bilgisayarcılık asosyal olarak algılanıyor

@10 gibtir git ananı gibmeden

Sen kimsin de baslik aciyorsun ulan

http://ersinvideo.blogspot.com/

başlıktaki anlatım bozukluğunu gördüm, yazıyı okumayı geçtim, üstüne üstlük hayattan da soğudum.

okumadım. ama başlığa bakarak yanlış bir kanı olduğunu söyleyebilirim.

@2 domalımcı beyler adam

adham haqlı pheyler
örnecq vereyhim
phen metin daşhı qeserqen yhardıma qelıyorlhar zamqi oluyorhuz vhe bhirlqte yaratıq qeshıyoruz zhndhan bashıyoruzz

sosyhal oluyorz bhoyLechexpxpxpxdd

türkiye'nin en büyük e-ticaret firmasında yazılımcıyım. banada öyle diyorlar ..gibtir et ipneleri

hem laf söylerler hem birşeyde beğenmezler gavatlar

entry-nick yazmak için giriş yaptım amk

kes lan amk.

not: yazılımcıyım.

Bilgisayarlarla çalışmak, yalnız yaşayan ya da günlük insan ilişkileri olmayan insanların uğraşıymış gibi algılanıyor. Kadınlar erkeklere göre, daha sosyal, yardımsever ve genel olarak insan etkileşimleriyle daha ilgili olarak kabul edildikleri için, bilgisayarcılığın kadınlar için daha az çekici olduğu gözüyle bakılıyor. Bilgisayarcılığın, sosyal olmayan bir etkinlik olarak algılandığını vurgulamak istiyorum. Bir programcı için, etkin olarak sosyal olmamak göreceli bir başarı sağlıyor ve programcılık bu insanları insan ilişkilerinde daha az huzurlu kılıyorsa, bilgisayarcılık da sizi yapabildiğiniz kadar sosyal yapacaktır. Üniversitedeyken, bilgisayara ayırdığım zamanımın çoğunu, okuldaki bilgisayar laboratuarında en iyi arkadaşlarımla beraber geçiriyordum. Ve son günlerde, diğer programcılarla günden-güne irtibat kurabilmek amacı ile bazı işlerimi berlirgin şekilde değiştirdim. Benim için, tek başıma program yazmak, etrafımda programım hakkında konuşabileceğim insanlar olduğu zamandan daha sıkıcı ve daha az yaratıcı.
Tuhaf bir şekilde, tartışmalı olarak bilgisayarcılıktan daha az sosyal olan meslekler, kadınlara daha çekici geliyor. Roman ya da herhangi bir kitap yazmak, başarılı olabilmek için tek başına ciddi konsantrasyon gerektiren bir alandır. Muhtemelen, sosyal konularla ilgilenen, sadece bu iş için fırsat bulamayan yalnız yazarların durumu bu çelişkiye cevap olarak verilebilir.