Hayatım boyunca unutmayacağım bir olaydır. Hem gülmekten altıma sıçtığım hem yerin dibine geçtiğim feci rezil olduğum bir olay. 
Ağır nezleyim ve balgam söktüğüm bir dönemdeydim. Dersaneye gidiyordum o zamanlar. Sınıfta 10 kişi var yok. 2-3 tane kız. Kızlardan birisi de tahrik edici birşeydi.iç çamaşırı giymeden düşük belli kotla falan gelirdi. Ama bir o kadarda gerizekalı bir kızdı. Gerçekten bir insan evladının ne derece zekasız olabileceğinin örneğiydi. Herneyse bunlar detaylar. Arkadaşla bilek güreşi yapalım dedik. Geçtik masanın etrafına diğer 3-5 arkadaşta bizi izliyor. O kız da var. Herneyse. Biz böyle baya bi çekişiyoruz falan. Çocukta benim yarım kadar bir çocuk ama kuvvetli olan tiplerden. Baktım inada bindi, kızın da izlemesinin gazıylan bir abandım ben bunun elini sıkarak... Onu sıkarken kendimi de fazla sıkmışım o hınk diye abarışlan burnumdan bir cisimsi birşey mermi hızıyla masaya yapışmasın mı... Böyle kocaman avuca gelecek gibi yeşil sarı. Ağır nezleyim ya, insan değil bildiğin ayı sümüğü şeklinde. Ama gözünde bir canlandır. Çocuğun kolu tak diye vurdum masaya, tam aynı esnada flörk diye masaya bıraktım. Herkeste saniyenin binde biri kadar bir dumur olma ve olayı algılama anı yaşandı. Malum çok hızlı gelişti sahne. Sonra herkes aynı anda ortalığı yırtan kahkahalara boğuldu.Ben mi? Bense çok karışık duygular içindeydim. Feci şekilde rezil olmanın utancıylan 2 saniye geçmeden enkazın üstüne kapaklandım. Herkesle birlikte bende koptum gülüyorum bir yandan. Mendil verin lan diye bağırıyom. Öte yandan o boyutta birşeyi çıkarmanın verdiği rahatlama hissi burunda böyle bir açılma hissi. Ulan ne gündü be. Gece yatana kadar kendi kendime gülüp gülüp bir yandan da küfür ettim şansımı gibeyim diye gelenek bozulmasın buda böyle bir anımdır