bi hikaye de 22 yaşındaki panpanızdan

ponpa dinliyoruz sen yaz arada gelip okuyup geziyoruz biz
durma sen

yolla panpa

anlat yani

neyse hacılar. biz gidiyoruz oraya ama ilk sunumumuz olcak. heycandan ölcez. sonra da diyolar ki türkiye'de iş yok. ya olm, denedin mi şansını? ben lisede uğraşırken bunlarla tüm arkadaşlarım iddaa falan oynuyodu amk.

biz gelicekler teklifleri önceden düşünüyoruz. tek düşüncemiz inşallah ortaklık teklif etmez. gerçi ortaklığı da kabul etme planımız da var ama diyoruz ki %15 veririz. gerisi bizde kalır falan. daha büyük hisseleri düşünmüyoruz.

zaten mal gibi yanlış otobüse binmişiz. armada'nın orda indik, taksiye bindik. hacı bi gittik, adamın soyadını vermiyim de mekanın kapısında beyaz bi mercedes vardı amk, plakası da bu adamın adının 3 harfinden oluşuyo. girerken anlamadık zaten, çıkarken anladık. neyse ben arabalara olan merakımdan dolayı şöyle bi arabaya baktım, sonra içeri girdik. adamı aradım cepten, adam hem zengin hem anlayışlı. kapatıyo bizi arıyo zaten. yemin ederim daha görmeden aşık olduk adama. telefonu kapatınca ilerde köşede masa da gördüm ben telefonla uğraşan bi adam. hah dedim o heralde. oraya doğru yürüdük, kapattım telefonu.

merhaba merhaba falan.

100. yılda Liz pastanesinde yine teknik bi konuda ben de bi iş görüşmesi yaptıydım. o anı tekrar yaşadım şuan. yusuf yusuf oldum durduk yere lan.

devam ponpa hızlı yaz amk

hacılar adam o eski kızarkadaşımın abisiyle aynı yaşlarda. sinek kaydı traş olmuş. herif güleryüzlü falan. yanında bi tane daha adam var. ama anlayamadık onu, yardımcısı gibi bişeymiş. garip garip baktık, sonra tanıştırdı o da.

neyse, önce yemek falan söyleyin gençler dedi. hesap benden korkmayın dedi güldü amk. baktım da zaten o heycanla yemek falan yiyemezdim. gazoz söyledim amk, rezilliğe bak ahaha. kendine ilginç bi makarna söylemiş, onu bekliyodu. güzel isterseniz bundan yiyin falan dedi de, makarna 22 liraydı amk. dedim anayın amı, 22 liraya 2 yıl evde makarna yerim ben.

yemek faslı bittikten sonra, masayı falan topladılar. adam güleryüzlü bi tavırla. anlatın bakalım dedi.

biz önce gergin gergin anlatırken, sonralarda alıştık iyice. adam dedi ki, bu tip projelerde inanç çok önemli. projenize inanıyosanız, %70 işler yolunda ilerlemeye hazır demektir dedi. sizin inancınızı görüyorum, gözünüzün içi parlıyo bahsederken falan bişeyler anlattı amk. en çok da sorduğu tüm sorulara adam akıllı cevap verdiğimiz için etkiledik galiba adamı.

bu arada çok çişim geldi ordayken. ama bişey kaçırırım falan diye gidemiyorum. hatta şey falan hayal ettiğimi hatırlıyorum. tuvaletten geldiğimde can'la adam ortak olcakmış, beni almıycaklarmış falan. vay dıbınakoyim yaa. olm çok duygulandım ben. ahaha.

anlat dinliyoruz panpa tuttum hikayeni niye çünkü inanmışsın çalışmısın bıseyler yapamaya başarılıda olmuşsun örnek olsun diğer binlere

lan yeni üye olmuşsun daha bi "özet geç bin" yazmadan, "adam haklı beyler" yazmadan hikayeni anlatıp 22 yaşında nası zengin oldun onunla övünmeye mi başladın. yazık ak.

rezerved

sen ne diyon la

yüzyılın riski
http://inci.sozlukspot.com/e/65264457/

devam et panpa okuyoruz

neyse kankalar. adama her şeyi detaylıca anlattık. nerden başlıycağımızı, reklam politikalarımızı, izliyceğimiz yolları falan her şeyi aktardık. adam benden beklentiniz nedir diye sordu.

biz de dedik ki, "bu tip işlerde yaşımız itibariyle, ciddiye alan olmadığından dolayı her işimiz haddinden fazla uzuyo. ayrıca maddi anlamda da şu tip sıkıntılar çekiyoruz." falan filan salladık bişeyler.

