Yıl 2986
Yer: Koloniler Konseyi

Çöküşe 30 Gün Kala..

O gün pek çok kolonili için sıradan bir gündü aslında. Kim bilebilirdi ki evrenin bir genç yüzünden yavaş yavaş değişeceğini. Sadece tarihteki bir hükmü değiştirmek insanlığa neleri kaybettirecek kim bilebilir? O da bilmiyordu zaten. 24 yaşında sıradan bir koloni vatandaşıydı o. Üstelik bulunduğu gezegende insanlar çok yavaş gelişiyordu. Ergendi o bizim tabirimizle. Yaşıtlarına göre oldukça irice bir ergen.. Evrenin kadim kurallarına uymamış, insanlar ve uzaylılar arasındaki ahdi bozmuştu o! "Orta Kuşak Ülkesi" insanları çok çok önceden bir söz vermişti evrenin kendisine. "Asla zamanla oyun olmayacak" diye. Miladın öncesinden gelen bir söz... Şimdilerin medeniyetinin seviyesinde antik bir medeniyetin kurucu lideri vermişti aslında bu sözü tüm insanlık adına. Biz görevimizi yerine getirecektik ve onlarda bizi Uzay-Zaman algısını bozmaya çalışan diğer dünyalı ırklarından koruyacaktı. Öyle de oldu. Diğer iki ırk yok edildi ve insanlık hüküm sürmeye başladı dünyada. Anlaşma gereği bizim uygarlığımız da baştan inşaa edilecekti. Evren yardım edecek ve insanlık yavaş yavaş tekrardan gelişecekti.. Ta ki insana en çok benzeyen ırktan hayatta kalan bir varlığın varlığı anlaşılıncaya kadar..

Tutarsa cugulayin binler

Konsey Başkanı(insan dışı yaşam formu): işte atalarınızın verdiği yemin burada! Hain insanlar! Evrenin ve kendinizin kaderi ile oynadınız. Bunun bedelini ödeyeceksiniz!

K.Bşk. Yardımcısı(insan): Efendim izin verin bu problemle bizzat ilgileneyim. Emin olun bu sözlerle bir yere varamayacağız. Zamanımız kısıtlı.

K.Bşk: Buradan Zindan'a gitmen iki gün sürecek bunu biliyorsun öyle değil mi!

K.Bşk.Yrd: Sadece bir şans.

Konseyi tüm yaşam formlarının tartışmasından doğan gürültü kaplar..

K.Bşk: Tamam! Yüce evren adına sessizlik! izin verildi! Eğer yeni birşey öğrenemezsen Çöküş seni yakalamadan ben seni yakalarım! Bir sonraki oturum 17 gün Sonra!

O yani başkana başkaldıran kişi, o mevkiiye kolayca gelmedi. Fakir bir Dünyalı ailesiydi onunki. Kolonilerde hiçbir Dünyalının hayal bile edemiyeceği zenginlikte yaşayanlara imrenerek geçti onun çocukluğu. işte o bu yüzden cesurdu ya! Atalarının ayak bastığı toprağın kiriyle yoğrulmuştu onun karakteri. Her turlu zorluğu yaşadı çocukluğunda. Babası kolonili bir evrensel mafya tarafından öldürülmüş, annesi ise kaçırılmıştı yine aynı kişilerce. Basit bir aile evlat edindi sonra onu. Çalıştı, çabaladı. Eline ne geçerse okudu. Ailesine bunu yapan alçaklardan bunun hesabını soracaktı...

Arkadaşlar hikayeyi yazabildiğim kadar devam ettireceğim. Okuyan varsa rez alsın.

Gemiden ayrılan Cesur Dünyalı Zindan'a varır. Girişte onu Zindan Muhafız Tugayı Komutanı karşılar.

- Macellanın Gözü'ne saldırı yapıldığı haberini aldık. Siz gemiden ayrılırken durum nasıldı?

- Yüzlerce korsan bize neredeyse her yönden ateş açtı. Tanrıya şükür M.G çok üstün bir gemi.

- Tanrı mı? Ah şu dünyalı inanışları.. Neyse vakit kaybetmeden sizi merkeze zütürelim.

- Suçlu nerede tutuluyor?

- Çekirdeğe yakın bir odada tutuyoruz.

- Merkezdeyken dosyasını görmek istiyorum. Pgibologlarımız suçluyu izliyor öyle değil mi?

- Evet, hem de ikinci ırklılar hakkında bir şey bilmemelerine rağmen.

- Canın cehenneme! Hiç değilse senin gibi boş konuşmuyorlar.

Derken merkeze çoktan varmışlardır bile..

