biliyorum uzun oldu ama

belki okuyup değerlendirirsiniz diye anlatıyorum
yardım gerekli millet hemde acil
tek konuşabildiğim insanlarsınız

Bende asosyal bir kişiyim. Hiç arkadaşım yok desem yeridir. Zamanında çok zor şartlarda okudum. Hiç param yoktu. Hatta okuldan eve gelecek dolmuş param veya öğle yemek yemek için bile param yoktu. Dolayısıyla öğle tatillerinde sınıfımdakiler yemek yemek için bir yerlere giderken ben param olmadığı için öğle tatilini yanlız geçiriyordum. Yine boş derslerde onlar bilardo salonuna veya kafeye giderken ben param olmadığı için gitmiyordum. Zaten bir süre sonrada kimse hadi yemeğe gidelim, şuraya gidelim gibi tekliflerde bulunmuyorlardı. Benzer durum okul dışı çevredede geçerli oldu.
Üniversite desen aynı. Haftalık 10 Tl harçlık alıyordum. Bu parayı yol parası yapsam aç kalıyordum. Yemek yesem kmlerce yol yürümekten ayaklarım şişiyordu.En kötüsüde fotokopiye verdiğimde hem aç ,hemde ayaklar su topluyordu. Parasızlık yüzünden üniversitede bile kız arkadaşım olmadı. Çünkü hfta 1 gün kafeye gidecek kadar bile para yoktu. Tabi bu parasızlığın bende aşırı derecede ezilmişlik, kendime güvensizlik hissi oluşmasınıda sağlıyordu. Sınıftakiler Bowling'e gidiyordu. Benim bırakın bowling oynamayı, bowling salonuna gideceğim kadar bile param hiç olmadı cebimde.
Aile maddi durumu kötü olduğu için çevremizde iyi bir işe girmemi sağlayacak dayı amca da yoktu. Bu yüzden kendime şunu söylüyordum. Senin tek şanşın derslerine iyi çalışıp yüksek bir ortalama yaparak mezun olman.Cv'inde gözükecek bu not ile de iş bulmak .Yoksa iş bile bulamazsın.
Bu yüzden üniversitede inek oldum. Sınıf 1.liği ile mezun oldum. Ancak mezun olduğumda kimsenin diplama notunu umursamadığını gördüm. Bir dayımın olmaması iş bulmamı oldukça zorlaştırdı. Dahası yüksek not almak karşılığında iyice asosyalleşmem yüzünden bir çok özel firma iş bile vermedi. Çünkü firmalar girişimsel kişileri işe almayı tercih ediyor. Belki diploma notunun yüksek olması sizin mülakata çağrılmaznızı sağlıyor olabilri ama karşılarında sus pus bir insan gördüklerinde kapıyı gösteriyorlar.
Neyse şu anda bir işte çalışıyorum ama bilgi ve becerim şu anda yaptığım işin oldukça üzerinde. Benim üstimde çalışan insanların kapasiteleri daha zayıf olmasına rağmen ağızları iyi laf yaptığı için onar daha çok saygı görüyor ve daha iyi şartlarda çalışıyorlar. Bense angarya işler yaparak hayatımı geçiriyorum. Bu durum beni kahrediyor. Birde yaş artık 30'u geçti.
Sonuca gelecek olursam Maaşım iyi olmasada en azından dolmuşa para verecek, bir kafeye veya sinemaya gidecek kadar param var. Bu yaşıma rağmen hiç sevgilim olmadı. Dolayısıyla ne aşk dan ne işden yüzüm güldü. Artık böyle olmaktan bıktım. Bilgi be becerilerimle kesinlikle daha iyi bir iş ve artık sevgilim olsun istiyorum. Bunları sağlamamın tek yolu ise sosyal olmaktan geçiyor. Bu konuda ilerleme kaydetmem için ne yapmalıyım.

Not: Bilgi derken teknik konularda bilgiliyim Kesinlikle entellektüel değilim. Edebiyat tarih coğrafya ,sanat veya sosyal konularda hiç bilgi sahibi değilim. Çünkü 30 lu yaşlarda olmama rağmen bugüne kadar hiç yaşamadım sayılırım. Şuandada sabah kalkıyorum iş akşam eve gelip yatıyorum. Tek yaptığım şey ayda birkaçtane film izlemek oda tek başıma. Bu güne kadar hiç sosyal aktivitede bulunmadığım için hiçbirini bilmiyorum. Örneğin ne tavla oynamasını ne yüzmesini nede futbol oynamasını. Dediğim gibi ben kendimi hiç yaşamamış olarak sayıyorum.
Feci bunalım yaptım lütfen yardım edin.