Yavaş yavaş sigaramı içip gün batımını izliyorum.Her halinden züppe olan bi oğlan ve sevgilisi demeye bin şahit nerdeyse hiç giyinmemiş bi kaşar geldiler. Yaklaştıklarını farkettim ama farketmemiş gibi yaptım, takmadım. Oğlan geldi kardeşim kalksanda biz otursak, kız var yanımda ayakta kalmayalım. Dedi. Genelde manzara izlemeye gelir insanlar oturduğum yere. Kafamı çevirdim ve sanki hiç bir şey olmamış gibi devam ettim. Kime diyorum birader diyince. Ayağa kalktım gibtirin gidin ötede yiyişin lan. Dedim. Kalıplı biri olmasam da özgüvenimden etkilenmiş olucak ki geri vitese taktı.Ama boş konuşmayı da ihmal etmedi 2 saat sonra xxx yoluna gel, şimdi kızın yanında seni dövmek istemiyorum dedi. Peki tek gelicem sende öyle gel dedim. Tamam diyip bir iki artislik yapıp gitti.

1 saat 45 dk sonra dediği yerdeydim.5-6 dk sonrada uzaktan 5 kişinin geldiğini farkettim 2'kişinin elinde sopa vardı. Yaklaştıklarında ortada ki itin o züppe olduğunu farkettim aramızda 5 metre civarı bir mesafe kalınca, Delikanlımısın olum sen diye bağırdım. Kızın yanında artislik yapmak neymiş göstericem sana benzeri bir şey söyledi. Sopalılardan biri saldırdı ittim bi yumruk attım affallayınca doğru kaçmaya başladım. Aramızda ki mesafe biraz açılınca telefon açtım bizim çocuklara, şansıma çağırdığı yol bizim mekanlardan birine çok yakındı.

8-10 dk civarı beni kovaladılar.(Belki daha kısadır o an uzun gelmiştir).Telefonum çaldı, nefes nefese açtım xxx sapağından dön xxx cafesinin önüne çıkart biz hazırız dediler. Sapağı döndüğüm gibi. Karşısında 8 kişi gören(Benle 9) 5 armut bi anda durdular.

Sonra bunları evire çevire gibtik. içlerinden geçtik. Bidaha teke tek diyip 5 kişi geliceklerini sanmıyordum. Bizim hayvan alican itlerden birinin kolunu kırmış.112 yi arayıp, tüydük.
Edit:Olay öyle kapanmadı tabi 1 yıl bu züppelerle uğraştık, yeri geldi dayak yedik yeri geldi dövdük. Dinlemek isteyen olursa devam ederim.

Lan hızlı yaz dersiniz anlarım da,cugu da atanlarınız var eyvallah da küfür etmek ne amk şurda gibiş sokuş anlatsam saatte 1 part atsam gıkınız çıkmaz çoğunuzun. Saygılı olun biraz.

Ortalama bir cafe olduğu için dikkat çekmişti haliyle, cafenin müşterileri bellidir genelde herkes herkesi tanır. Girdiklerinde o itler olduğunu anlamıştık, zaten birinin eli sargılıydı. Bizim masaya doğru yaklaştılar. Alican hemen ayağa kalktı ve 'Niye geldiniz lan yetmedi mi,gibtirin gidin!' Diye bağırdı, Rüstem abinin sert bakışından sonra sesini alçaltarak pardon abi dedi. Ardından bizde ayağa kalktık ve bi adım öne çıktım.

Olayı başlatan züppe de bir adım öne çıkarak. Yapmacık bir tavırla konuşmaya başladı.'Bak kardeşim ben hatalıydım,5 kişi gelmek yakışmadı bize, buraya da aramızda ki tatsızlığı gidermeye geldik, kolu sargılı elemanı göstererek Berkden şikayetçi olmamasını da ben istedim bu arada ben Mert'diyerek elini uzattı. Yanında ki tipler bir adım gerideydi hala, etrafı süzüyor ve aşağılayıcı bakışlar atıyorlardı.

