zütümü gibtirmiştim beyler

20 entry olursa başlıyorum

Bı ara n95 karşılığı got gibmistim 20 sukuya anlatırım

ALLAH BiLiR TROLL DEĞiLDiR
BEN iNANIYORUM AMK
GERÇEKTiR BU PLATFORMDAKi iNSANDAN HERŞEYi BEKLERiM.

beyler yağmurlu bir gündü sanıyorum 2009 yılıydı, o aralar nokia'nın tabiri caizse piyasayı koşturduğu yıllardı yani bugünün iphone'u gibiydi, elinde nokia olan baya zengin ve havalı sayılıyordu.. bende o zamanlar 17 yaşındayım üni'ye hazırlanıyorum, sürekli dershane-okul-ev üçgeninde gidip geliyorum ve baya baya sivilceli tüysüz müysüz bi ergenim.. o zamanlar trabzon da yaşıyorum, bilenler bilir bizim burda herkes herkesi tanır, bende dışarıdayken herkese selam sabah veririm ki aram kötü olmasın kimseyle, bizim binanın altında da bi internet kafe vardı o zamanlar, sıtkı abi işletirdi orayı.. bende tabi orda büyüdüm diyebilirim, babam pc almamıştı eve bütün çocukluğum orda geçti amk.. her neyse yine bir gün eve geliyorum sıtkı abi dışarda "selam onurcum" dedi, bende aleyküm selam abi dedim ve öyle ayak üstü sohbete başladık..

burdaysanız şukulayın lan.

babamın işlerini sordu, babam'da esnaf beyler ama hiç yerinde durmaz sürekli başka şehirlere gider gelir falan.. neyse anlattım işte öyle iyi abi geçinip gidiyoruz gibisinden, sonra okulumu falan sordu "kızlarla aran nasıl ehehe" falan gibi şakalar yaptı bende ne kızı abi ya kıza ayırcak vaktim mi var gibisinden şeyler söyledim.. "iyi bakalım" falan oldu o arada gözüm kemerindeki telefon kılıfına takıldı, hala takar dayılar biliyonuz ama bunun ki biraz büyük gelmişti kılıfa amk, abi sorması ayıp telefonun markası ne falan diye sordum, "ha benim enişte getirmiş gürcistandan pek anlamam ben bi bak" dedi çıkardı, bende o aralar televizyonda aşağıdan çıkan şeylerden, gazetelerden falan görüyorum n95'i amk ve şuan elimdeydi, vaay abi güzel telefon falan hayırlı olsun falan dedim sonra eve çıktım ama aklım telefonda kalmıştı amk, cebimde 1110 vardı beyler şarj marj olmazdı, okulda çıkarırdım utanırdım milletin yanında kullanmaya amk.. neyse ertesi gün cumartesiydi, dershaneye erkenden gidiyodum yine sıtkı abiyle karşılaştım dışarda..

kendi kendime "bu telefonu nasıl yaptırcam" falan diye söyleniyorum, o da uzaktan dinliyor gülüyor, neyse getirdi uranyum sularını karşılıklı içmeye başladık, "şu aralar çok yalnızım be onur" diye başladı muhabbete, baya evli küçükte bi çocuğu vardı o zamanlar.. "karımla oğlanı anasının yanına yolladım, çocuk sesine katlanamıyorum" falan gibi şeyler söyledi, bende huyuna gitmeye çalışıyorum adam sonuçta telefon verdi amk bozukta olsa.. abi olur mu öyle şey ya, evlat sevilmez mi gibi şeyler söylüyorum sanki adamın askerlik arkadaşıyım amk, o da elini bacağıma koydu "öyle canım öyle de bi süre sonra katlanamıyorsun, büyüyünce anlarsın" gibisinden şeyler söyledi.. bende öyledir tabi abi dedim ama bi yandan da sabırsızım, üç beş lira biriktirip telefonu yaptırmayı falan düşünüyorum.. sıtkı abinin de dikkatini çektiği o mutluluğum "aldın telefonu sevinirsin tabi" dedi, valla sayende abi dedim.. ama bir de çalışsaydı keşke dedim sessizce o da duydu bunu, "lan ayıp ediyosun, git şu kasadan bana 200 tl getir" dedi.. bende artık yuh bu adam nasıl iyi bi insan lan kafasına girdim, abi yok artık o kadar da değil falan der demez "git lan sinirlendirme beni koş çabucak" dedi, gittim amk hakkaten kasa da tam 200 tl vardı.. o an şüphelendim, düşünsenize amk net kafenin kasasında sadece 200 tl var, neden 195 neden 205 değil de 200 amk? o an tabi aldım parayı, getirdim abi dedim ama bi de abi tam 200 vardı kasa da tesadüfe bak falan dedim, "ha onu ben ayarladım sabah, böyle bi sahne tahmin ediyodum" dedi.. bende vardır bir hayır diyip sohbete muhabbete devam ettik ama olaylar bu saatten sonra alevlendi beyler :/

