yorgunluk
birşey yapmak istememe
topluma ayak uydurma
insanlar ne der sendromu benim tam olarak sorunum bu... çözeceğim

mastürbasyon hakkında hala sorular geliyor. doktorun haftada 3-4 kere yapıldığında faydalı demesi doğrudur. ancak burada fiziksel olarak faydalardan bahsetmiyoruz.

fiziksel faydalardan bahsetsek, burada belirli programlar yazardım.

zaten burada olanlarda beyin olarak yükselmek istiyor ve haftada 3-4 kere önermem.

bu işin normali var zaten dıbına koyım, insanlar her gün bunu yaparken, kimileri buna ulaşılamaz olarak görüyor.

oysa ki bazı şeylerin ne kadar kolay olduğunu göstermeye çalışıyorum.

başlığı geçen hafta bitirmeyi planlıyordum, söyledim mi bilmiyorum.

ancak her geçen gün özel mesajlar ve sorular artıyor, bu hafta sık sık yazmaya devam edeceğim, aslında sonsuza kadar da yazabilirim.

eski tema silinirse yazmam orası ayrı. huur çocukları.

yazmaya devam ederken aynı zamanda belirlediklerimle başka bir platforma geçeceğim.

sözlükte başlığı yayalım mı kanka reklam yapalım mı?

@ the conqueror fatih sürekli kalkık olunca yaşayamaz bi hale geliyorum zor oluyor elbet. yılbaşında tekrar başliyacağım koca bir seneyi çekmeden geçirmeyi planlıyorum. sen ne yapıyorsun kaç gündür masturbasyon yapmadın en fazla ne kadar süre çekmeden durabiliyorsun ...

edit.: ben masturbasyonu tamamen bırakmak gerçek cinsel ilişki yaşamak istiyorum. yani bence bunun bir programı olması biraz saçma olur hiç olmazsa iyi olmaz mı

reklama ihtiyacımız yok neyse ki.

mastürbasyon hakkında şunu söyleyeyim.

bunu düzenli hale getirdiysen 2 nedeni var. ya alışkanlık, yada zevk alacağın- aldığın şeyler kısıtlı.

insan babasıyla konuşamaz böyle dıbına koyum.

alışkanlığı bozmak kolaydır. zevk aldığın şeyler kısıtlıysa yenilerini bulmak sizin elinizde.

en çok umursamamazlık konusunda zorlanılıyor biraz bundan bahsetmeliyim.

hiç kimse umursamazlık ile tembelliği karıştırmasın.

umursamazlığı sadece dişilere kullanmıyoruz, hayatın bir çok alanında gerekir insana.

bir çok konuda aydınlatmaya çalışıyorum ve bir çoğuna başlığı okuduktan sonra rahatlama geliyor. umursamazlık başlıyor yani.

endişelenmeyi bırakıp yaşamaya başlayın, adım atın diyorum. ancak bir süre sonra kaygılar vs. geri dönüyor.

bunun nedeni belli, üzerine biraz düşünmen lazım.

gerçekten umursamamak istediğin şeyler ne? geleceğin mi? şuanki yaşamın mı?

lastik yuvarlayan çocuk demiş, insanlar ne der sendromu diye.

bu insan dediklerimiz tam olarak kim oluyor hiç düşündün mü?

bunu parçalara ayırayım, her gün eve farklı bir kızla geldiğini düşün.

bu konuda sürekli söylenip şikayet eden adam müslüman ülkede olur mu böyle şey diye savunur sözlerini.

ya hayatı boyunca dişiler konusunda senin yaptığını yapamamıştır, yada şuanda hala yapmak istiyordur.

yine bu konuda sesi çıkmayan adam da herkesin yaptığı kendine der.

artık her gün eve farklı bir kızla geldiğini düşünmeyi bırakabilirsin.

yine söyleyeyim, burası müslüman bir ülke evet. ancak gerçek inanan oranı %20 yi geçmez.

kalanlar toplum ne der diye düşünür.

bir kısmı hiç inanmaz, kafelerde barlarda ben inançsızım yaaa derken dedesinin yanında hacı hoca kesilir, ailesine söylemeye dili varmaz.

bir kısmı mahallenizin her dişiyi laf atan, ancak bir kızla görüldüğünüzde hoop aslanım diyen toplum müslümanları.

zaten bu ülkenin asıl sorunu bu, hiç kimse olduğu kişiyi kendisine yada etrafına açıklayamıyor.

neysen o' sundur huur çocuğu, merveler selinler için taklit yapmana gerek yok.

bu aynı zamanda bir bakış açısı dersidir, toplumun ilk analizi burada başlar ve devam ettirirsen düşünmeye, çok daha fazlasını anlarsın.