Elini sıktım ve 'Şikayetçi olmadığınız için değil insan gibi özür dilemeye geldiğiniz için sıkıyorum bu eli, tamam sizden yana sorun yoksa bizden yana da yok' dedim. Ardından kolu sargılı eleman(Berk) elini Alicana uzattı ve sanki önceden planlanmış bir konuşmaymış gibi'Elin de sertmiş dosttum ama sorun değil bi ders almış olduk' dedi. Alican bana sertçe baktı.Bu bakışlarda hem Mertin elini sıkıp özrünü kabul etmeme duyulan kızgınlık hem de,Berk'in elini sıkayım mı? sorusu gizliydi.2 saniye eli havada kaldıktan ve ortam soğuduktan sonra gözümle işaret verdim.Ve Alican elini sıktı.

Mert araya girdi.'Tatsızlık kalmadığına göre yan masanıza oturmamızda sakınca yoktur umarım?'
Dedi.Bu yüksek sesle sorulmuş soruyu cafenin yarısı duymuştu hem bizimkiler hem de diğer masalarda ki tanıdıklar gözlerini bana çevirdi ve vericeğim cevabı bekledi. Pişman olucağım bir cevap vermiştim...

Biz genelde 4 kişi takılırdık. Hayvan Alican(Neden hayvan dediğimi ilerde anlicaksınız),Oğuz,ve Fatih. Fatih aralarında en samimi olduğum kişiydi hepimiz kardeş gibiydik ama Fatih bi başkaydı, aynı zamanda ev arkadaşımdı. Olayda da telefonu ona açmıştım, sağolsun hemen toparlamıştı adam da kıçımı kurtarmıştı. Olayın kapandığına sevinmiştik çünkü şikayet etmemiş olsalar gerek ki karakolla vs uğraşmadık. Alicanın kolunu kırdığı çocuk şikayet eder diye düşünmüştük.Ama yanılmışız planları farklıymış...

Aradan 3 gün geçmişti. Yine her zaman takıldığımız nargile kafedeydik. Kafe den biraz bahsedicek olursam tam bir öğrenci mekanıydı.Çok büyük değildi. Fiyatları da iyiydi. Sahibi Rüstem abi de adamın dibiydi bizi severdi,zor zamanımızda çıkartıp harçlık verdiği bile olmuştu. Neyse biz oturuyorduk,her zaman ki gibi taşşağımızı yapıp takılıyorduk ki cafenin önüne bi spor araba çekilip içinden 5 kişi çıkana kadar,her şey aslında böyle başlamıştı...
Edit:Okuyan kardeşlerim kendini belli etsin 2-3 kişi benim için kafi.

Yaklaşık yarım saat oturdular, sanki hiç bir şey yokmuş gibi davranıyorlardı. Daha doğrusu buna çabalıyorlardı. Gülmeleri sahte tavırları sürekli kendilerini ele veriyordu. Buraya bir iş çevirmek için geldiklerini düşünsem de bir yanımda onların samimi olduğunu paranoyak olmamam gerektiğini söylüyordu.Bu düşüncelere dalmış olucam ki Fatihin sesiyle irkildim.'Gel bi balkona çıkalım sigara içeriz, aloo duymuyomusun!'Pardon dalmışım dedim ve kalktım, ikimiz üst kata çıktık. Cafe iki katlıydı üst katı küçüktü 3-4 masa vardı ve dar bi balkonu vardı genelde sigara içmeye çıkardı insanlar üst kata.

Yaktık sigaramızı, ikimizin de düşünceli olduğu yüzümüzden okunuyordu. Fatih sessizliği bozdu 'Aga bu neydi şimdi? Bunlar ciddi mi ben güvenmiyorum haberin ola.' 3-4 saniye sonra kafamı ona çevirip 'Bide ben anlasam kardeşim güvenmek istiyorum ama,3 gün önce kavga ettiğimiz tipler şimdi yan masamızda oturuyor, normal gelmiyor bana bi takluk çıkıcak bu işten hayırlısı' dedim. Beni onaylarcasına kafasını salladı. Aşağı indik, oturduk.Oğuz ve Alican konuşmak için çıktığımızı anlamış olucak ki hayırdır dercesine işaret ettiler gözleriyle. Dışarda konuşuruz dedim kısık bi sesle. Hala yan masamızdalardı çünkü.5 dk sonra Mert yavaşça kalktı ve'Hadi beyler kalkalım isterseniz' dedi. Mert onların lideri gibi davranıyordu yada en zenginleriydi o yüzden saygıda gösteriyor olabilirlerdi ona bunu bilmiyorduk.

