bilinç

denizbank reklamlarında cuma rolünde oynayan beyazıt öztürk'ü görünce ' oaa bi ironi var burada adam yakışıklı, adı da beyaz hem' derken, aynı rolde marco aurelio oynasa bu olayı yagırgamayacak, yakışıklılığı ya da ironiyi sorgulamayacaktık. çünkü her şey birebir aynı olacaktı.

işte bilinç budur.

aşırısı hastalıktır.

öldüğünde kayboluyor.

ve bilinçsiz bir olguya dönüşüyorsun.

insanın istemli var oluşunun bir göstergesinin, tanımlaya çalışırken verilmiş bir kavram.

Bilinç, insan ve diğer pek çok canlının var olması ve yaşamıni sürdürüyor olmdasi anldıbına gelmektedir. Hayatı yaşamaya değer hale getiren olgudur. Ancak tüm bunlara rağmen, bilincin tam olarak tanımlanması pek mümkün olamamıştır. Hayatın akiciligibicerisinde, bu olgunun içinin nasıl doldurulacagi bir türlü anlaşilmamis ve bu bilinmezlik sorgulamadan kabul edile gelmiştir. Bilincin, onun kaynağı olduğunu düşündüğümüz, beynimizin içerisindeki biyokimyasal malzemeler yada mikro elektrik akimlariyla açıklanamiyor olması gerçek bir sorundur. Bu sorun, hem bilimsel ve hemde felsefi bir sorgulamayı beraberinde getirir.
Sonuç olarak bilinç, dimag, istenc ya da şuur adına her ne derseniz deyin, anlatmaya çalıştığımız olgu, insan türüne giydirilmiş şeffaf bir bilis ve hissedis ortusudur ve bu sihirli örtü, aslında bütünüyle insanın ta kendisidir. insanı insan yapan en temel sezgidir.
Ve... Büyük düşünür Marx in son bir sözüyle bitirelim.
Bilinç, hiçbir zaman bilinçli varlıktan başka bir şey olamaz. KARL MARX

http://c12.incisozluk.com...11501/1/3127981_o4429.jpg

ruh üzerindeki gözlem ,işlem, farkındalık yeteneğidir.
ruhuna daha hakim insanlar, kendini daha çok kontrol edebilenler, isteklerini ve önceliklerini seçebilenler daha bilinçlidirler denebilir.
ama bilinç aynı zamandana acının ve hüznün sürekliliğinin de kaynağıdır.
ama daha da hakim olabilirsen bu acının hüznün yada hazzın üzerinde bi hükmü kalmaz
kendini programlıyabilen, zaafsız mükemmel bir makineye dönüşürsün
ama bunun ile ne yapcağın sana kalmış
ve o kadar şeyden sonra
yapmaya değecek hiç bişe kalmıyor
yani kendin ile iligili sona gelmiş oluyorsun ama
kendin ile ne yapcağın tamamen bir muamma
eğer bir amacın yok ise buraya gelince
direk olarak acı ve hüzünlü kısma geri dönüyorsun
ve yine başa geliyoruz
nedir değerli olan?
değeri olan?
olan?

genel olarak karmaşık bir kavram, kullanıldığı yere göre anlamı basitleşebiliyor.

tanım yapmadan fikir belirtmeye çalışacağım çünkü burada tanım, onu öne süren kişinin paradigması ile yakından ilişkili. öncelikle, canlılık için bir koşul değil; ama bir canlının yaşdıbını anlamlı kılma ihtimali olan yegane şey. 

birçok kimse bu kavramı tanımlarken, insan dışındaki hayvanların bu mahiyetten yoksun olduğu sonucuna varıyor (bilimsel olarak bu iddia direkt reddedilebilir ama burada işin felsefi tarafındayım), ben aynı kanıda değilim. hayvanları, tahmin edilebilirliklerinden ötürü "içgüdü" olarak adlandırdığımız a priori yönelimlerle hareket eden varlıklar olarak tanımlıyorsak, gelecekte bir ihtimal, bilişsel olarak bizden çok daha kompleks varlıkların, bizi kendi düzeylerine göre aynı şekilde tanımlamasına da içerlemememiz gerekir.

bu bağlamda bazı diğer hayvanlar da en azından asgari bir bilinç seviyesinde olmalıdır. aksi takdirde ya kendi bilinç seviyemizi asgariye indirgemiş oluyoruz, ya da kendimizi mümkün olan tek bilinçli varlık olarak kabul etmiş oluyoruz.

bir de bilinci dil üzerinden anlamlandırdığımız gerçeği var tabii. acaba dilin karmaşıklığı bilincin karmaşıklığı ile doğru orantılı mı?

sözün özü, bunlar hep göreceli kavramlar. fazla şaapmayın tanım yapacağım diye.