin. Bende biraz artist bir tavırla "gibtir lan ordan" dedim. Bu bi an gülmeye başladı. Aynı anda geri sustu ağlamaya başladı. "Korkuyorum" dedi. Ne oldu la ? dedim. Beni izliyor dedi. Kim dedim "Sen" dedi. O zaman sen kimsin dedim. "Ben senim" dedi. Ne oluyoruz dıbınakoyayım diye söylendim. Ve o an o geri kaçmaya başladı, sürünerek. Eliyle orda orda diyerek bir yeri işaret ediyordu. Oraya Baktım . .

Biraz gezindim yine o ses ama bu sefer tonu biraz farklıydı. Daha katı ve kendinden emindi. Koş dedi. Bana ulamşan için koşman lazım.. diyordu. Zaten sabahtandır koşuyorum burda daha ne kadar koşacağız!! diyerek bağırdım. Koş ! dedi birdaha. Tamam ulan kes koşuyoruz işte diyerek koştum, koştum, koştum. Ne oldu lan öyle. Kıpırdayamıyordum. Tek gördüğüm şey ve kişi Simge'ydi. Sen dedim. Biliyorum, aynısını bende yaşıyorum. izledim seni biraz. Hani o tanıştığın ben varya, işte o ben değildim. dedi. Şaşkınlıkla beraber gelen korku soluğumun kesilmesine neden olmuştu. Nefes almayı bile unutmuştum desem yalan olmaz. Nasıl yani dedim. O ben değildim. O benim alter egomdu. dedi.
Ne alter egoymuş be dedim. Başlatmasın keyfine. Peki ya ne istiyorlar bizden. dedim. Bedenimizi dedi. Peki ya neden ? dedim. Anlayacaksın dedi. Sadece sustum kafam allak bullak olmuştu. Ne oluyorduk lan. Bir çözüm var dedi. Neyin çözümü ? dedim. sen şuan nerdesin biliyon mu ? dedi. Hayır dedim. Araftasın dedi.

O an bişeyi farkettim ne kadar yersiz olsa da. Bunlar neden veya nasıl benle aynı dili konuşuyordu ?
Penceredeki 2 nokta tam olarak bana gözlerini dikmişti. Korkuyla yatağıma gittim. Yorganımı sonuna kadar üzerime çektim. Yine bildiğim tüm duaları okudum ama ne çare. Hemen kulağımın dibinden gelen bir ses kalk diyordu. Kalk!!! Korkum tavan yapmıştı. Çaresizlik içerisinde yorganım altında dua ederken o ses bir daha yankılandı. Kalk!! Topladım cesaretimi çektim yorganı. Karşımda Benden başkası yoktu. Ha sonunda dedi bana gülerek. Titreyerek sen kimsin dedim. Yine gülerek, Sen benim kim olduğumu benden iyi biliyorsun dedi. Bilmiyorum dedim kısık bir ses tonuyla. "Ben benliğinin içindeki benim"dedi. Nasıl yani dedim ? Sana ödev ; Alter Ego ne git araştır biraz. Senin zamanın doldu. Sıra bende dedi. Bu ne saçmalıyordu ? Rüyada olduğumu biliyordum ama emin olmam gerekiyordu. Attım kendimi yataktan aşşağıya. Fayanslara çarptığımda rüyada olduğumu anladım. Saat: 06:50 sularıydı. En azından hemen karşımdaki kocaman duvar saati bunu söylüyordu.