adam da dedi ki, o zaman ben size bi teklif sunayım dedi. projenin %70'ine sahip olmak istediğini söyledi. bi fiyat verdi. biz zaten üzüntülerin üzüntüsünü yaşıyoruz amk. %15 için beklediğimiz fiyatı %70 için verdi. neyse biz de dedik ki böyle bi teklifi beklemiyoduk falan. düşünelim yine de, mail yoluyla konuşuruz tekrar. ama tabi burda yazdığım kadar soğuk değil. orda daha yakın temas kuruluyo tam ifade edemesem de.

neyse hesap ödendi falan, adam bizi cepa'ya kadar arabasıyla bıraktı. çıkışta farkettik ki o araba bu adamınmış falan. iyice boşaldık tabi. ama %70 mevzusu yüzünden çok kırıldık.

bu arada zaten biz sistemi hazır hale getirdikten sonra 4, 5inci ay falan 70 hisse karşılı aldığımız paranın yarısını toplam gelir olarak elde etmeye başladık. şuan o fiyatın 2-3 katı para kazanıyo olması lazım aylık. ama son 1 yıldır bu sistemle uğraşmıyoruz. sadece kar ortaklığımız var. gerçi can komple çekildi, her yerde kar ortaklığı var. benim de işte son 1-2 işim kaldı. bunları da rayına oturttuktan sonra okula devam etmeye niyetim var.

@29, hakkaten haklısın kanka. zaten bununla övünmüyorum. çünkü yemin ediyorum bazen o kadar istiyorum ki yaşıtlarım gibi olayım. olm, çok gücüme gidiyo lan, 40 yaşında adama bişey yaptırmak zorunda olmam falan. yemin ediyorum en son ne zaman boş boş, kafamda hiç bişey olmadan bomboş yürüdüğümü hatırlamıyorum. sürekli bi düşünce içindesin, şu nolucak, bu nolucak falan. özet geç bin'le falan yaşansa eyvallah. ama çalışma ortamımda da adam gibi yaşıtım yok. en yakın olanlar birisi 2 yaş büyük birisi 3 yaş. ikisi de odtü mezunu. ben daha adam akıllı okul okuyamadım. üniversitenin çimlerine yatmak nedir bilmem. zaten bu ezikliği kapatmak için başka şeyler yapmaya çalışıyosun. ne biliyim iyi bi araba almaya çalışıyosun, iyi ortamlara takılmaya çalışıyosun falan. ama gibiyim hepsini. 6-7 ay önce golf aldım sıfır, eminim çoğunuz istiyosunuzdur. deseler ki, değişelim sen golfü ver, biz sana üniversitenin çimlerinde yatma hakkını verelim.

5 saniye düşünürsem, zütümü gibsinler.

burda biraz hızlı gelişimden bahsediyim kendimle ilgili:

8 yıl özel okula gittim. fransızca gördüm 8 yıl boyunca. 6-7-8. sınıfta matematik, fizik gibi dersler fransızcaydı. ayrıca ingilizce de görüyodum burda.
4 yıl anadolu lisesine gittim işte.
mezun oldum.
ilk girişte anadolu'yu kazanabildim anca. zaten bu da ayrı bi yıkım olayı, ona da değinicem. ingilizce işletme okuyorum hala.

ee zütverene bak . üniversitenin çimleriymiş de . gibtir git lan. ruhunu paraya pula satmışın ne konuşuyon lan yannan. ali ağaoğlu kılıklı. yerken içerken sıfır araba alırken iyi karı kız ortamı yaparken iyi ama çimlere uzanamamış içine oturmuş haassgibtir lan yavşak seni. bırak bu edebiyatı adamın dıbına korlar. çemberin içindeysen içindeymiş gibi davran .gibtir olgit şindi

neyse devam ediyorum panpalar.

biz dertli dertli konuştuk amk. çok duygusaldı zaten o cepadaki konuşmamız. adamla ayrıldık, güneş battı batıcak falan. napsak falan diye düşünüyoruz. neyse eski sevgilimin abisiyle denk geldik internette. ona anlattım böyle böyle diye. o da dedi ki, amerika'da hatta bırak amerika'yı dünyanın her yerinde bu işler böyle. daha ilk işiniz, başlayın biyerden. daha iyi konuma geliceksiniz eminim dedi. neyse biz biraz daha kendimiz uğraştık, belki başka biyerden sponsor buluruz diye. yok amk, var ya evrenin oyunu gibi geliyodu. sonra can'la konuştuk. dedik kabul edelim lan, burdan kazandığımızla başka bi işi tamamen kendimiz yaparız. -ki bu hiç bi zaman gerçek olmadı amk, ahaha, paramız varken bile ortak aldığımız projeler oldu. (:-

