15 Ekim 2010. Saat 07:30. Takım elbisemi giydim. Kravatımı taktım, dosyamı aldım, çıktım yine yollara. Yarım saat sonra ulaştım koca plazaya. Vay be. Ülkenin taşşaklı şirketlerinden birinde çalışma olanağı bile heyecanlandırıyo insanı beyler. inşaat mühendisliği okudum. O sene mezun oldum. Biraz istirahat edip iş aramaya başladım. 2 yerden gibtir yesem de burası olacak gibiydi. Olmalıydı.

Girdim içeri. Bana verilen saat 8:15'ti. Biraz bekledikten sonra mülakatın yapılacağı odaya aldılar beni. Bilirsiniz işte saçma saçma sorular sordular. Biz sizi ararız dediler döndük yolumuza. 2 gün geçti. Umudumu çoktan kesmişken telefon çaldı. işe alınmışım. Sevindim ve kendimi bi dal sigarayla ödüllendirdim. Tiryakisi değildim sevindiğim üzüldüğüm zamanlarda tek dal içerdim. iyi gelirdi.

işimin ilk zamanlarında alışma süreci ortam vs vs derken 1 ay sonra benimsedim orayı. Arkadaşlarla haftada 1 hali saha yapar beraber takılır olduk. Her şey tıkırındaydı. Keşke babam da yanımda olsaydı diye iç geçirirdim ara sırası. Annem beni doğururken öldü, babam okuturken. Babamın ölümünü hiç kabullenmedim. Trafik kazasıymış. inanmadım hiç. Ama gerçekti beyler. Babam yoktu yanımda.

Böyle geçti günler. 2011'e 2 gün kala bir davet geldi arkadaşlardan. Şirketin organizasyonu bir yılbaşı gecesi. Güzel mekan güzel saat ve beleş. Kabul ettim. O gece hayatımın dönüm noktası olacaktı...

31 Aralık 2010. 6 kişilik genç ekip olarak mekandaki yerlerimizi aldık. Ben sadece yanımdaki 5 kişiyle çalışıyodum diğerleri sadece işim düştüğünde. O yüzden tüm şirketi burda görünce şaşırmıştım. Tercümanlar, insan kaynaklarındaki enteller,  danışmadaki gözlüklü iri memeli kadınlar, mühendisler, mimarlar herkes burda olunca şaşırmıştım amk. Neyse yemek faslı bitti saat 10-11 gibi içkiye başladı herkes. Ben içmedim hiç. O gün de içmedim hayatımda da. Herkes içiyodu. içmeyen tek kişinin ben olduğumu düşünürken gözüme o çarptı.
165-170 boy arası, hafif açık renkli saçlara, masmavi gözlere sahip bembeyaz teniyle melekleri kıskandıran o'nu gördüm beyler. O an masadaki 3 şişeyi tek başıma bitirmiş gibi oldum. O da benim gibi içmemişti. Arkadaşlarının 1 kadehten nolur ısrarlarından anladım bunu. Sıkılmış olacak ki kalkıp köşede bir yere oturdu. Herkesten uzak ama herkesi gören bir yere. Yaşayacaklarımı bilsem sadece uzaktan izlerdim onu.
Ama dayanamadım. O gece yazdım onu kafama beyler. Yeni yılda ne olacağı gibimde değildi de bu kız beni yeni yıla bağladı bir anda. Kızın yanına gitmek istesem de utandım işte. Cesaret edemedim. Ama çakırkeyif arkadaşlarının yanına gittim. Özellikle adı şirket kuryeleriyle sıkça anılan insan kaynaklarından Didem "Hanım" da oradaydı. Tamam çok ciksi olduğunu ben de kabul ediyorum da bu karı motordu motor. Allah'tan hiç diyaloğa girmemiştim onunla. Bir ilk daha bu gece olacaktı çünkü diğerleri iplemedi beni. Selamlaşıp konuya girdim.

-Didem Hanım, şu köşede oturan bayanı tanıyor musunuz ? dedim. içimden kendime küfür etmeyi ihmal etmedim tabii.

-Tanıyorum, bi sıkıntı mı var ? dedi.

-Yok, yok. Sadece merak ettim kimdir diye. Hiç görmedim de onu.

-Hmm anladım. dedi ağzını kıvırta kıvırta kevaşe.
Dış mimarımızdır kendisi. Adı Damla. diye ekledi. Rahatladım ulan. Damla...