Mert bize döndü ve konuşmaya başladı...

Takip edenler var heralde devam...

'Beyler bugün siz bizi ağırladınız yarın da biz sizi ağırlayalım, bizim Bekirin babasının restoranı var. Yarın akşam mekanı kapatsak hep beraber bi yemek yesek olur mu? Hem birbirimizi daha yakından tanırız ne diyorsunuz?' Bekir o olucak ki içlerinden birine döndü ve,olur değil mi kardeşim diye sordu. Ondan da tabi ki cevabını alınca tekrar bize döndü.

Aynaya baktım gözümün altı şişmiş, kaşım dağılmış, dudağım hala yavaşça kan bırakıyordu.iyi dayak yemiştik hepimiz. Ellerimi yıkamak için yeltendiğim an dünyam kaydı. Dedemin hediye ettiği yüzük düşmüştü,kim bilir nerde düşmüştü birdaha bulamayacağımı biliyordum. Yavaşça yere bıraktım kendimi çocuk gibi ağladım, ağladım 'Dedemin hediyesiydi lan o' diyerek ağladım. Tüm fiziki acılarımı unutmuştum bile sadece aklımda yüzük vardı, dedemin verdiği yüzük... Ağlama seslerimi duymuş olucaklardı ki ne oldu lan diyerek banyoya daldılar,ne olduğuna anlam verememişlerdi. Alican yavaşça bi tokat attı 'Kendine gel scaktaclensgra kendine gel olum geçti lan evdeyiz bitti' dedi. Birdaha 'Dedemin hediyesiydi lan o' diye sayıklayınca Fatih elime baktı hemen, yüzüğü göremeyince anladı.Bir şeyler konuşuyorlardı başımda duyuyordum ama anlayamıyordum. Sadece sayıklıyordum. Heralde Fatih durumu anlatmış olucak ki beni kollarımdan tutup kaldırdılar, iyice yüzüme su çarpıp ayılttılar. Hiç bir şey demeden gittim ve uyudum.

Herkes deli gibi düşünüyor,ama bir şey bulamıyorduk.Ona ulaşmaya çalışırken daha tehlikeli bir yerde bulabilirdik kendimizi.Bir süre daha oturduktan sonra 'Beyler ben biraz dolaşıcam' diyerek kalktım. Fatihin cevabı gecikmedi: 'Aga bende geleyim yalnız kalma,hem böyle bir durumda yalnız kalman ne kadar doğru'
Bir an durdum, Alican girdi araya.'Fatih doğru söylüyor senin tek dolaşman aptallık olur' ben onlar gibi düşünmüyordum, 'Adamlar zaten kendilerince zafere ulaştı, yedikleri dayağın 2 katını attırdılar daha çabaladıklarını hiç sanmıyorum hiçbiriniz gelmesin kafamı dinlemem gerek' dedim. Dediklerim bir yandan Oğuzun'un aklına yatmış olucak ki 'Scaktaclensgra haklı şu an zafer partisi veriyor bile olabilirler, bunu değerlendirmeliyiz. Acele davranmamalı 2-3 gün beklemeliyiz ki unutsunlar,pes ettik sansınlar' dedi. Sözünün bitmesini bekledim, Oğuz haklı dedim ve gelirim 2-3 saate diyerek boş boş dolanmaya başladım... iyi ki de çıkmışım...