Ancak uzun bir yolculuktu bu. Eskiler ne der bilirsiniz; her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır. Onun da vardı elbet. Her daim onun yanında durmuş. Her sıkıntıyı onunla beraber yaşamış ona delicesine aşık bir kadın. Apaçık bir yoldaştı ona. Hatta yoldaştan da öte, o Tanrı'nın ona gönderdiği koruyucu bir melekti sanki. O da böyle düşünüyordu. Minnet duyuyordu ona. Her ne olursa olsun onunla eş kaldığı için. Onunla vedalaşacaktı önce. 16. Kolonideki evinin gideceği istikamette olması onu biraz düşündürdü. Cesaret doğdu bir anda kalbinin içinde. O sadece cesur bir adam değildi, etrafta ben cesurum diye dolaşan kimselerin topunun girişemiyeceği bir işe girişti çünkü o. Eşiyle rahatlıkla vedalaşabilecek olmanın mutluluğu ile gezegene yolculuğu başladı.

Cesur Dünyalı yola koyuladursun biz de ahdi bozanla ilgilenelim. Kimdi bu ahdi bozan? Şuana kadar bildiklerimiz 24 yaşında yaşıtlarına göre oldukça iri bir ergen olduğuydu. Akranları onun yanında oldukça çocuksu kalıyordu. Kimsenin aklına gelmezdi onun "ikinci Irkın" son üyesi olduğu. Bu yüzden dikkat çekmeden halledecekti işini. Öyle de oldu. Ana zaman makinesinin bulunduğu Gezegen 16'nın ana katmanında ikamet ediyordu. Zindan'a gitmeyi sağlayacak ne yapmış olabilirdi ki?

Arkadaşlar okuyorsanız entrylerime şuku atın da okuyor musunuz anlayayım. insan emeğinin karşılığını almak istiyor.

Tabi 17 gün içinde her şeyi yoluna koyduktan sonra olabilecek bir şeydi bu. ilk önce, en ağır suçların bile tek bir kişide toplansa yine de orada mahkum olmasına yetmeyecek yere; evrenin en korunaklı Gezegen hapishanesi olan Zindan'a gidecek ve ikinci ırkın kayıp üyesi ile konuşacak bir umut ikna edecekti onu. Kalbinde ve zihninde merhum babası ve belki de çoktan ölmüş biricik anneciği ile Konseyin ona tahsis ettiği uzay aracına binmek üzere yola koyuldu.

Peki biz bunları konuşurken evrende ne olmaktaydı? Ona da değinelim. Çalkalanmaktaydı evren bu sarsıcı haberle. Halk arasında Çöküş'ün çoktan başladığı, evrenin sonu olarak tabir edilen Üç Gezegenler Yöresindekilerin çoktan göç etmeye başladığı dedikoduları yayılıyordu her yerde. Belki cesur dünyalı kurtarabilecekti evreni. insanlar ve uzaylıların şuan tek ortak noktası bu kıyamet ortamında bazı erdemli davranışları kavramış olmalarıydı. Eskilerin Kelebek Etkisi olarak tabir ettiği olaya tüm canlı varlıkların tanık olması onları buna itiyordu. Herkes, tarih kitaplarında yazan bir cümlenin hatta o cümlenin yükleminin farklı olmasının nasıl olur da bu kadar büyük bir felakete yol açacağını düşünmekteydi.

16. Kolonide bir şenlik havası oluşmuştu bile. Niye mi? Evrende bazı tabular vardır mesela bir Dünyalının büyük mevkilere erişemeyeceği gibi. Ancak o evrenin iki numaralı adamıydı. Bu ona ve evrene umut sağlayan yegane şeydi. Özel birisiydi o. iniş yaptığı yerdeki kalabalığa Evrensel Haber Ajansı huzurunda ufak bir moral konuşması yaptıktan sonra kalabalıktan kurtulup evine gitti. Eşi büyük bir coşkuyla karşıladı onu. Sarıldı, öptü sonra bir daha sarıldı ve dedi ki;

- Bir tanem seni ne kadar özledim bilemezsin.

O da büyük bir tutkuyla dedi;

- Bende seni özledim koruyucu meleğim.

Arkadaşlar sizlere güzel bir hikaye sunabilmek için hikayeyi yazıp bölüm bölüm biriktiriyorum. Bir süre serim kurgusu ile uğraşacağım. Ancak periyotlarla hikayenin kalan kısımlarını size aktaracağım. iyi okumalar.

Oldukça uzun bir sohbetin ardından çift son bir kez daha birbirlerine tüm sevgileri ile sarıldı. Derken uzun bir sessizlik. Aslında konuşuyorlardı onlar ama biz, böylesine bir aşktan bihaber kimselerin anlayamayacağı bir dilde; gözleri ile konuşmaktaydılar. Orada öylesine bir aşk vardı ki Evren'den acı dolu inlemeler duyulmaktaydı sanki. Evren bir insan olsa bu muhteşem manzaraya kayıtsız kalamayacak, hiçlikte sonsuza dek ağlayacaktı şüphesiz.