çocukluktan travmalar yaşadım sosyal durumlarda kötü muamele gördüm bunların nedeni aspergers sendromlu olmam, zekayı azaltmayan otizm türüne sahip olmam ... şimdi insanlardan tırsıyorum.

sosyal olarak özürlüyüm. insanları anlayamıyorum, empatim yok, ne yaparsam ne tepki verirler biliyorum ama yinede otizm yüzünden gerçek hayatta bunu anlayamıyorum kestiremiyorum bu yüzden korkuyorum, huzursuz oluyorum angibyete başlıyor.

sanki insanlar benim içimdeler ama ben onların dışındayım. sanki onlar benim düşüncelerimi bile okuyabiliyorlar ama ben onlara dair hiçbişeyi bilmiyor ve anlayamıyorum.

toplum her geçen gün dejenere oluyor.

böl parçala yönet stratejisi bu ülke var olduğu sürece devam edecek.

kısa zaman önce ülkeyi iki kesim üzerinden bölmeye çalıştılar.

artık çok daha fazlası var, aynı kesimler kendi aralarında dağılmaya başladı.

hiç kimseye dininin ne olduğunu neye inandığını söyleyemem.

ancak böyle şeyleri artık başkaları söylüyor, asıl sorunda bu.

ortamda havalı görünmek için ateist olma, üzerinde düşündüğün için öyle ol.

toplum müslüman olduğu için öyle olma , hissestiğin için öyle ol.

başkalarına göre yaşayıp rol yaparken, kişiliğinin bölündüğünün farkında bile değilsin.

ben facebook kullanmam, sevmem de. çoğunun kendini pazarlaması veya rekldıbını yapması için bulunmaz bir nimet.

ama ilkokul arkadaşlarını görebiliyorsun diyeni de sevmem. sevdiğim ilkokul arkadaşımı arar konuşurum.

böyle başlamamış mıydı her şey? şuanda insan pazarı olduğunu kimse inkar edemez.

sosyalleşeyim derken asosyalleşmeyin huur çocukları. beğendiğiniz dişiyi oralarda arayıp bulmaya çalışmayın.

bu sınırlı zamanlı hayatında beğendiğini ona söylememek tam bir saçmalık.

bunların hepsi ortak bir yere varıyor.

kişiliğinin bölünmesi, benliğinin ortadan kaybolması, adım atmaya korkman.

popülarite dediğimiz şeyin bir kandırmaca olduğunu, toplumları kontrol altında tutmak için büyük bir etken olduğunu unutmayın.

bir yerde popülarite varsa, orada özentilik ve sahte insanlar vardır.

insanların % 90 ı aptaldır sözünü çoğu zaman doğru bulurum.

eğer yaptığın şeyin karşılığında neyin geleceğini bilmiyorsan, yapmaktan korkma.

çünkü insanlar hem aptal hemde korkaktırlar.

dalga geçilmekten, küçük görülmekten, alay edilmekten korkuyorum. bilinçli bi şekilde değil bilinçsizce korkuyorum bunu engelleyemiyorum sosyal ortamlarda fazlaca yaptığım kabul görmeyecek davranışlar için insanlar benle bir çok kez dalga geçti, küçük gördü ve alay etti.

edit: hatta rahatca tek korkum bu üçlü diyebilirim.

benim yaşadıklarımı yaşayan kişilerin intihar ettiklerini görüyorum. ama ben sadece insanlardan nefret ettim ve asosyal oldum, intihar etmeyi hiç düşünmedim.

evet... benim şeytanım işte bunlar amk buldum işte... dalga geçilme, küück görülme, alay edilme ... bunlar beni engelliyor.

bu şeyler bilinçaltıma işlemiş onları çıkartamıyorum

huur çocuğu kimse kimsenin çocukluğunu bilmiyor, bilinmeyen çocukluğum diye başlık açmak nedir

bu üçlüyü, öldürebilir misin?

sosyalleşmek istemiyorum, bunu zaten çok kez denedim ve buna yeterli kabiliyetim yok... benim istediğim insanların iğrenç vicdanlarından kendimi ayrıştırabilmek ve özgürleşebilmek.

edit: beni zorla villain yaptılar amk :D

onlarla karşılaştırıldığımda bir tanrı sayılmak istiyorum ... bunu başaracağım.