adama mail attım, uzun uzun. dedim böyle böyle, kabul ediyoruz ama işimize karışmıycaksınız. yanlış gelen yerleri tartışırız ama bu sizin projeniz değil falan filan diye. adam tamam dedi. bize para vermedi ilk başta zaten. giderlerinizi listeleyin, ödeme kısmında bana gelin ne kadarsa ona göre ödeme yaparız falan diyodu. neyse biz sistemi kurduk, oturtturduk. ilk başlarda tüm işlerini kendimiz yapıyoduk. sonra 1-2 tane öğrenci bulduk son sınıf. ilk hacettepeli bi abi bulduk. adam şu kadarlık girişim hayatımda tanıdığım en pratik adamlardan birisiydi. bu adamı bulmuş olmamız da şansmış yani resmen. yavaş yavaş tüm işi üzerine yıktık adamın. şuan ilişiğimiz yok. kendi kendini çevirebilen bi sistem zaten. hatta geçen konuştum, sallamıyım şimdi tam hatırlamıyorum kaç kişi çalıştığını ama 4-5 çalışanları falan olması lazım.

@36, senin sıkıntın başka olsa gerek hacım. burda çember de benim, içindekiler de benim. parasal anlamda bi sıkıntım yok. yok kapitalist düzen falan, o tip işlerle de alakam yok. elimde avcumda ne varsa, tüm emeğimi bu işlere harcadım. okuldan eve gidip, akşam oyun oynayıp sabah tekrar okula giden bi adamla bir değilim. olmak da istemiyorum zaten. ama sana diyorum ki, öğrenci olmayı özledim. yalnız olmamayı özledim. can muallaksi var işte, o da zaten elini ayağını çekti kaç zamandır. ülke geziyo falan. neyse pek kelimelerle anlatılabilecek bişey değil bu özlemim, belki de ben anlatamıyorumdur.

beyler sorularınız varsa sorun. kafanıza takılan bişeyler falan.

@38 ocakta yeni dönem açılıyo pampa, ocağa kadar elindeki son işlerini bitir bence, sonra git kaldığın yerden okuluna devam et.

sonra bahar şenliklerine git mayısta, pes oyna arkadaşlarınla, sokakta pis pis midye satan amcalardan midye al ye limonluca, üniversite kulüplerine filan katıl. bi yavaşla yani.

bi üzüldüm nedense :(

panpalar aslında hikayenin neresinden devam edeceğimi bilemedim. bu işten sonra yine küçük girişimlerimiz oldu, başarısızlıkla sonuçlanan. ama tabi yılmadık iş yapmaktan.

lise son'a girerken, bi projede baya bi ilerlemiştik. ama bu daha soyut bi projeydi. amacımız para kazanmaktan ziyade, prestij yapmaktı ki öyle de oldu zaten. ingilizce tabanlı bi sistem. bu hediyelerle alakalı falan. eski kızarkadaşımın abisi aracılıyla da 2 tane öğrenciyle tanıştık. onlar da reklamla ilgileniyomuş falan. ama onlar daha çok reklam yazarlığıyla falan uğraşıyolar. bizim proje de bu tip reklamcılara işte doğum günü süprizleri, evlenme teklifleri, çıkma teklifleri falan bu tip organizasyonlar için metin hazırlamak. bu metinleri satmak, bunların prodüksiyonunu sağlamak falan. daha yabancı ülke kökenli olduğu için biz yetersiz kaldık tabi. sonra bunu da çok cüzi bi fiyata sattık. ama geliştirici olarak amerika'da önemli 2-3 dergi gazetede çıkmıştık. çıktık dediysem, projeden bahsediyo 4-5 satır. adımızın falan yazdığı yok yani. 1 tanesinde yazıyodu sanırım.

neyse bunu da yaptık, bu aralar sadece yaptığımız işlerden para kazanıyoruz. zaten öss yılı falan diye aileler de laf ediyo sürekli. ders çalışma moduna girdik. güya ders çalışıcaz da ikimiz de bi skim yapmadık. okul iyi bi okul, beklentiler yüksek falan ama ben ing. işletmeye girdim can da gazi'ye.

bu zamanda daha az iş yaptık ama açıkcası kendi adıma konuşayım, daha çok düşüncek vakit buldum. daha fazla proje taslakları oluşturdum.