Evet beyler bi 5 şukuya devam edicem

burda mısınız? bi şukulayın da göreyim.. sona doğru yaklaşıyoruz.

akşam eve dönmeden önce hakikaten gidip bi telefoncuya gösterdim, işin garibi o telefoncuyu da tanıyordum amk.. adam "nerden buldun sen bu telefonu" falan dedi, bende babamın bi işi karşılığı aldık falan dedim.. neyse inceledi telefonu, içini falan açtı ve nerden anladıysa "anakartı yanmış bunun" dedi.. bende nasıl olur daha 2 günlük telefon falan dedim, klagib telefoncu üç kağıdı amk ne kadar tanısakta insanı gibiyolar ayak üstü.. ne kadara yaparsın falan dedim, o zamanın parasıyla 200 tl falan istemişti ki şuan bile çok para amk bende naptın abi biraz indir falan dedim, "babanla gelirsen yardımcı olurum" falan dedi ne alakaysa amk neyse geri zütürdüm sıtkı abiye, söyledim abi bu kadar istiyor falan o da "kimmiş la o falan" dedi, bende geri verdim telefonu, "nasıl arkadaşların beğendi mi" falan dedi.. bende o an utandım amk nerden anladı falan diye düşünüyorum, o da "utanma olm bizde genç olduk hava atmayı sevdik" falan dedi.. bende gülümseyip beğendiler abi dedim, o an gözüm tekrar telefon kabına takıldı herhalde eski telefonunu takmıştır falan diye düşündüm, "senin olsun ister misin" falan dedi bende saçmalama abi kaç tllik telefon falan dedim, "bende var bak" diyip başka bi n95 gösterdi amk.. benimde o gün gördüğüm ilgi (özellikle kızlardan) çok hoşuma gitmişti, normalde kimsenin gibine takmadığı biriydim ama yine de abi olmaz falan diyip verdim telefonu, "iyi sen bilirsin ama telefonun dükkanda, istediğin zaman gel al * " falan dedi.. bende sağolasın abi diyip eve çıktım, yatağa uzanıp düşündüm acaba kabul etsem mi diye.. ve her şey bu kararı almamla başladı..

beyler okuyorsanız şukulayın boşa yazıyomuş gibi hissediyorum..

bütün gece düşündüm beyler, o kazanacağım havayı, milletten göreceğim ilgiyi.. düşünsene bi kafeye gidiyosun masada son model bi telefon amk.. bugün bile iş görüyor ergenlerce, o zaman ki kafamla tamam lan kabul edicem dedim kendi kendime.. ama bu kadar kolay olamazdı amk, düşünsenize bi adam size durduk yere bi telefon teklif ediyor.. tamam aramız iyi samimiyiz falan da, baba oğluna yapmaz lan bu iyiliği.. o yüzden kafama takıldı durduk yerde böyle bir teklif almak.. her neyse, ertesi gün öğleden sonraydı dershanem, bende biraz uyuklarım demiştim ama annem odama girdi "sıtkı seni çağırıyor" diye, hayırdır falan oldum giyinip aşağı indim. "ee kararını verdin mi" falan diye sordu, abi bilmiyorum dedim sonrasında niye böyle bir iyilik yapıyosun bana falan dedim.. "seni oğlumdan ayırt etmem ben" falan dedi amk.. halbuki hiç öyle bir durum yoktu, peki abi karşılığında ne yapmamı istersin falan dedim.. "ne istiycem olm canını sağlığı, zaten bozuk telefon" falan dedi, baya kutusunu falan da hazırlamıştı, abi çok sağol ya nasıl öderim bu iyiliğini falan dedim ama pazar olmasına rağmen sabah saatleri olduğundan kimse yoktu etrafta, bide 3 katlıydı bunun kafe, üst katta monopoly falan oynanan bi yer de vardı, "gel sana bi uranyum suyu ısmarlıyım" dedi bilen bilir bu tarz yerlerde mavi renkte oralet tarzı bir şey olur, bende sağol abi daha kahvaltı yapmadım falan dedim "olm telefonu verdik, beni mi kırcan şimdi" dedi bende hak verip yukarı doğru çıktım, çıkmaz olaydım..

bu gece hevesim gitti beyler, yarın devam etmeyi düşünüyorum.. 15 şuku gelirse devam edip bu gece bitiricem.