Edit:Beyler adamsınız lan! Şimdi okudumda bir sürü panpam yorulduysan bırak,yat uyu demiş. Sizin güzel niyetinize bir part daha yazıyorum beklemede kalın. Birde şu ana bacı sövenleri anlasam varya *

Etrafıma bakmadan yürüyordum, ayaklarım nereye zütürürse oraya gidiyordum. Kısa zamanda değişen hayatımı, Merte duyduğum nefreti, küçük bir kavgadan buralara gelen durumu, intikam isteğimi her şeyi düşünüyordum. Tüm bu düşünceler beynime tecavüz ederken,her şeyin başladığı yere doğru gittiğimi geç farkettim. Ayaklarıma engel olmadım o banka gittim. Oturdum ve aynı o günki gibi yaktım sigaramı.Bir yandan da düşünmeden alı koyamıyordum kendi mi? Keşke öyle terslemeseydim de bunlar yaşanmasaydı dediğim bile olmuştu.

Ne kadar oturduğumu hatırlamıyorum, saate bakmak istemiyordum. Zaman dursun da bir an için huzur bulayım, düşüncesi o an ki tek isteğimdi. Uzaktan bir adamın geldiğini farkettim yaklaşıyordu, başı önünde benim kadar olmasa da onunda düşünceli olduğunu görebiliyordum. Dış dünyadan soyutlanmış bir şekilde yürüyüşünden. Yaklaştığında yüzünü seçtim bu Aykuttu! Gökte ararken yerde buldum diye düşündüm, heyecanlandım. Biraz daha yaklaşmasını bekledim.Ve seslendim -Aykut! Önce bi irkildi sesin nerden geldiğini anlamaya çalıştı, sonra yüzüme baktı, baktı ve hiç bir şey demeden arkasını dönüp yürümeye başladı. Koşmuyordu sadece yürüyordu, uzaklaşıyordu.Bu bir kaçma değildi utanç belirtisiydi sanki. Gitmesine izin veremezdim. Bir daha seslendim 'Aykut onlar kadar alçak biri olmadığını biliyorum,o masa da içinde ki iyi kişiyi gördüm sadece ben değil hepimiz gördük'
Durdu ama arkasını dönmemişti. Devam etmem gerekiyordu 'Şimdi gidersen peşinden gelmeyeceğim, bizimkilere haber de vermicem seni yakalamaya hiç çalşmicam.Sen onlar gibi değilsin,gel otur yanıma konuşalım'

8-10 saniye öylece durmuştu, sonra hiç bir şey söylemeden yavaşça yürüdü, geldi ve yanıma oturdu.

Edit:Bugünlük bu kadar beyler. Yarın kaldığım yerden devam edeceğim, yarıda kalmayacağının sözünü vermiştim zaten. Hayırlı geceler.

Aykut kısa süren sessizliği çayından bir yudum aldıktan sonra bozdu ve hepimizi tekrar heyecanlandırmış olan sözleri söyledi 'Diyelim ki size yardım ettim öncelikle neden yapayım bunu? Scaktaclensgra'ya durumu anlattım onlarla dostluğumu kestim evet. Yanlışlarının da farkındayım ama ne olursa olsun eski de olsa arkadaşlarım onlar' çayını limonsuz içemeyen Fatih bir yandan limon sıkıyor çayına,bir yandan da konuşuyordu 'Kardeşim bize yardım edersen onları satmış olmayacaksın ki,hatanın neresinden dönersen kardır' Alican'da ekledi 'Belki olanları bilmene rağmen engelleyemezdin eyvallah,ama şimdi bize yardım edip kendi vicdanını rahatlatabilirsin. Sensiz başarmamız imkansız gibi hem... ' Alican iyi yerden vurmuştu. Aykut'un vicdan sahibi biri olduğu bu olanlarla tescilliydi zaten.

