tarih 19 mayıs 2011 ...

kütahya simav da üni son sınıftayım o zamanlar hava öylesine sıkıcı dı ki bardaktan boşalırcasına yağmur yağmıştı o gün sıklet bir gündü yagmurdan sonra güneş açtı sıcacık olmuştu saat 9 gibi eve gittim bütün gün gezmekten yorulmuştum sonra yattım biraz uyuyım dedim 12-1 halı saha maçım vardı kalkarım dedim yattım...

rüyamda kaldığım evin hemen önünde yolun ortasındadım sokaktaydım ayakta duruyordum bir anda dar uzun sokakta sağımdaki ve solumdaki evlerin yerlen bir olduğu gördüm hepsi tamamen yıkıldığında uyandım saat akşam 11 di uyandığım da dün gibi aklımda anlam veremedim ama korkmuştum önemsememiştim kalktım uykum açılmıştı ev arkadaşlarım evde yoktu yüzümü filan yıkadım üstümü giyindim maç için çantamı hazırladım sebebini bilmediğim bir şekilde içimden bir an önce evden çıkmak geliyordu ama nedense oyalanıyordum kendi kendime saçımı başımı filan düzeltiyordum, hala anlatırken tüylerim diken diken oluyor; apartmanın son katındaydı öğrenci evimiz ev kapısını açmamla beraber daha önce duymadığım öyle gür bir sesle yer sarsıldı ki size anlatamam yere düştüm sarsıntı ile hemen o an elektrikler gitti öyle bir sallanıyordum balkon kapısı açıldı kendiliğinden camların hepsi kırıldı balkona doğru koştum bilincimi kaybetmiştim son anda kendimi frenleyip kapının altına dizlerimin arasına başımı alarak çömeldim ev beşik gibi sallanıyordu allahuekber diye bağırdığımı hatırlıyorum sonra kesildi bir anda sokak kapısına koştum zaten üzerimi giyinmiştim aşağı doğru koşmaya başlarken yaşlı bir amca denk geldi ikinci katta kim olduğunu bilmiyorum korkma amca dedim koluna girdim amca hiç konuşmuyordu aşağıya indirdim zemin kat merdiven boşluğundaki sıcak su kazanı patlamıştı sular fışkırıyordu yanmadan amcayı ve beni aşağıya indirdim sokağa çıktım herkes bir tarafa doğru koşturuyordu mahşer yeri gibiydi elektrik yoktu kapkaranlık ancak hava kıpkırmızıdı kız arkadaşıma gitti aklım ondan başka bir şey düşünemiyordum aynı ünide okuyorduk kız yurdunda kalıyordu bizim evle arası 5 km kadardı koşmaya başladım yurda doğru o anı anlatamam herkes meydana açıklık alanlara koşturuyordu ben ise tam tersine koşarken bir ufak artçı deprem daha oldu çatılardan kiremitler filan düşmüştü yola hala düşüyordu durmadan koştum karşıdan baktım yurt yıkılmamıştı derin bir oh çektik ten sonra kız arkadaşımı aramaya başladım onu bulduğumda o kadar korkmuştu ki ağlamaktan maffolmuştu bende ise o an için en ufak bir korku belirtisi yoktu aldım onu ordan otogarın orası şehirdeki en açıklık yer olduğu için o tarafa doğru yürümeye başladık herkes aynı yerde toplanmıştı...

2 saat sonra gördüğüm rüyayı hatırladım ve sebebini işte o zaman anca anlayabilmiştim allahım sana şükürler olsun diyordum içimden şehirle iletişim kesilmiş anayollar dağlardan düşen kayalarla kapanmıştı belki 5-6 sn daha sürse taş üstünde taş kalmayacaktı şidddetini 5.9 olarak açıkladılar sonradan ama hissettiğim kesinlikle 5.9 değildi depremlerle büyümüştüm ve bu kadar hissettiğim büyük bir deprem görmedim neyse ailem o ara evde çıldırmış tv ler son dk haberi olarak geçmişler ilk açıklama 6.7 olarak geçmiş bana ulaşamayınca atlamışlar arabaya yanıma gelmek için yol 3 saat filan sürüyordu o süre yolların kapanması ile birlikte 5 saati buldu ilk önce kız arkadaşımın ailesi geldi onlar daha yakındı hemen onu memleketine yolladım ev arkadaşlarımı aradım onları buldum bizimkiler tam 5 saat sonra geldiler ağlıyorlardı araca bindik perişan olmuşlardı bir şeyim yok neden bu kadar korktunuz dediğimde korkunun boyutunu tv den izlediklerinden anladım şehrin yerlen bir olduğunu yazmıştı tv zaten tüm ege de deprem hissedildi bilen bilir merkez üssü benim bulunduğum yerdi 6.7 diye haber yaptılar bence ilk söledikleri doğruydu şehirde en az 5000 can kaybı bulunduğu filan yazılmış bizimkileri beklerken bir sürü itfaiye cenaze aracı ceset torbaları geldi iletişim kesilince en kötü senaryo yazılmış tabi o yüzden çok korkmuştu ailem allaha şükür bir şeyim yoktu