-Çok teşekkür ederim. iyi eğlenceler. diyip ayrıldım ordan.

Masaya dönerken köşeye baktım ama göremedim Damla'yı. Nereye gitti 2 dakikada amk ?

Endişe ve hızla arkamı döndüğüm için biriyle çarpıştım. Tamam kızı görmek güzel ama üstüm başım meyve suyu olmuştu. Onda da vardı ama daha az. Heyecandan mıdır nedir kekeleyerek

-Özür dilerim. dedim.

-Biraz daha dikkatli olsaydınız keşke. dedi.

-Kusura bakmayın gerçekten. Dalgınlık. dedim.

-Tamam tamam önemli değil. Tuvalet ne tarafta ? dedi. Ne biliyim ben aq.

-Bilmiyorum. dedim. Sonra garsona sorup söyledim yerini. Arkasından da ben gittim tuvalete. Tabii ayrıldık bi yerden sonra amk. Neyse üstümü temizleyebildiğim kadar temizledim. Dışarı çıktım. Damla yine köşede oturuyodu. giberler utanma duygusunu diyerek yanına gittim.

-Bi sorun yok umarım. dedim.

-Yok yok sadece omzuma döküldü zaten.

Siyah, güzel ve terbiyeli bir elbise giymişti. Çok yakışmıştı be.

-Tamamdır. Bu arada ben Serhat. dedim el uzatarak. Elimi sıktı.

-Ben de Damla. Memnun oldum.

-Ben de. Gidecek gibi yapıp geri döndüm.

-Ya ben sizi hiç görmedim. Siz şirkette hangi bölümdesiniz ? dedim.

-Dış mimarım. dedi. Siz ?

-inşaat mühendisiyim.

-Ne güzel. dedi. Mesleğim güzeldi de senin kadar değil be gülüm. iyi eğlenceler dileyerek masama döndüm...

10'dan geriye saydık müziklerle neşelendik falan derken gece 2 gibi organizasyon bitti. Herkes evlere dağıldı. Ben de biraz dolanıp Damla'yı aradım gözlerimle. Bulamayınca dışarı çıkıp taksilere bakındım. Bi tanesini çevirip evin yolunu tuttum.

Yastığa baş koydum ama uykum gelmedi. Telefonu aldım elime. Didem kaşarının instasına girip Damla'yı bulmaya çalıştım.  1 saat aradım bulamadım hiçbir sitede. Sonra gözümün acısına dayanamayıp yattım. Yarın zaten tatildi.

Ertesi gün saat 12ye gelirken yattım. Bizimkiler saat 2'de toplanıp kafeye gidecekmiş. Beni de çağırmışlar. Hemen kahvaltımı yapıp biraz oyalandıktan sonra evden çıktım. Yürüye yürüye, içim kıpır kıpır kafeye gittim. Bizimkilerden Mert, Murat ve Emirhan olsaydı. Semih ile Varol gelmemişti. Neyse oturdum. Nasılsın iyi misin faslını geçtik. Ekip tamamlanınca söz dün geceden açıldı. Geyiğe başladık. Sonra merak ettiğim soruyu sordum kankilerime.

-Beyler, dış mimarlardan Damla diye bi kız var. Tanıyor musunuz ?

Muratla Varol duymuş diğerleri bilmiyor. Kızın sevgilisi falan var mı dedim Muratla Varol'a. Bilmediklerini ama gözlerine bi şey çarpmadığını eklediler. Grubun yavşağı Semih lafa girdi tabii.

-Ne o lan napıcan o kızı ? dedi yavşak yavşak. Severdim bini her şeye rağmen.

-Aşk be kanka napıcan'ı mı var ? dedim. Vayy falan sesleri yükselince utandım be beyler. Biraz dostlarla konuştuk bu konuda. Güzel taktikler de aldım. Sonra evlere işte...

Ertesi gün etrafıma baka baka şirkete geldim. Damla'yı bulamadım. Sonra işime yoğunlaşıp bir çay söyledim. Bizim çaycının  getir zütürcüsü genç çocuk ismail'in her taktan haberi vardı. Çayımı da o getirdi. Biraz lafa tuttum onu.

-Naber ismail ?

-iyiyim abi sağolasın. Sen ?

-Daha iyi olabilirim sayende koçum. dedim.

-Emret abi. dedi. Zeki çocuktu.

-Dış mimarlardan Damla'yı tanıyor musun ? dedim.

-Evet abi renkli gözlü kadın. dedi merakla.