Söylenenler kafasına yatmış olucak ki,oturuşunu dikleştirdi ve daha ciddi bir eda ile 'Nasıl olucak? Planınız ne?' Dedi Aykut. Henüz planımız olmadığını söyledim.Ama en önemlisinin aralarına geri girmesinin olduğunu söyledim. Aykut bana döndü ve 'Nasıl yani, onlardan bilgi mi sızdırıcam size?' Devam ettim: 'Evet onun gibi bir şey, daha sonra duruma göre hareket ederiz.' Söylediklerimiz kafasına yatıyordu, soru işaretlerini azaltmıştı. Hiç olmadığımız kadar mutlu ve inançlı hissediyorduk. Aykut devam etti: 'Geri aralarına alırlar mı emin değilim'
Alican: 'Pişmanmış gibi davran,ve nasıl onlar bize yapmacık davranıp kandırdıysa sende onlara aynısını yap.'
Oğuz: 'Evet çok sürmez bile geri araların girmen.'
Aykut biraz durdu ve 'Anlaştık o zaman' dedi. Devam etti 'Size nasıl ulaşıcam?'

Not:Kahvaltı edip geliyorum. Beklemede kalın.

Sevdiğim ve inandığım bir söz aklıma geldi.'Bu dünyada bin dost az bir düşman fazladır' nerdeyse hayatımı değiştiricek bir hata yaptığımı bilemezdim ki...

'Tabiki buyrun' dememle birlikte yavaşça oturdular.En son oturucak olan hala ayakta olan, biraz küçümser biraz da merakla bir soru sordu.'Geçen ki olayda da buranın önüne gelmiştin burayı seviyorsunuz galiba, cafe sizin mi yoksa?' Dedi.Bu soruyla bizi aşağılayıp parasıyla ezebileceğini düşünmüş olsa ki hafiften sırıttı. Gözümün ucuyla Rüstem abiye baktım, hala bizi dinliyordu. Saniyeler içinde beni anlamış olucak ki göz kırptı.'Evet sayılır' dedim.Bu cevabı beklemiyordu biraz bozulmuş olucak ki sertçe sandalyeyi çekti ve hızlıca oturdu. Yüksek bi sesle

'Abi arkadaşların hesabı bizim masaya ekle'
Dedim.Bu onlara burası bizim mekanımız, ayağınızı denk alın paranız burda sökmez! Demenin bir başka yoluydu.

Kısa bir süre daha oturup akşam 7.50 de restorana yakın bir yerde buluşmak için sözleştik ve ikiye bölündük, Oğuzlar yurda biz eve geçtik. Fatih benden heyecanlıydı, haklıydı da yaşadığımız garip bi durumdu iyi niyetli olmadıklarıda son konuşmada açıkca belli olmuştu.'Aga nasıl davranıcağız bu züppelere' dedi.
-Mümkün oldukça iyi'
+ Nasıl yani eyvallah mı çekeceğiz?'
-Mekan onların neyle karşılaşacağımızı da bilmiyoruz tabiki de ezdirmeyeceğiz kendimizi ama çokta terslemeyelim. Akıllı davranmamız gerek.'
+Haklısın,ama bi terslik olucak hissediyorum. Zaten belli de aslında... '
-iyi düşünelim iyi. Göreceğiz akşama.

Saat 7 olmuştu.En güzel giysilerimizi giydik afilli de olmuştuk ha.Parfümler sıkıldı, saatler takıldı. Hazırdık artık.Çıkmadan önce dedemin üniversiteye giderken hediye ettiği altın yüzüğe çarptı gözüm. Yüzük takmayı sevmezdim pek, Fatih baktığımı farketmiş olucak ki 'Normal zamanda takmıyorsun bugün tak bari 10 numara yüzük işte' diyerek gaz verdi.iyi ki de takmışım...

Yolda ürkek bir tavrı vardı, yanlış bir şeyler yapıyor havasındaydı sanki.Ama ikna ediceğimize inanıyordum ben, Fatih'i aradım yürürken -'Kardeşim Aykutu buldum,eve geçin geliyoruz',titrek ve şaşkın bir sesle cevap verdi, 'Nerde lan nasıl, kendindemisin scaktaclensgra?'
Son yaşananlardan sonra delirdiğimi görseler şaşırıcaklarını sanmıyordum.-'Gelince anlatırız, Aykut yanımda. Bizimkileri de al eve geç 15 dk ya evdeyiz.'

