15 Ekim 2010. Saat 07:30. Takım elbisemi giydim. Kravatımı taktım, dosyamı aldım, çıktım yine yollara. Yarım saat sonra ulaştım koca plazaya. Vay be. Ülkenin taşşaklı şirketlerinden birinde çalışma olanağı bile heyecanlandırıyo insanı beyler. inşaat mühendisliği okudum. O sene mezun oldum. Biraz istirahat edip iş aramaya başladım. 2 yerden gibtir yesem de burası olacak gibiydi. Olmalıydı.

Girdim içeri. Bana verilen saat 8:15'ti. Biraz bekledikten sonra mülakatın yapılacağı odaya aldılar beni. Bilirsiniz işte saçma saçma sorular sordular. Biz sizi ararız dediler döndük yolumuza. 2 gün geçti. Umudumu çoktan kesmişken telefon çaldı. işe alınmışım. Sevindim ve kendimi bi dal sigarayla ödüllendirdim. Tiryakisi değildim sevindiğim üzüldüğüm zamanlarda tek dal içerdim. iyi gelirdi.

işimin ilk zamanlarında alışma süreci ortam vs vs derken 1 ay sonra benimsedim orayı. Arkadaşlarla haftada 1 hali saha yapar beraber takılır olduk. Her şey tıkırındaydı. Keşke babam da yanımda olsaydı diye iç geçirirdim ara sırası. Annem beni doğururken öldü, babam okuturken. Babamın ölümünü hiç kabullenmedim. Trafik kazasıymış. inanmadım hiç. Ama gerçekti beyler. Babam yoktu yanımda.

Böyle geçti günler. 2011'e 2 gün kala bir davet geldi arkadaşlardan. Şirketin organizasyonu bir yılbaşı gecesi. Güzel mekan güzel saat ve beleş. Kabul ettim. O gece hayatımın dönüm noktası olacaktı...

Elleri göreyim elleri beylerr BURDA MISINIZ ???

En yakındaki restoranta girdik. Siparişleri verdik havadan sudan konuşmaya başladık. Aileleri anlattık, işleri anlattık. Direkt iltifat ederek yürüdüğümü belli etmedim ama ufak ufak okşadım yüreğini güzel sözlerle. Tarihi severmiş benim gibi. Hentbol oynamış zamanında. Bi ara çocukluktan, gençlikten laf açıldı. Lisede 1 platoniği varmış. Onu anlattı. Bana sordu senin oldu mu diye. Hiç olmamıştı beyler. Ne benim bi şeyler hissettiğim biri oldu ne de bana bi şeyler hisseden. Olmadı diyince şaşırdı.

+Sende çapkın havası var. Bence vardır gönlünü yaktığın 1-2 kız. dedi.

-Yok be Damla. Hiç işim olmaz öyle şeylerle. dedim.

+Hadi hadi yeme beni. dedi. Dalgaya almıştık birbirimizi.

-Tamam karizmatik bi duruşum olabilir de flört durumları beni bozar. Bekarlık sultanlıktır dedim. Biraz bozuldu sanki.

+Öyle olsun bakalım. Bak ne diyecektim sana. Fikirtepe'deki projemize dahil misin sen de ? dedi.

-Hmm, Dream House mu ? dedim. Onayladı. Yer alacağımı söyledim.

+O projenin sunumu için 2 dış mimarla 3 mühendis Antalya'ya gidecek haftaya. Seninle orayı gezeriz tarihi yerler var. dedi. Ulan aklımdan çıkmış bu. Damla ile 1 hafta Antalya'dayız. Var mı böylesi!

-Aa unutmuşum onu. iyi iyi gezeriz beraber. Kışı da güzel oraların.

+Aynen aynen. dedi. Biraz daha sohbet edip kalktık. Heyecanla şantiyeye geçtim...