-Aynen aynen. Sen bilirsin, şirkette onun takıldığı biri falan var mı ?

-Bildiğim kadarıyla yok abi. Sakin efendi bir kadınmış zaten. Mevkisinde en iyiymiş.

-Eyvallah kardeşim. Şimdi senden bi şey istiycem. Ona bir meyve suyu zütür. Şu notu da meyve suyunun yanında ver. diyip bir not yazdım. Nota; Yılbaşı için tekrar özür dilerim. Serhat. yazdım.

-Tamam abi yapayım da ne diyim kadına ?

-Bir şey demene gerek yok. Size gönderildi de yeter. dedim. Onaylayıp çıktı. Yemi attık balığı bekliyorduk artık...

Yemden 30-40 dakika sonra elinde Türk kahvesi ile ismail geldi. Yanında da kapaklı küçük bi kutu vardı.

-Cevap geldi abim. dedi ismail. Kahveyi önüme bıraktı. Kutunun kapağını kaldırdı. içinde 2 tane lokum lokumların altında da bi not var. ismail'e teşekkür edip yolladım. Önce güzelce kahveyi içtim sonra da notu okudum. Notta; Özrünü çoktan kabul etmiştim ama farkında değilsin sanki. Kafein ayıltır : ) yazıyodu. Sevindim amk. Çok mutlu olmuştum. Neyse, öğlene kadar bu gazla çalıştım. Öğlen yemek yiyip şantiyeye geçecektim. Aşağı indim. Tam çıkış katını gelecektim ki karşıma Damla çıktı. Yine elim ayağıma dolandı amk. Zar zor selam verdim.

+Beğendin mi kahveyi ? dedi o güzel gülümsemesiyle.

-Beğendim. Bir kahve de ben sana ısmarlayabilirim yemekten sonra. Müsaitsen tabii. dedim. Şu 3 cümle ağzımdan o kadar zor döküldü ki sanki küreklen ağzıma ağzıma vurmuşlar da iyileşme sürecindeyim. Kız anladı Allah'tan.

+Bu bir yemek teklifiyse varım, değilse aç aç kahve içilmez. dedi. Hay senin ağzını yiyim diye bağırasım gelse de tuttum. Yol verdim ona onaylayarak, yemeğe çıkıyoduk...

Beyler Fenerin maçı var birazdan. Gece 11-12 gibi yazmaya devam ederim burda olun Allah'a emanet

Geldim arkadaşlar yazıyorum sıradaki partı

Bu arada takip edin entryi daha rahat okursunuz

En yakındaki restoranta girdik. Siparişleri verdik havadan sudan konuşmaya başladık. Aileleri anlattık, işleri anlattık. Direkt iltifat ederek yürüdüğümü belli etmedim ama ufak ufak okşadım yüreğini güzel sözlerle. Tarihi severmiş benim gibi. Hentbol oynamış zamanında. Bi ara çocukluktan, gençlikten laf açıldı. Lisede 1 platoniği varmış. Onu anlattı. Bana sordu senin oldu mu diye. Hiç olmamıştı beyler. Ne benim bi şeyler hissettiğim biri oldu ne de bana bi şeyler hisseden. Olmadı diyince şaşırdı.

+Sende çapkın havası var. Bence vardır gönlünü yaktığın 1-2 kız. dedi.

-Yok be Damla. Hiç işim olmaz öyle şeylerle. dedim.

+Hadi hadi yeme beni. dedi. Dalgaya almıştık birbirimizi.

-Tamam karizmatik bi duruşum olabilir de flört durumları beni bozar. Bekarlık sultanlıktır dedim. Biraz bozuldu sanki.

+Öyle olsun bakalım. Bak ne diyecektim sana. Fikirtepe'deki projemize dahil misin sen de ? dedi.

-Hmm, Dream House mu ? dedim. Onayladı. Yer alacağımı söyledim.

+O projenin sunumu için 2 dış mimarla 3 mühendis Antalya'ya gidecek haftaya. Seninle orayı gezeriz tarihi yerler var. dedi. Ulan aklımdan çıkmış bu. Damla ile 1 hafta Antalya'dayız. Var mı böylesi!

-Aa unutmuşum onu. iyi iyi gezeriz beraber. Kışı da güzel oraların.

+Aynen aynen. dedi. Biraz daha sohbet edip kalktık. Heyecanla şantiyeye geçtim...