özgür olmak, yetenekli olmak, zeki olmak, onları yok etmek istiyorum.

tyler durden dende iyi olmak istiyorum.

benim 36. günümmüş şimdi hesapladım
zaten 40'tan sonra bi daha çekmem herhalde
hedef 2015'de 0 mastürbasyon

benim problemim de şu ki
kendimi çok güçlü hissediyorum, yalnızken veya tanımadıgım/tanınmadıgım bir ortamdayken
ama özellikle okulda gücümden eser kalmıyor
diğerlerinden hoşlanmıyorum, kişisel gelişim yaptıkça da sanki onlar için çalışıyormusum gibi geliyor
sırf bu saçmalık yüzünden 5 ayda göbek yaptım

ben değişemiyorum amk bu anlattıkların genelde sosyal şeyler ben anlamıyorum bunları böyle şeylere değerde vermiyorum amk nefret ediyorum beni iğrendiiyor bu şeyler ...

bir iki sene öncesine kadar mecazları tam olarak anlayamazdım. mesela dıbına koyayım demek, benim gözümde gerçekten dıbına koyma eylemini çağrıştırıyor ve iğreniyorum. bunu kadınlara uygulanmakta olan sürekli bir şiddet olarak görüyorum . buna kadınlarında ses çıkartmaması beni daha da fazla iğrendiriyor.

insanlar birbirleriyle yakın ilişkiler kuruyorlar ama birbirlerini hissetmiyorlar . adam sevgilisi dediği dişi hakkında, onu gibtim diye konuşuyor. yani ona aslında hiç saygı duymuyor, ama yüzüne karşı yumuşuyor çok iyi bir erkek-insan gibi gösteriyor kendini, onu kandırıyor.

ben böyle birşey değilim ... normal olmanın, uyumlu olmanın kıstasının 'bu' olduğu bir dünyada, beni hiçbirşey değiştiremez amk.

bu sapıkların, yok edilmeleri gerekiyor.

edit: uyum sağlamaya, onlar gibi olmaya çok zorladım ama olamadım. olunması gereken şey onlar değil, olunması gereken şey olduğun şey olarak kalmak ve düşmanı yok etmek.

@korku bombası

senin fikirlerin 7. ve 8.sınıftaki fikirlerime çok benziyor.
daha önce bende kadınların kendilerini bu kadar güçsüz hale soktuklarını, insanların birbirlerini hissetnediklerini düşünürdüm.
bence bu çocukluğunu holywood filmleriyle geçirmene(geçirmemize) bağlıyorum.
ordaki filmlerde her şey daha mükemmeldi, insanlar birbirini hissedebiliyordu ama şimdi, gerçek dünyada öyle bir şey yok

insanlar çoğunluğa uymayı, onlar gibi düşünmenin kendileri açısından güvenli olduklarını düşündükleri için uyuyorlar.
nasıl bir devlet halkını korkuyla yönlendirdiği gibi, toplumda korku ve dayatmayla yerinde kalıyor.
ama korku bizim için sadece "an" dan ibaret olduğu için zor uyum sağlıyoruz

bunun filmlerle alakası yok kanka. benim için insanlar düşman, hemde öyle bi düşmanki;bana düşman olmadığını dostum olduğunu benim iyiliğimi istediğini söylüyor.bu gerçekle alakalı, olanlarla alakalı, pgibolojiyle ve sosyolojiyle, bilimle alakalı. bu savaş, bu evrim kanka.

ben hiç bir zaman uyum sağlamadım... hiç bi zaman onlar gibi olmadım, en fazla internet ortamında taklit ettim...

açık bi şekilde savaşı resmileştirmenin zamanı geldi ...

benim de senin gibi arkadaşım var çocuk acayip güçlü ve azgın
erkeklere tecavüz ederim ama kızlara etmem diyor
kadınların ezildigini falan dusunuyo