Beyler primci olarak algılamayın beni ama en azından 0 şukuda bırakmayın partları. Bırakırsanız da canınız sağolsun bu ortamı çok sevdim

Şantiyeye gittim. Hasan ustadan bilgileri aldım sonra dolandım ortalıkta. Birkaç kişiyi uyardım. Sıkıntıları dinledim sonra köşeme geçip bir çay içtim. Çayım bitmek üzereyken 3 genç işçi yanıma geldi. içlerinden biri söze girdi.

-Efendim, bir problemimiz var. ilgilenir misiniz ?

-Seni dinliyorum kardeşim. dedim. işçilerle çok samimi olduğumdan uyarı aldım ama onlar da insandı mk. insan insan konuşmalıydım.

-Biz burda günlüğüne çalışan, açık üniversite öğrencileriyiz. Haftada 1 günlüğümüzü kesiyor baş usta sudan sebeplerden. dedi. Devam etmesine izin vermedim. Baş ustayı çağırmasını istedim. Bu arada diğer ikisinden kanıt istedim. 1-2 şey söylediler ama tatmin olmadım. Sonra baş usta Ali Bey geldi.

-Hoş geldin Ali usta.

-Hoş bulduk efendim. Buyrun. dedi.

-Bu gençlerin günlüklerini kesme nedenin nedir ? dedim. Önce bi bakış attı gencolara. Sonra bana döndü.

-Efendim, emirlere uymuyolar. Bu yüzden kesiyorum.

-Kesilen parayı napıyorsun ? dedim.

-Kasada saklıyorum. dedi. Getirmesini istedim. Dışarı çıkınca peşine birini taktım. Parayı cebinden çıkarmış eşekoğlu eşek. Gelince parayı alıp gençlere dağıttım. Ali ustanın da kademesini düşürüp Hasan ustayı baş usta yaptım. Bu benim başıma işler açacaktı ama olsun. Adalet mülkün temelidir...

Çaldır&kaydet çaldır&kaydet yapıp numaraları aldık. Biraz daha konuşup indik. Benim eve 15-20 dk yürümem lazımdı burdan. Ama olsun, Damla'nın yanında olayım da maraton koşayım amk. Nolacak ? Ayak yorulur da gönül bayram eder sonuçta. Neyse eve varmaya 5 dakika kala 3 tane serseri çevirdi önümü. Bizim burda vardı böyle tipler ama 5 metreden yakın durduğum hatırlamıyorum. içlerinden biri

-iyi gecelerrr abii. dedi son 2 kelimeyi uzatarak. Diğer ikisi sağıma ve soluma geçti.

-Abim be, varsa bir sigara paran at şu kardeşlerine üzme bizi. diye devam etti. 1-2 adım atsam da izin vermedi gitmeme. illa olay çıkacaktı. Damla'yı bulmuşken uğraşamazdım beyler. 20 lira çıkarıp verdim. 2-3 adım atmıştım ki

-Ama böyle olmaz ki abi. Biz ne içeceğiz kaçak mı ? dedi başkası.

-Zıkkım iç zıkkım. iyi gider. diyip yoluma gittim. Arkamda gelmiş olacak ki bi çelme taktı bana. Sendeledim ama düşmedim. Elimdeki çantanın sert tarafıyla suratına çok sağlam bi darbe indirdim. Ama 3 kişilerdi işte tek darbeyle bitmezdi maceramız...

Partı attık millet yok ortada. : D Neyse 1-2 part atayım yarın öğlen 3'te devam edelim.

Beyler hikayenin ileriki kısmında hikayenin şarkısını dinleticem size. Bu arada trende girmenin şerefine burdaysaniz biraz daha part atabilirim.