Partı attık millet yok ortada. : D Neyse 1-2 part atayım yarın öğlen 3'te devam edelim.

Sağlam bi part gelecek de beyler bi 20 dk işim var halledip geliyorum hemen

Şantiyeye gittim. Hasan ustadan bilgileri aldım sonra dolandım ortalıkta. Birkaç kişiyi uyardım. Sıkıntıları dinledim sonra köşeme geçip bir çay içtim. Çayım bitmek üzereyken 3 genç işçi yanıma geldi. içlerinden biri söze girdi.

-Efendim, bir problemimiz var. ilgilenir misiniz ?

-Seni dinliyorum kardeşim. dedim. işçilerle çok samimi olduğumdan uyarı aldım ama onlar da insandı mk. insan insan konuşmalıydım.

-Biz burda günlüğüne çalışan, açık üniversite öğrencileriyiz. Haftada 1 günlüğümüzü kesiyor baş usta sudan sebeplerden. dedi. Devam etmesine izin vermedim. Baş ustayı çağırmasını istedim. Bu arada diğer ikisinden kanıt istedim. 1-2 şey söylediler ama tatmin olmadım. Sonra baş usta Ali Bey geldi.

-Hoş geldin Ali usta.

-Hoş bulduk efendim. Buyrun. dedi.

-Bu gençlerin günlüklerini kesme nedenin nedir ? dedim. Önce bi bakış attı gencolara. Sonra bana döndü.

-Efendim, emirlere uymuyolar. Bu yüzden kesiyorum.

-Kesilen parayı napıyorsun ? dedim.

-Kasada saklıyorum. dedi. Getirmesini istedim. Dışarı çıkınca peşine birini taktım. Parayı cebinden çıkarmış eşekoğlu eşek. Gelince parayı alıp gençlere dağıttım. Ali ustanın da kademesini düşürüp Hasan ustayı baş usta yaptım. Bu benim başıma işler açacaktı ama olsun. Adalet mülkün temelidir...

Biraz daha durduktan sonra şantiyeden ayrıldım. Şirkete gidip olanları rapor ettim. Çıkış saatine 10 dk kala Damla'nın yanına gittim. Ofise girmeye cesaret edemedim ama beyler. Hala utanıyodum ondan hala heyecanlanıyodum karşısında. Çıkışını bekledim. Gelince yanına gittim koşar adım. Yine ter bastı be beyler.

-Damla, nasıl geçti günün ? dedim arkasından yanına geçerek. Şaşırdı. Sonra gülümsedi ama. O gülünce benim midemde kelebekler uçuşuyodu beyler.

-iyi diyelim iyi olsun. Sen ne yaptın şantiyede ? dedi.

-Aynı işler işte... diyip konuşmayı başlattım. Aşağı inene kadar biraz lafladık. Aşağıda evini sordum. Söylediği yer yakın sayılırdı bana. Toplu taşıma kullanıyomuş duyarlı yarim. Biraz yürümem gerekse de bi yalan uydurarak "Ben de aynısına binecektim." diyip peşine takıldım. Otobüsümüze bindik. 1 tane boş yer bulabildik sadece. Tabii ki hanzoluk yapmayıp Damla'yı oturttum. Yine biraz lafladık. Sonra telefonuma mesaj geldi. Hava durumu. Ama bu mesaj bana yaradı. Kızın numarasını almamıştım amk. Hemen topa girmeliydim.

-Yarın hava yağmurlu olacakmış Damla. Şemsiyeni unutma sakın. dedim. Bunu biraz ciddi söyledim sanırım.

-Oldu Serhat babacığım, başka napayim ? dedi gülerek. Haklıydı amk.

-Sen Turkcell'li misin ? dedim konuyu değiştirip. Evet dedi.

-Ben de geçmeyi düşünüyorum da, tavsiye eder misin diyecektim. dedim.

-Ederim açıkçası bir sorunum yok. dedi. italya defansı gibi mübarek açık vermiyodu.

-Konu açılmışken, numaranı versene ya. dedim bodoslama. Şaşırsa da numarayı verdi. Mission Completed panpalar...

Beyler hikayenin ileriki kısmında hikayenin şarkısını dinleticem size. Bu arada trende girmenin şerefine burdaysaniz biraz daha part atabilirim.