"onur ben 12 yaşından beri biliyorum böyle olduğumu, hiç kızlarla oynamak istemezdim.. hep erkeklerle oynamak isterdim, bu sana normal gelebilir ama değildi işte.. sana garip bir şey söyliyim, ben küçükken hemşirecilik oynarken hep hemşire olmak isterdim.. bir yandan da aşı yapan değil, aşı yapılan olmak isterdim" dedi.. hiç unutmuyorum bu diyaloğu çünkü zihnime kazınmış beyler.. bende içimden sadece vay amk diyebildim.. dışarıya karşı hiçbir cümle kuramaz hala gelmiştim sanki dilim tutulmuştu o an.. aktif - pasif gibi şeylerin ne olduğunu da bilmezdim o an, bu anlattığına göre bu pasif olmalıydı.. sonrasında bana "onur aylardır seni izliyorum ama hiç fark etmiyorsun.. sürekli günaydın abi, iyi akşamlar abi.. bundan ibaret bütün ilişkimiz.. fakat ben hep daha fazlasını istiyordum ve bir şekilde gelişti, işte şimdi burdasın.. senin için karımdan çocuğumdan vazgeçerim, seni yaşatırım" gibi şeyler söyledi o an başımdan kaynar sular döküldü amk.. ne diyorsun abi diyip ayağa kalktım, tekrar oturttu ve "hani dinleyecektin?" dedi.. abi ben böyle bir şey istemiyorum, ben kızlardan hoşlanıyorum dememe kalmadan "hişş, bunu hiçbir zaman bilemezsin, denemelisin" dedi..

babamın dükkanını da ben temizlediğim için genelde bir paspasla yerleri temizler, varsa bulaşıkları yıkar eve giderdim.. burda da aynı şekil yerleri silmeye başladım, şakasına da sıtkı abiye takılıyodum abi bi denetim olsa dükkana mühür vururlar mazallah diye, o da “harbiden lan daha geçen yengene temizletmiştim, inan 10 da birin yapamadı şu işi” dedi bende estağfurullah abi daha önceden tecrübeliyim babamın dükkanından dolayı dedim “belli belli baya iyi siliyorsun” falan dedi, o da o esnada bulaşıkları yıkıyordu ama ben de sürekli ona bakıyodum acaba beni mi kesiyor bu diye harbiden hiç yakalamadım adamı bi an haksızlık yaptığımı düşündüm.. sonrasında bana “ee onur sevgilin falan var mı?” diye sordu, bende abi utanıyorum böyle konularda falan dedim “niye utanasın gencecik adamsın olcak tabi” dedi benimde yok abi hiç olmadı dedim, “nasıl olmaz kızlar kör herhalde” falan dedi.. bende sağolasın abi dedim, “peki olsun ister miydin?” dedi..

"aylardır seni kesiyorum demiştim ya, yalnızca yüzünü değil her yerini inceliyorum.. seni istiyorum onur" dedi ve ben yine buz kestim beyler, ben rahat takılırdım o zamanlar sürekli eşorfman sweat giyer çıkardım dışarı.. "o poponun belli olması beni çok tahrik ediyor" dedi bende ne diyosun lan diye çıkışınca "bunu yapmak istemezdim" diyip bıçak çekti bana beyler.. size nasıl geliyor şuan okurken bilmiyorum ama çaresizliğin, ümitsizliğin nasıl bir şey olduğunu o an anladım.. çünkü kaçamazdım, mutfağın kapısını çekmişti ve alt taraf kitliydi.. üstüne üstlük dükkanı da kapalıya çevirmiş, onun da kapısını kitlemişti.. tek kurtuluşum annemin dükkana inmesi olurdu ama ona da zilden anne ben gecikicem demiştim.. ve hiçbir kurtuluş seçeneğim yoktu.. ya bıçağı saplıycak ya da başka bir şeyi saplayacaktı.. abi nolur rahat bırak beni gideyim dememle, "olmaz onur burdan benim istediklerim olmadan çıkamazsın" dedi..

bende bilmiyorum ki abi hiç düşünmedim dedim, hakikaten o soru gelince şöyle bi 5-10 saniye düşündüm ve hiç aklımda yoktu lan karı-kız olayları.. yani geçmişimde de çok az olmuştu, ama bu tarz konularda aşırı utanır ve kızarırdım.. o an eliyle sırtıma dokundu "isterdin isterdin, her erkek isterdi.. bende istedim, ama aradığımı bulduğumu hiç düşünmedim" gibi filozofik bi cümle kurmuştu.. bu cümle aslında sıtkı abinin nasıl biri olduğunu belli ediyordu ve o an her şey netti beyler.. yine bi 5-10 saniye duraksadım sonrasında nasıl yani abi yengeyi sevmiyor musun tarzı bi soru sormuştum, çünkü söylediği oraya çıkıyodu.. gülümseyerek "bu ülke de adam olarak sayılman için yapman gerekenler var, önce okulu bitirip sonra askerlik yapcaksın ardından hemen iş-ev sahibi olup evleneceksin ve çoluk çocuğa karışcaksın" dedi ve çok haklıydı.. baktığın zaman hepimiz bu kafa da değil miyiz? o an dumura uğramıştım çünkü bana "hani sevmiyor musun dedin ya, zorundaydım onur.. zorundaydım, erkek gibi görünmek zorundaydım" dedi ve inceldiği yerden koptu beyler..

