bi hikayem var aşk içeriyo anlatiyim mi piçler

işte böyle am hüthüt kuşları için bir planım vardı: giblememek.
anlatmamı isteyenler lütfen belirtsin. amlı hikaye biraz.

ilk önce bi özetle pic

ben umursuyorum seni anlatma

bakın beni umursamıyosanız açıkça söyleyin başka yerde anlatırım ama böyle zütüne bardak sokmuş horoz gibi suskun durmayın. çok heyecanlı bi hikaye.

sizi giberim züt leylaları cevap verin anlatiyim mi lan.

dıbına koduğumun bülbülleri anlatiyim mi diyom.

panpa bu sinirli entrylerıne guluyom amk,sen basla dinleyen cıkar elbet

http://inciswf.com/abyys.swf

devam ediyom bak çok heyecanlı

hem doğudan hem batıdan beslenerek kendimi belirli bir entelektüel seviyeye getirmiş ve esnafın bazı sıkıntılarına çareler üretmeye başlamıştım. mesela camcının yanında kiracımız zeynel abi vardı, bakkal. kızı kaçmış, kemalpaşa'nın tepelerindeki bir köye yerleşmiş sevgilisiyle. dedim ki "zeynel abi, kız dönerse bir daha bırakma. dönmezse zaten bırak" gerçekten de kız dönünce bir daha bırakmadı. başıma gelen felaketlerden sonra maziyi özlemle anarken zeynel abi'yi aradım, kızı hala bırakmamış. "o kadar da yapma abi" dedim.

çeşitli ilim kitapları da okuyordum, tulumba vardı köprünün berisinde. size mustafakemalpaşa'yı tam anlatmadım. iki caddesi var, ben en gibten bir sokakta oturuyorum demiştim. bu iki caddenin kesiştiği yerde bir köprü var, derenin üstünden geçiyor ve öbür yakaya bağlıyor. istanbul gibi düşünün ama dünyanın en taktan istanbulunu düşünün. öyle bir yer. biz bu öbür yakada oturuyoruz, köprü camdan gözüküyor. işte atatürk'ün bir heykeli var orada, heykelin yanında da tulumba var. bu tulumba bir gün bozuldu. yaşım 16, lisede parlak bir öğrenciyim ve felsefe kulübü başkanıyım. hemen bizim komşuları toplayıp olay yerine gittim. "ali abi" dedim "sen bunu yapabilir misin?" yapamam dedi. "heh, ben yapabilirim" dedim ve elimdeki tornavidayla tulumbaya giriştim. beş dakika sonra işi tamamdı, eskisinden daha iyi çalışıyordu. yani demek istediğim bölgenin en kültürlü ve en zeki adamı ben olmuştum. ilçedeki üç beş gibko lisenin öğrencileri beni dövmek istiyorlardı ama esnaf tarafından korunuyordum. artık daha büyük bir yerde ilim saçmaya başlayabilirdim.

devam edicem ama biraz onay istiyorum, biraz zütüme şaplak istiyorum voltron'un gibini oluşturan binler. biraz saygı istiyorum dıbına kodumun şartelleri.

rzv

ccc zütüne bardak sokmuş horoz gibi suskun ccc

papna bak şimdi kızla sevgiliyiz kız amerika'ya gidiyo orda bi çocuğun elini tutup yürüyo ama sevgili olarak değil. sonra kız dönünce her şey değişmiş oluyo ama ben de değişmiş oluyom. yani tam anlatamadım ama anlat derseniz tamamen anlatıcam en mahrem yerlerinden en ağlatıcı yerlerine kadar.

onlysatancanjudgeus

ben anlatıyom fil taşağı yemişler laf edebilirler bir mahsuru yok, önemsemiyorum.

agalar, ben bursa'nın mustafakemalpaşa adlı ilçesinden istanbul'a okumaya geldim. orayı bilen bilir, bilmeyen de bir şey kaybetmiş sayılmaz. gerçi cahil bir bin olarak damgaladım ben bilmeyeni. neyse, orası çok küçük bir yerdir. iki tane caddesi var dıbına koyim, koca şehirde iki cadde. ben bu caddelerde de büyümedim, gibliğe bak. dünyanın en taktan sokağında büyüdüm. camcı vardı altta, onun cdıbını iki üç defa kırınca annem beni aşağı bırakmadı uzun bir süre. ben de evde kendimi kitaplara vurdum. az ilerde bir cami vardı, caminin altındaki kitapçıdan çeşitli menkıbeler aldım, ariflerin hayatlarını anlatan kitaplar aldım. bediüzzaman'ı orada tanıdım. fakat aynı yerden emile zola da aldım, amlı ve taşaklı olaylar anlatan yazarların kitaplarını da aldım. halk genelde yabancıları hiç sevmezdi, kapalı bir yerdi yani. satıcı adam da tezgah altından satıyordu kitapları. "çok okuma lan günaha girersin" deyince iki gün o kitaba elimi sürmüyordum.

devam etçem ama sigara bitti, alıp gelcem.

gelin iki bira ısmarliyim zütünüze dökün desem koşarak gelirsiniz am görmüş dil gibi beyninden vurulmuşa dönen gib kokuları sizi. anlat demedikçe anlatmıyom hadi bakalım züt soğanları.

dinliyom lan gibik,bı taraftan da gülüyom amk

ne gülüyon şaka amı daha bişi anlatmadım ki. akşama devam etçem burada hayat bitmiş tam huur olmuş herkez. elimde olsa zütünüze helikopter sokardım o kadar sinirlendim şimdi ambuşlar.

anlat derseniz anlatıcam.