Yolda konuşmamıştık Aykut'la daha, eve geldiğimizde her biri irileşmiş dikkatlice bize bakan 3 çift gözle karşılaştık. Fatih'e döndüm, 'Kardeşim bi çay demler misin? Aykut misafirimiz.' 2-3 sn donukça baktıktan sonra, 'Tabi, tabi geçin oturun geliyorum bende.' Anlatmaya başladım,her şeyin başladığı o banka gittiğimi, tüm bu yaşananlarda ilk defa şansın bize gülmesini ve Aykut'un ordan geçmesini. Bir süre dinlediler sonra Oğuz araya girdi, 'Peki ya... ?' Sözünü bitirmesini beklememiştim diyeceklerini biliyordum zaten. Devam ettim 'Aykutu hepimiz diğerlerinden farklı tanımıştık bunu biliyorsunuz,ama doğal olarak kararsız. Ancak yardım ederse başarabileceğimize inanıyorum ben.'
Oğuz, Alican ve elinde ki küçük tepsiyle gelen uzaktan bizi dinlemiş olan Fatih 'Bizde' der havasında başlarını salladılar.

Not:Biraz daha devam edicem uykum kaçtı zaten. Sizden ricam da şukunuzu ekgib etmezseniz sevinirim.

Bir şeyler yedikten sonra ne yapsak diye düşünmeye başladık. Aslında düşünücek çok bir şey yoktu herzaman ki gibi cafeye gitmeye karar verdik,ama bu sefer 4 ümüzünde ağzı gözü dağılmış şekilde.Bir çok kişinin sorucağını biliyorduk, yardım etmek isteyenlerde olucaktı elbet.Ama o anları yaşayan bilirdi sadece hissettiklerimizi. Kimseden yardım almama kararı verdik. Geçiştiricektik soranları. Rüstem abi geldi aklımıza hem bizi dinlerdi, içimizi dökebileceğimiz biriydi hemde akıl verebilirdi belki.

Cafeye gittik 'Siz oturun, Rüstem abiyi çağırayım' dedim. Kasadaydı,gittim yanına 'Abi bir konuda yardımın gerek bize' dedim. Hesap yapıyordu elinde ki kağıt kalemle, sesimden tanımıştı, başını kaldırmadan 'Çok yoğun şu an cafe scaktaclensgra 1-2 saate konuşuruz' dedi bir daha 'Abi önemli' diyince sinirle başını kaldırdı ve yüzümün halini gördü şaşkınlık ve acıma duygusunu yüzünden okuyabiliyordum. Sadece 'Otur geliyorum hemen' dedi. Bizimkilerin yanında oturduktan 20-30 sn sonra o da bi sandalye çekti ve 'Ne oldu lan 1 niz 2 niz değil hepinizin mi dayak yediniz?' Dedi.

Edit:Merak etmeyin bu yarıda kalmicak beyler.En geç yarına bitiricem bu gece bitiremesem bile. Partların hiç biri önceden hazır değildi o yüzden geç atıyorum. Tutucağını tahmin etmiyordum bilsem hazırlardım önceden, fazla bekletiyorsam kusura bakmayın.

Önce biraz sustu, konuşmak istemedim bende. ilk ne diyeceğini merak ediyordum.1 dk sonunda 'Ben istememiştim' dedi. Kısa bir cümlede çok büyük bir anlam gizliydi. Cevap vermedim devam et dercesine yüzümü ona çevirdim. Devam etti, 'Mert, çok hırslandı plan yaptı her şey plana uygun gidiyordu, sizi uyarmak istedim ama' Durdu. 'Ama' ne dedim? Elini yüzünde gezdirdi bi soluk aldı ve bana döndü, 'Mertten korktum, hırslı ve hırsı uğruna herkesi yakabilecek biri o,ayrıca arkadaşlarımı satmak bana yakışmaz diye düşündüm,ama anladım ki onlar ne arkadaşmış,ne yaptıkları adamlıkmış' 'Şimdi ne yaptın yani bıraktın mı onları'dedim. Biraz durduktan sonra tekrar bana dönerek cevap verdi 'Bunu bende bilmiyorum. Yapıcakları şeyi biliyordum ama yaptıktan sonra bu kadar sevinicek kadar alçak insanlar olduklarını bilmiyordum' biraz durdu ve devam etti sözlerine 'Sizle daha işim olmaz, tiksiniyorum dedim ve ayrıldım yanlarından, sanırım.'