Geldim beyler 10 dk içinde yazıyorum

Çaldır&kaydet çaldır&kaydet yapıp numaraları aldık. Biraz daha konuşup indik. Benim eve 15-20 dk yürümem lazımdı burdan. Ama olsun, Damla'nın yanında olayım da maraton koşayım amk. Nolacak ? Ayak yorulur da gönül bayram eder sonuçta. Neyse eve varmaya 5 dakika kala 3 tane serseri çevirdi önümü. Bizim burda vardı böyle tipler ama 5 metreden yakın durduğum hatırlamıyorum. içlerinden biri

-iyi gecelerrr abii. dedi son 2 kelimeyi uzatarak. Diğer ikisi sağıma ve soluma geçti.

-Abim be, varsa bir sigara paran at şu kardeşlerine üzme bizi. diye devam etti. 1-2 adım atsam da izin vermedi gitmeme. illa olay çıkacaktı. Damla'yı bulmuşken uğraşamazdım beyler. 20 lira çıkarıp verdim. 2-3 adım atmıştım ki

-Ama böyle olmaz ki abi. Biz ne içeceğiz kaçak mı ? dedi başkası.

-Zıkkım iç zıkkım. iyi gider. diyip yoluma gittim. Arkamda gelmiş olacak ki bi çelme taktı bana. Sendeledim ama düşmedim. Elimdeki çantanın sert tarafıyla suratına çok sağlam bi darbe indirdim. Ama 3 kişilerdi işte tek darbeyle bitmezdi maceramız...

Beyler primci olarak algılamayın beni ama en azından 0 şukuda bırakmayın partları. Bırakırsanız da canınız sağolsun bu ortamı çok sevdim

Diğeri üzerime geldi yerdeki sopayı alarak. Kafama gelen darbeyi engelledim ama kaburgaya gelen canımı acıttı. Ama 3. gelmeden koltuk altımla sopayı sıkıştırıp bir aparkat attım. 3. herif gelmekten vazgeçip yerdeki arkadaşıyla ilgilendi. Çok şükür bu olayı yüzüme yara almadan atlattım ama kaburgamın acısına dayanamadım beyler. Ben, ne acılara ne zorluklara dayandım da buna dayanamadım ve soluğu hastanede aldım. Röntgen çektiler. Allah'tan ne çatlak vardı ne kırık. Bir merhem verip yolladı doktor. Eczaneden merhemi aldım. Eczanede Leyla adında 23 yaşında güzelim bir kız çalışıyodu. Aynı lisede okuduk onunla. Ben mühendislik o eczacılık okudu. iyi arkadaş sayılırdık. Merhemi alınca merak edip sordu ne oldu diye. Olayı anlattım. Sağolsun ilgilendi iyice kızcağız. Teşekkür edip sağ salim eve gidebildim. Bir şeyler atıştırıp direk yattım. Saat 3 gibi kalktım erken yattığım için. Telefona baktım. 1 mesaj gelmiş. Damla'dan. "Naber?" O an uykuya dalan her hücremi gibesim geldi de zor tuttum kendimi. Bir film koyup onu izledim Damla'yı düşüne düşüne. Saati 7 edince sağlam bir kahvaltı ve Damla'yı görme umuduyla şirkete gittim...

Başka bi şey dileseyedim kabul olurdu kesin. Çünkü şirketin sokağına girer girmez Damla'yı gördüm kapının önünde arkadaşıyla sigara içerken. Tam söndürüp içeri gidiyodu ki yakaladım kapıda. iyidir senden dedim arkasından. Döndü ve yine yeni yeniden gülümsedi.

-Ben de iyiyim. dedi.

-Ya kusura bakma gider gitmez yatmışım gece 3'te gördüm mesajını cevap yazmadım. Hem boyle daha iyi oldu sanki ha ? dedim. ilk defa tek seferde düzgün bi cümle kurdum Damla'ya amk. Kendimi takdir ettim.

-"Face to face" diyosun. Bana uyar. dedi. ingilizce konuşan ağzını yiyim canım yarim be. Mutluydum arkadaşlarım onun yanında mutluydum.

-ingilizce bilen birinin yanımda olması iyi. Aspendos'ta çok turist varmış. dedim. Şirkete girmiş ilk katın merdivenlerini çıkmıştık yan yana.

-Sen bilmiyor musun ki ingilizce ?

-Anlıyorum da konuşamıyorum diyelim. dedim. Öyle olsun dedi, öyle oldu. Kolay gelsin dileklerimi iletip ofislerimize çekildik. Şu 2-3 dakika beni ne mutlu etti bilemezsiniz be beyler...