abi ben aşağı katları temizliyim sende yukarıları dedim, o saye de daha hızlı biter bende telefonu bir an önce yaptırırım hayalini kuruyorum ama “yok yok önce mutfağı temizleyelim beraber” dedi, harbiden yerler falan batmış durumdaydı, bende tamam abi dedim viladayı alıp yukarı doğru çıktım ama hani bazen yürürken kafanızı geriye çevirmeden gözlerinizi arkaya doğru çevirip kim geliyo ya da bakıyo mu diye sorgularsınız ya, o an öyle yaptım ve sıtkı abinin beni kestiğini hissettim amk, kafamı çevirdim o an gülümsedi bende gülümsedim. yavaş yavaş temizlemeye başladım, ama sanki yerler bilerek kirletilmişti.. hemen 5-6 dakka sonra da sıtkı abi geldi ve beraber temizlemeye başladık..

bende her zaman ki selam verip giderim diye düşündüm ama "onur bi gel" dedi, hayırdır abi falan; "oğlum nazar mı değdin telefon bozuldu len" dedi bende bi bakabilir miyim abi dedim. verdi telefonu baya kurcaladım bataryayı söküp taktım falan ama nafile açılmıyodu, o an aklıma bi binlik geldi abi benim dershanenin orda bi telefoncu var oraya zütürüp bi baktırıyım istersen dedim, o da "tamam da dikkat et telefona" falan dedi bende ayıpsın abi diyip elime alıp dershanenin yolunu tuttum.. ama yol boyunca elimden düşürmüyodum beyler her yerini inceliyodum falan, yolda da bütün gözler üzerimdeydi amk millet herhalde bu velette bu telefonun ne işi var falan diyip duruyodu, hatta o gün dershane de öyle bi havalıydım ki 1110'dan n95'e transfer olmuştum amk herkes oo hayırlı olsun onur falan diyip duruyodu, millet nerden çaldın esprisi falan yapıyodu amk ama o kadar ilgi görmek çok hoşuma gitmişti.. ne yapıp ne edip bu telefona sahip olmalıydım..

o kolumdan tutar tutmaz napıyorsun lan diye bi tepki verdim refleks olarak ve boynunu sıktım beyler ama yavşak herif cüsseliydi ve benden kiloluydu.. e yaşta olunca anında kolumu geri çekti ve "bak zorluk çıksın istemiyorum, oturup beni dinleyeceksin yoksa buradan çıkamazsın" dedi.. bende artık başka çarenin olmadığını anlayıp tamam dedim.. sonuçta yalnızca bir itirafta bulundu, böyle tepki vermem haksızlık gibi gelmişti o an.. ama nasıl bir hata yaptığımı başıma gelecek olan şey'den dolayı o kadar iyi anlıyorum ki.. ben tamam dedikten sonra rahat bıraktı ve sandalye çekti "gel otur" dedi, o an oturdum ama halen olayın şokundaydım amk daha dün normal bir hayatım varken, sabahın köründe yıllarca internet kafesine gittiğim, binamızın altında dükkanı olan annemin ve babamın tanıdığı bi herif bana böyle bir itirafta bulunuyodu.. özellikle de o telefonu verip böyle ilgi göstermeleri falan da beni kuşkulandırmıştı o yüzden de korkuyordum anlatacağı şeyden sonra neler yapacağını kestiremiyordum.. "onur ben şu yaştan beri.." diye başladı cümlesine..

çıkaramayınca yırttı beyler.. ben hala yumrukluyordum sırtını falan ama nafile.. dedim ya tüysüz çelimsiz bir şeydim amk.. önce boynumdan falan öpmeye başladı tabi bu sırada kendi üstünü de çıkarıyordu.. size çaresizlik demiştim ya, o an ne dedim biliyo musunuz? abi bari ben seni yapabilir miyim?.. bunu söylemek ne kadar acı biliyo musunuz amk? ama onun beni yapmasından daha cazipti.. o da "seni hınzır.. olmaz, tek denemediğim bu kalmıştı onda da şanslı kişi sensin, sonrasında sende beni yapabilirsin" dedi ve tekrar devam etti öpmeye, o kadar hevesli öpüyordu ki sanki hayatında hiç sevişmemiş gibiydi.. "işte böyle istiyorum seni" dedi ve yalamaya başladı, boynumdan memelerime her tarafımı yalıyordu ve ben çaresizlikle ağlamaya devam ediyordum.. allaha yalvarıyor bi ümit bekliyordum..