Diğeri üzerime geldi yerdeki sopayı alarak. Kafama gelen darbeyi engelledim ama kaburgaya gelen canımı acıttı. Ama 3. gelmeden koltuk altımla sopayı sıkıştırıp bir aparkat attım. 3. herif gelmekten vazgeçip yerdeki arkadaşıyla ilgilendi. Çok şükür bu olayı yüzüme yara almadan atlattım ama kaburgamın acısına dayanamadım beyler. Ben, ne acılara ne zorluklara dayandım da buna dayanamadım ve soluğu hastanede aldım. Röntgen çektiler. Allah'tan ne çatlak vardı ne kırık. Bir merhem verip yolladı doktor. Eczaneden merhemi aldım. Eczanede Leyla adında 23 yaşında güzelim bir kız çalışıyodu. Aynı lisede okuduk onunla. Ben mühendislik o eczacılık okudu. iyi arkadaş sayılırdık. Merhemi alınca merak edip sordu ne oldu diye. Olayı anlattım. Sağolsun ilgilendi iyice kızcağız. Teşekkür edip sağ salim eve gidebildim. Bir şeyler atıştırıp direk yattım. Saat 3 gibi kalktım erken yattığım için. Telefona baktım. 1 mesaj gelmiş. Damla'dan. "Naber?" O an uykuya dalan her hücremi gibesim geldi de zor tuttum kendimi. Bir film koyup onu izledim Damla'yı düşüne düşüne. Saati 7 edince sağlam bir kahvaltı ve Damla'yı görme umuduyla şirkete gittim...

31 Aralık 2010. 6 kişilik genç ekip olarak mekandaki yerlerimizi aldık. Ben sadece yanımdaki 5 kişiyle çalışıyodum diğerleri sadece işim düştüğünde. O yüzden tüm şirketi burda görünce şaşırmıştım. Tercümanlar, insan kaynaklarındaki enteller,  danışmadaki gözlüklü iri memeli kadınlar, mühendisler, mimarlar herkes burda olunca şaşırmıştım amk. Neyse yemek faslı bitti saat 10-11 gibi içkiye başladı herkes. Ben içmedim hiç. O gün de içmedim hayatımda da. Herkes içiyodu. içmeyen tek kişinin ben olduğumu düşünürken gözüme o çarptı.
165-170 boy arası, hafif açık renkli saçlara, masmavi gözlere sahip bembeyaz teniyle melekleri kıskandıran o'nu gördüm beyler. O an masadaki 3 şişeyi tek başıma bitirmiş gibi oldum. O da benim gibi içmemişti. Arkadaşlarının 1 kadehten nolur ısrarlarından anladım bunu. Sıkılmış olacak ki kalkıp köşede bir yere oturdu. Herkesten uzak ama herkesi gören bir yere. Yaşayacaklarımı bilsem sadece uzaktan izlerdim onu.
Ama dayanamadım. O gece yazdım onu kafama beyler. Yeni yılda ne olacağı gibimde değildi de bu kız beni yeni yıla bağladı bir anda. Kızın yanına gitmek istesem de utandım işte. Cesaret edemedim. Ama çakırkeyif arkadaşlarının yanına gittim. Özellikle adı şirket kuryeleriyle sıkça anılan insan kaynaklarından Didem "Hanım" da oradaydı. Tamam çok ciksi olduğunu ben de kabul ediyorum da bu karı motordu motor. Allah'tan hiç diyaloğa girmemiştim onunla. Bir ilk daha bu gece olacaktı çünkü diğerleri iplemedi beni. Selamlaşıp konuya girdim.

-Didem Hanım, şu köşede oturan bayanı tanıyor musunuz ? dedim. içimden kendime küfür etmeyi ihmal etmedim tabii.

-Tanıyorum, bi sıkıntı mı var ? dedi.

-Yok, yok. Sadece merak ettim kimdir diye. Hiç görmedim de onu.

-Hmm anladım. dedi ağzını kıvırta kıvırta kevaşe.
Dış mimarımızdır kendisi. Adı Damla. diye ekledi. Rahatladım ulan. Damla...

-Çok teşekkür ederim. iyi eğlenceler. diyip ayrıldım ordan.

Masaya dönerken köşeye baktım ama göremedim Damla'yı. Nereye gitti 2 dakikada amk ?

Beyler gece 2.30'a kadar yazayım mı bugün ? Var mı bi 10-15 kişi ?