Sözleri bitince biraz sustuk ikimizde. Ardından cesaretimi topladım ve sormam gereken soruyu sordum. 'Aykut bize yardım etmen gerek,sen olmadan Mertten intikam alamayız, yardım edermisin bize ?'duraksadı biraz kararsızlığı yüzünden okunuyordu, evet demek istiyor gibiydi ama hem çekiniyor hemde kendine yakıştıramıyordu sanki.Onu ikna etmem gerekiyordu, cevabını beklemeden devam ettim 'Karar vermeden önce gel bize gidelim Fatihle aynı evde kalıyoruz. Bizimkileride bi çağırayım etraflıca konuşalım, yine de hayır dersen bu konuşmamız hiç olmamış gibi davranıcağımıza kendi ve arkadaşlarımın adına söz veriyorum'

Kafasını salladı olumlu bir şekilde, kalktık beraber bizim evin yolunu tuttuk...

Ardından bizde hesabı ödeyip,'Kolay gelsin Rüstem abi' diyerek cafeden ayrıldık. Akşam olmuştu, bizim eve geçmeye karar verdik, vakit geçirmek için. Fatihle aynı evde kaldığımı söylemiştim size, Alicanla Oğuz da aynı yurtta kalıyordu, yurtları da bizim eve 15 dk lık yürüme mesafesindeydi, şanslıydık o konuda. Neyse devam. Yolda hep bir ağızdan neden böyle bir cevap verdiğimi sordular en tepkilileri Alican'dı. Alican güçlü yürekli biriydi aynı zamanda da sinirli bi yapısı vardı.Bi süre onları dinledim bi yandan haklılardı, Oğuzun 'Aga yaptığın iş mi 3 gün önce seni namertçe kovalayan bu 5 liyle şimdi yemek mi yicez?' Sözünden sonra artık cevap vermem, aklımdakileri anlatmam gerekiyodu. 'Beyler sizin kadar bende kılım bu elemanlara bugün ki tavırlarının yapmacık olduğunun da farkındayım,ama bi şans vermeliyiz belki gerçekten iyi niyetlilerdir' dedim. Alicanın cevabı şaşırtmadı...

'Scaktaclensgra salak salak davranma bu işte bi takluk var zengin züppelerinden hayır gelmez' Onu dinlemeliydim, bilemezdim...

'Haklısın,ama gitmesek bile amaçları intikamsa başka bi şekilde yine çıkarlar karşımıza en iyisi kısa yoldan gitmek'
Eve varmıştık bu ara da.Oğuz ve Fatih bana hak vermişlerdi, Alican hala gitmek istemese de kararımıza saygı gösterdi 'Nasıl isterseniz beyler' demekle yetindi.
Evde pek bişey yapmadık kağıt oynayıp vakit geçirdik vakit ilerleyince de Oğuzla Alican Allah'a emanet yarın görüşürüz beyler diyip gittiler. Fatih 'Umarım yanılmıyoruzdur kardeşim' dedi. Umarım dedim, uyuduk.

Anlamış olucaklar ki,' Aynen lan','Bulmamız lazım onu','O bize yardım eder ama nasıl bulacağız' gibi yanıtlar aldım. Rüstem abi 'Eminmisiniz size yardım edeceğinden ya etmezse daha kötüye gidebilir her şey onunla konuşursanız'
Alican:'Bu riski almamız lazım abi daha kötü de gidemez, sanmıyorum yani'
'Alicana katılıyorum bu çocuk bizim için önemli bir şans, aralarında ki tek insan denilebilecek kişi, yardım edeceğinden eminim ben' dedim.
Kafamız iyice karışmıştı Aykut şansımızı değerlendirmek istiyorduk ama onu bulabilicek en ufak bir yol yoktu elimizde... Emin de olamıyorduk. Ya bize yardım ediyor gibi gözüküp de satarsa bizi? Geçen ki Alican'ın yaptıklarından sonra bu sefer temiz bi dayakla kurtulabileceğimizi sanmıyordum...

