Selamlar ahali,
Bu aralar çok sıkıntılıyım lan, bi zamanlar "içen aptaldır" dediğim sigaraya başlamamak için kendimle savaşıyorum resmen. Hayat çom anlamsız gelmeye başladı lan, bazen oturup iki üç saat öylece düşünüyorum, lan biz niye geldik bu dünyaya, neden yaşıyoruz diye. Aslında yazıyor bunlar kitapta ama, ben yavaş yavaş inancımı da kaybetmeye başladım. Hani "O bütün duaları duyar" derler ya, öyle demişlerdi bana da, kaç gece yalnız başıma secdede ağlayarak dua ettiğimi bir ben bilirim. Ama olmuyormuş be dostlar, olmayınca olmuyor işte. Olmayınca da sorgulamaya başlıyorsun. Her soru bir parça daha kor gibi şüphe düşürüyor içine, o zamana kadar her canın sıkıldığında dayandığın şeyleri tek tek kaybediyorsun. Bir tek lanet sağlığın kalıyor işte elinde, ona da sağlık denirse, bu sene migren ve tansiyon çıktı bende, ilaçla duruyorum ayakta, bide doğuştan kalbimde delik var. Anlicanız yamalı bohça gibiyim.

Her ne olirsa olsun şükür dedik hep, en azından beş para etmeyen adamların bu hayatta kalbi pırlanta kadsr değerli insanların omuzlarına basarak nasıl yükseldiğini görene kadar... Ulan hani o ilahi adalet dedirtmedi mi bunlar da size, hiç geçirmediniz mi içinizden bu bine Allah (yada Tanrı, farketmez) nasıl izin veriyor diye... Nasıl her türlü şerefsizliği yapıp yine de böylesine başarılı oluyor bu sevgi kodumun hayatında demediniz mi hiç?

Ben çok dedim dostlar, sonra da düşündüm ki ben neden onun gibi para uğruna insanları kullanamıyorum, neden ben de şerefsiz olamıyorum diye... Ama kalbim hep tuttu beni, içimden bir ses tuttu beni hep... Biz korkumuzdan sinmedik ki dostlarım, biz utandık, çekindik, merhamet ettik ama hiç bir zaman korkmadık yalan mı sevgi koyim...

Neyse ahali başınızı ağrıttık kusura bakayın hadi selametle...