bi bakar mısınız gençler

sanırım farkında değilim ama intihara meyilli biri yaptı beni şimdiye kadar yaşadıklarım.

2 haftadır yalnız kalmamak için saçma sapan insanlarla saçma sapan yerlerde vakit geçiriyor gerekirse (çoğu zaman) eve gitmiyorum , neden mi? içten içe biliyorum sanki lan azıcık kendimi dinleyecek kadar yalnız kalabilirsem ne yapacağımı daha doğrusu aslında ne yapmak isteyeceğimi. bir an önce başka bir hayata, boyuta neresiyse, nasılsa artık oraya gitmek isteyeceğim çünki yoruldum evet belki erken oldu ama yoruldum amk bu hayattan, şimdiye kadar yaşadıklarımdan... bu olay için söylemiyorum öyle kız mevzusu yüzünden intihar vb.arabesk muhabbetler yapacak adam değilim biliyorum. benim bahsettiğim aslında şu kodumun taş parçası üzerinde yürürken buraya gelene kadar başıma gelenlerin hepsinin yorgunluğu. bu olay bunu bilinçaltımda da olsa anlamamı sağlayan anahtar oldu sanırım...

yukarıda söylediklerimi yapıyorum evet bunalımdan ve söylemek istemesem bile o tatsız duygudan kaçmak için ama bir taraftan da gene bilerek veya bilmeyerek uzun soluklu bir intihar sürecine girdim ilerliyorum sanırım. kimse bilmeyecek kendime yaptığım şeyi, hayat işte ölümün ne zaman geldiği belli olmuyor başınız sağolsun gibi klişe cümlelerle sevenlerimi (evet var çok fazla değiller belki ama beni gerçekten seven insanlar var biliyorum onlar hep oradalar) teselli etmeye çalışacak, onların samimiyetlerine belkide zerre kadar yaklaşamayan iki yüzlü insanlar, sahte gözyaşları ve yapmacık üzüntüleri ile o güzelliklerin bembeyaz matemlerini lekelerken...

bilmeyecekler ki; günlük en uzun uykumun 2-3 saat olduğunu. bilmeyecekler ki; tüm dikkatimi, odaklanma yeteneğimi hatta net görüşümü yorgunluk ve uykusuzluk nedeniyle tamamen yitirmişken kaldığım yerden aynı hatta düşünememek adına normalin en az 3 katı tempo yaparak yaşamaya devam etmeye çalıştığımı. bu şekilde devam ettiğim sürece son 1 hafta içerisinde kıl payı kurtulduğum muhtemel 2 kaza vakası hızla yüklenilen fren sonucunda lastiklerden, hiç ara verilmeksizin basılan kornadan ve son olarak önceki 2 sesin çıkmasına vesile olan o ayak ve elin sahibinin hesap soran kızgın seslerinden oluşan birliktelikten sıyrılıp aptal bir gazetenin en aptal sayfalarından birinde 2 satır da olsa yer tutacak ve o aptallığın 1 gün daha okuyucu (gerçekten okuyan kaç kişi var?) ile buluşması için sebeplerden biri olacak.

böylece sıyrılacağım bu ruhun göründüğünden daha yaşlı ve yorgun kabından ve özgürlük mü? kim bilir...