Biraz daha durduktan sonra şantiyeden ayrıldım. Şirkete gidip olanları rapor ettim. Çıkış saatine 10 dk kala Damla'nın yanına gittim. Ofise girmeye cesaret edemedim ama beyler. Hala utanıyodum ondan hala heyecanlanıyodum karşısında. Çıkışını bekledim. Gelince yanına gittim koşar adım. Yine ter bastı be beyler.

-Damla, nasıl geçti günün ? dedim arkasından yanına geçerek. Şaşırdı. Sonra gülümsedi ama. O gülünce benim midemde kelebekler uçuşuyodu beyler.

-iyi diyelim iyi olsun. Sen ne yaptın şantiyede ? dedi.

-Aynı işler işte... diyip konuşmayı başlattım. Aşağı inene kadar biraz lafladık. Aşağıda evini sordum. Söylediği yer yakın sayılırdı bana. Toplu taşıma kullanıyomuş duyarlı yarim. Biraz yürümem gerekse de bi yalan uydurarak "Ben de aynısına binecektim." diyip peşine takıldım. Otobüsümüze bindik. 1 tane boş yer bulabildik sadece. Tabii ki hanzoluk yapmayıp Damla'yı oturttum. Yine biraz lafladık. Sonra telefonuma mesaj geldi. Hava durumu. Ama bu mesaj bana yaradı. Kızın numarasını almamıştım amk. Hemen topa girmeliydim.

-Yarın hava yağmurlu olacakmış Damla. Şemsiyeni unutma sakın. dedim. Bunu biraz ciddi söyledim sanırım.

-Oldu Serhat babacığım, başka napayim ? dedi gülerek. Haklıydı amk.

-Sen Turkcell'li misin ? dedim konuyu değiştirip. Evet dedi.

-Ben de geçmeyi düşünüyorum da, tavsiye eder misin diyecektim. dedim.

-Ederim açıkçası bir sorunum yok. dedi. italya defansı gibi mübarek açık vermiyodu.

-Konu açılmışken, numaranı versene ya. dedim bodoslama. Şaşırsa da numarayı verdi. Mission Completed panpalar...

Beyler 11'de devam edicem. Çok sıkmayayım diyorum ama duvara karşı da anlatmayayım. Şuku & rez bekliyorum beyler. Bu hikaye sizin beyler unutmayın bunu. Hadi eyw

Leyla'nın davetine icabet için hızlıca giyindim ve çıktım evden 19.30 gibi. Bakkaldan bi kaç içecek alıp gittim Meltem teyzelere. Özlemiş kadın doya doya sarıldı. Dediğim gibi anam sayılır Meltem teyze. Yine o muhteşem ıspanaklı böreğini yapmıştı. Aç olduğumu belirttiğim için hemen kuruldu sofra. Meltem teyzenin kocası Leyla'nın babası Kubilay amca, denizci olduğundan nadiren evde olurdu. Bugün de yoktu. 3 kişi yedik yemeği. Sofranın kaldırılmasına yardım ettim. Sonra çay yapıldı tatlılarla falan çay içtik. Bir ara Meltem teyze

-E senin evlilik yaşın geldi. Hazır mı bari gelinimiz ? diye bi soru sordu. Aklıma kısacık da olsa Damla geldi. Hazır demek istesem de diyemedim.

-Önce işleri toparlayayım onun da sırası gelecek Meltem teyze. Acele işe şeytan karışır sonuçta. dedim.

-Hayırlısı olsun yavrum. dedi. Ve eski zamandaki gelin kayınvalide kavgalarını anlattı. Sıkılmadan dinler katıla katıla gülerdim bunlara ezelden beri. Yine böyle oldu. Sonra müsaade isteyip kalktım. Dışarıda telefonuma baktım, 12 dk önce Damla mesaj atmış "Sunum, sunum,sunum" diye. Ben de "Kopya, kopya,kopya" diye cevap yazdım. Yine aptal aptal gülümseyerek mesajlaştık...

Burdaysanız 2.30'a kadar ben de burdayım. ARE YOU READYYYY ?