Ancak bunun bedeli çok ağır oldu. Kendilerini Evren Anarşistleri olarak adlandıran korsanlar karadeliğe giriş esnasında kumandanın gemisine 260 parçalık bir filo ile saldırdı. Bu daha önce kimsenin aklına bile gelmeyecek bir olaydı. Evrenin en güçlü gemisine saldırı bir korsanın bile aklına gelmeyecek bir şeydi. Amansız bir savaş başladı. Macellan'ın Gözü üstün bir teknoloji ile donatılmıştı. Buna rağmen gemidekilerin elinden gelen tek şey savunma duvarını ayakta tutmaktan başka birşey değildi. Kumandan Seçilmiş Kişiye dönerek;

- Merak etmeyin 3-4 çapulcuya gemimi yedirtmem. Siz iskele tarafındaki uydu gemi ile karadeliğe girin. Yardım gecikmeyecektir ancak size zarar gelmesi riskini göze alamam.

- Pekâlâ.

2. GÜN- ÇÖKÜŞE 28 GÜN KALA
Yer: Macellan'ın Gözü (Koloniler Ordusu Amiral Gemisi)

Bu güçlü canavarın içinde herkes karadelikten geçiş için gerekli işlemleri yerine getirmeye çalışıyordu. Neticede 100 km uzunluğunda devasa bir gemiydi bu. Geminin komutası meşhur Koloniler Ordusu Başkumandanı'na aitti. Karadeliğe girişe pek az bir vakit kalmıştı. Kumandan kendisine ve gemisine çok güveniyordu. Öyle ki; gemisine eskortluk edecek gemilere izin vermemişti bile.

Cesur Dünyalı aslında Tugay kumandanına bir nebze hak vermekteydi istemesede. Bütün bunlar olurken tanrı neden ısrar ve inatla müdahale etmemekteydi? Yoksa o böyle mi olmasını diliyordu?

- Kim bilir?

- Pardon? Ne demek istediniz?

- Tanrıyı diyorum. Belki de o böyle olmasını istiyor.

- Zihnimi mi okudunuz?

- Hayır. Bu hapishanede tatsızlık yaşanmaması için yaşayan her canlı varlığın aklından geçenleri hologram bir monitörle gösteririz. Hangi memurun maaşından sıkıntısı olduğunu bilemeyiz. Dedi gülerek.

- Biraz dalgınım üzgünüm. Bana ahdi bozanın dosyasını getirebilir misin?

- Ben sadece temizlik görevlisiyim efendim. Dedi ve gitti ihtiyar temizlik görevlisi.

Tugay Kumandanı gelir ve Cesur Dünyalı'nın dinlenmesi gerektiğini ve ona bir oda ayarladığını söyler. Cesur Dünyalı az önce olanları düşünerek kabul eder. ilk önce merkezde kalacağını zanneder ancak kumandan monitörden okumuş ve;

- Hayır. Benim yüzeydeki evimde kalacaksınız elbette.

- Şu monitör ha? Alışsam iyi olacak yoksa inançlarıma saygı duymadığınız hakkındaki düşüncelerini okumanızı istemem. Der imalı bir şekilde.

- Merak etmeyin sansürleme yüzünden onları okuyamamıştım.

Cesur Dünyalı utanır.

Kumandanın malikanesine varırlar. Cesur Dünyalı istirahat etmek üzere odasına hizmetçiler eşliğinde çıkar.

2. GÜN- ÇÖKÜŞE 28 GÜN KALA..

Zindan'a ulaşmak kolay değil kesinlikle. Zindan'a ulaşmak için Samanyolu galaksisinin merkezindeki stabil hale getirilmiş karadelikten geçilmesi gerekiyordu... insanlık mağara duvarlarına resim yapan basit bir canlıyken şimdilerde uzaylılar ile iş birliği yapıp karadeliklere hükmeder olmuştu. Ne kadar ilginç öyle değil mi?

Ancak ayrılık kaçınılmazdı. Cesur Dünyalı seçilmiş kişiydi birkere. Onun hemen Zindan'a gitmesi ve tüm olan biteni anlatması için ikinci ırklıyı ikna etmesi gerekmekteydi. Aslında ikinci ırklı uzaylı ya da insan olsa bu epey kolay olacaktı. Çünkü gelişmiş teknoloji buna izin veriyordu. Ancak o evrende kendi ırkının tek mensubuydu. Hakkında hiçbir bilimsel bilgi yoktu. Bu, işi geleneksel yöntemlerle yapmak demek oluyordu. Cesur Dünyalı zihninde nasıl bir strateji izleyeceğini kavrayarak yola koyuldu ve 16. Koloniden ayrıldı..