Edit:Beyler çoğunuz gitti galiba yarın devam etsem olur mu? Yoruldum bende.Ama devam et derseniz ederim.

Olanları harfi harfine Rüstem abiye anlattık.Şaşırmıştı sadece 'işiniz zor ama yürekli adamlarsınız bulacağız bi yolunu' dedi. Sonra ellerini yüzüne attı sakallarını sıvazlıyor ve bir yandan da 'Ne yapsak ki' diyordu. 'Zenginler,ee haliyle güçlülerde bu para denen illet çoğu şeyi satın alıyor artık bunları bilicek adamlarsınız' dedi. Devam etti bizim bir şey dememize izin vermeden.'Onlarla bu şartlarda mücadele edemezsiniz içerden çökertmeniz gerekiyor' dedi. Fatih:'Nasıl yani abi aralarına mı sızıcaz'
Oğuz:'imkansız 4 ümüzünde onların tarafına geçmeyeceğimizi bilirler, zaten şu kazanmış hissediyorlardır kendilerini gerek bile duymazlar, asla olmaz'
Rüstem Abi:'O zaman onlardan birini kendi yanınıza çekin... '
Hafif tebessümümü farkeden Fatih 'Hayırdır aga bir şey mi geldi aklına?' Dedi.
'Aykut lan Aykut' dedim...

Oğuz direk atıldı,'Gerek yok sağolun,hem bizim işimiz var yarın akşam' dedi. işimiz falan yoktu, Oğuz tavrını belli etmişti. Fatihte durumu pekiştirmek için 'Evet 2 hafta önceden belirlediğimiz halısaha var, gitmezsek 4 ümüz birden çok ayıp olur'
Dedi. Alicanın Merte bakışları zaten anlatıyordu kendi fikrini.Ne demem gerektiğine emin olamadım, hemen kestirip atmak istemedim.Bi işler çeviriyor iseler zaten gitmesekte başka bir plan kurarlardı.iki türlüde bana gitmek mantıklı gelmişti. Gidelim desem bizim tayfa beni dinlerdi ama kızarlardı da karşıma almak istemedim onları. Zaman kazanmak için ne yapmalıyım diye hızlıca düşündüm. Ve

'Sağol Mert biz halısaha ekibine bi soralım gelebilirsek geliriz' Dedim.Der demez bizim tayfanın sinirli bakışlarına maruz kaldım. Numara da vermek istemediğimden şu aşamada, Yarın saat 3 gibi buraya gelin, kararımızı size söyleriz. Diye ekledim.
Kafa salladılar ve 'Tamamdır hadi eyvallah' diyerek çıktılar. Geldikleri lüks araca binip basıp gittiler...

Merti zaten tanıyorduk başlarıydı. Mekanın sahibinin oğlu Bekiri de öyle, kolu kırılan Berkide biliyorduk. Diğer ikisi de Harun ve Aykut'muş. Onlarla da tanışmıştık her şey güzel gidiyordu. Aykut bize daha cana yakın davranıyordu bizi tanımak için sorduğu sorular, gülmeleri vs sanki gerçek ve içtendi. Diğerleri ne kadar iyi davransa da bir samimiyetsizlik havası yok değildi masa da.Aykutu hepimiz beğenmişti gözümüz tutmuştu bakışlarımızla anlatmıştık bunu da birbirimize. Harbiden iyi çocuktu, ilerde sizde görüceksiniz zaten...
Çok geçmeden menüleri getirdi garsonlar. Fiyatlar dudak uçuklatıyordu, farkettirmeden göz göze geldik. Neyse ki Alicanın hesabımızı biz ödeyelim fikri üzerine fazla fazla para almıştık yanımıza.En ucuz yemeklerden sipariş ettik ve sohbete devam ettik.