Öğlen buluştuk yemeğe gittik işte. Yine havadan sudan börtüden böcekten konuştuk. Tanıyoduk birbirimizi. Öğretmenlerden konu açıldı. Orta okulda bir öğretmenim vardı beyler. Çok severdim onu hala da görüşürüz onunla. O bizi istanbul'a her kar yağdığında dışarı çıkarır kar topu oynatırdı. Orta sondayken bu sefer biz onu dışarı çıkardık. Onunla kar topu oynadık. Bayağı eğlendim o gün. Bunu Damla'ya anlattım ve hafta sonu beklenen kar yağarsa kar topu oynamayı teklif ettim.
"Canımı yakmayacaksan gideriz." dedi beyler. Ben kıyabilir miydim ona ? Sonra o da bana ilkokulda aşık olduğu sınıf öğretmenini anlattı. Onu çok sevmiş. Hatta cetvelle eline vurduğunda acısından değil o vurduğu için ağlarmış. Ulan küçük de olsa öğrenci de olsa bi insan nasıl bu kıza kıyıp vurabilir ki amk ? (Burayı unutmayın) Damla'nın tek saç teline zarar vermek elmasın üstüne sıçmak gibidir. Hoş elmas elmastır, Damla da Damla. Uzun uzun sohbet ettik. Öyle ki 10 dakika geç kaldı işe Damla'm. Ben şantiyeye geç kalmadım ama.  Taksici reyiz hızlıca zütürdü beni şantiyeye. Oradaki işlerimi de halledip eve geçtim. Giderken Leyla ile karşılaştım.

-Nasılsın Serhat ? dedi Leyla.

-iyiyim iyiyim sağol, merhem çok iyi geldi. dedim.

-Sevindim dedi. Hakikaten iyi kızdı Leyla kardeşim gibi severdim.

-Hadi görüşürüz o zaman. dedim.

-Serhat bi şey diyecektim. dedi Leyla.

-Dinliyorum Leylacım. dedim.

-Annem seni yemeğe çağırıyor da. Akşam 8 gibi müsaitsen gelsene bize. dedi.

Meltem teyze annem sayılırdı. Çok böreğini yedim zamanında. Kabul ettim mecburen. Selam söyleyip eve vardım.

Yemden 30-40 dakika sonra elinde Türk kahvesi ile ismail geldi. Yanında da kapaklı küçük bi kutu vardı.

-Cevap geldi abim. dedi ismail. Kahveyi önüme bıraktı. Kutunun kapağını kaldırdı. içinde 2 tane lokum lokumların altında da bi not var. ismail'e teşekkür edip yolladım. Önce güzelce kahveyi içtim sonra da notu okudum. Notta; Özrünü çoktan kabul etmiştim ama farkında değilsin sanki. Kafein ayıltır : ) yazıyodu. Sevindim amk. Çok mutlu olmuştum. Neyse, öğlene kadar bu gazla çalıştım. Öğlen yemek yiyip şantiyeye geçecektim. Aşağı indim. Tam çıkış katını gelecektim ki karşıma Damla çıktı. Yine elim ayağıma dolandı amk. Zar zor selam verdim.

+Beğendin mi kahveyi ? dedi o güzel gülümsemesiyle.

-Beğendim. Bir kahve de ben sana ısmarlayabilirim yemekten sonra. Müsaitsen tabii. dedim. Şu 3 cümle ağzımdan o kadar zor döküldü ki sanki küreklen ağzıma ağzıma vurmuşlar da iyileşme sürecindeyim. Kız anladı Allah'tan.

+Bu bir yemek teklifiyse varım, değilse aç aç kahve içilmez. dedi. Hay senin ağzını yiyim diye bağırasım gelse de tuttum. Yol verdim ona onaylayarak, yemeğe çıkıyoduk...

Ertesi gün şantiyeyi yine bana kitlediler. Öğleye kadar Damla'yı görmesem hasret öldürürdü beni. Ama bugün rolleri değiştik. Ben şirketten içeri adımımı atarken "Serhat" diye bi ses duydum. Döndüm arkamı. Vallahi Damla billahi Damla. Aşık olanlar bilir, karşıdan gelen hamle her zaman insanı mutluluğun zirvesine çıkarır. Ben de zirvede takılıyodum o an. Karşılık verdim tabii.

-Damlaaa! diye seslendim ben de.

-Serhaaat dedi tekrar, yakından. Ben de tekrar Damla dedim. Serhat-Damla Serhat-Damla belki 10 kez tekrar ettik. Ne zevk almıştım be beyler biliyo musunuz ? Serhat kelimesi bi insanın ağzına bu kadar mı yakışırdı ? Evet, en fazla bu kadar yakışabilirdi.

-Öğlen boş musun ? dedim direkt. Evet dedi. Yemek teklifimi yaptım.

-Alman usulü ise kabuldür, disiplini severim. dedi.

-12.27'de mesaj atıcam o zaman. dedim.

-Neden 27 ? dedi.

-içimden geldi. dedim. Muzipliği severdim. Hafif sesle gülüp başını omzuma yasladı 2 saniyeliğine. Bu 2 saniye var ya 2 saniye, vücudumu karıncalandırırdı be. Uzatmayayım 12.27'ye kadar ayrı kaldık. Sonra kavuştum yarime tabii...

Ertesi gün etrafıma baka baka şirkete geldim. Damla'yı bulamadım. Sonra işime yoğunlaşıp bir çay söyledim. Bizim çaycının  getir zütürcüsü genç çocuk ismail'in her taktan haberi vardı. Çayımı da o getirdi. Biraz lafa tuttum onu.

-Naber ismail ?

-iyiyim abi sağolasın. Sen ?

-Daha iyi olabilirim sayende koçum. dedim.

-Emret abi. dedi. Zeki çocuktu.

-Dış mimarlardan Damla'yı tanıyor musun ? dedim.

-Evet abi renkli gözlü kadın. dedi merakla.

-Aynen aynen. Sen bilirsin, şirkette onun takıldığı biri falan var mı ?

-Bildiğim kadarıyla yok abi. Sakin efendi bir kadınmış zaten. Mevkisinde en iyiymiş.

-Eyvallah kardeşim. Şimdi senden bi şey istiycem. Ona bir meyve suyu zütür. Şu notu da meyve suyunun yanında ver. diyip bir not yazdım. Nota; Yılbaşı için tekrar özür dilerim. Serhat. yazdım.

-Tamam abi yapayım da ne diyim kadına ?

-Bir şey demene gerek yok. Size gönderildi de yeter. dedim. Onaylayıp çıktı. Yemi attık balığı bekliyorduk artık...

Bugün biraz ayrı kaldık Damlam'la. Onun işleri benim işlerim derken sabahki konuşmayla kaldım akşamın 5'ine. Çıkışta da göremedim onu. iyi başlayan gün kara bitti amk. Neyse eve gittim. Dayanamayıp  "No face to face, yes text message. Naber ?" diye bi mesaj attım. Mesaja pişman olsam da 2 dakika sonra gelen mesajla rahatladım. (+Ben -Damla)

-Ok. iyidir senden ?
+iyiyim ben de. Göremedim seni ya : (
Not: Bu arada bu mesajı okuyup karı gibi smile koyma lan diyenler olabilir. Aynısını ben de kendime dedim. Hakkınızdır.
-Öyle oldu. :( Acısını çıkarırız haftaya.
+Önce sunumu halledelim de gerisi kolay. Hiç hazırlanamadım. (Halbuki yalandı bu. Köpek gibi hazırlanmıştım.)
-Ciddi misin ? iyi hazırlan bak tekmeyi yersin şirketten.
+Kopya vermez misin :P
-Kopya caiz değildir, dinimizce.

(Bu mesaj üstüne çok gülmüştüm ama şimdi bakıyorum da bu ne demek mk.)

+Haklısın. Ben çalışayım o zaman.
-Kolay gelsin...

Erken bitmesini istemezdim ama buna cevap yazamadım işte beyler. Ama olsun bu mutluluk da yeterdi. Yemek yiyip Kurtlar Vadisini izledim. Sonra da yattım...