hiç unutmam bundan baya bi once yaşım 13-14ken bigun okuldan geldim eve girdim çantayı mantayı fırlattım babam çıktı odadan he bizde seni bekliyoduk dedi. bizde? derken (annem memleketteydi o zamanlar) dedim. gel bak kimler var burda dedi. içeri bi girdim iki tane zenci bana bakıp sırıtıyor. şaka maka bildiğin kapkara zenci lan ödüm takıma karıştı. birinin adı ibrahim birinin adı da m'bamba bunlar ganadan gelmiş lise öğrencisiymis bi sure bizde kalacakmış. babam da öğretmendir ve sever böyle yardım şeylerini. ulan lise diyo da herifleri bi gorceniz babamdan büyüktür. neyse babam ben marketten bişeyler alıp geliyom sen abilerinle otur falan dedi bunlarda yana kaydı beni ortalarına çağırıyorlar. babam yanlış anlicak diye ses edemedim oturdum ortalarına. bunlar benim başımı okşuyo sırtımı sıvazliyo falan ulan bi ürperdim beni mi gibcek bunlar diye. babam da bi yandan oo iyi iyi alıştınız birbirinize dedi güldü çıktı. korkudan dilim tutuldu yalnız konuşamıyom. bunlarda cat pat biseyler konuşuyor anlasilmiyo falan ben iyice sıçtım. ulan neyse gece oldu bunlar oturma odasında yatcaklar ben merak ediyom ama napiyolar diye caktirmadan bakmaya gittim kapidan az uzattim kafayi bunlarin bi tek gozleri gozukuyo zaten. ulan binler kısık sesle bişeyler konusuyo böyle yumruk atmalı falan filan dedim takı yedik bunlar bizi kescek babamin odasina gittim hemen kalk diyom kalkmiyo kalk diyom kalkmiyo sonra tam geri döndüm bida bakam bunlara diye kapidan cikar cikmaz bunlar ağzımı kapattı kucakladı beni odaya zütürdü kulağıma 'sen çıkarırsan sen olursün' dedi ben işedim zaten altıma bunlar beni böyle eviriyo ceviriyo bakıyorlar bana ama hayatımda öyle bi korku yaşamadım kesin ya kesecekler ya da gibecekler dedim. son kez allaha dua ediyom kurtar beni diye bunlar beni bağladı gittiler. ben babami oldurmeye gittiler diye düşündüm. ama nasil ağlıyom allahim sen bizi kurtar diye. 10 dakka sonra babamla bu iki muallak çıktı geldi ışığı açtılar beni çözdüler. babam dedi ki sana aslında bi ders vermeye çalıştım kim olursa olsun tanımadıgın insanları eve alırsan böyle şeyler olabilir diye. ulan ben artik yannanda kalan son damlalari da rahatliktan saldım. ulan baba bi insan evladına böyle ders verir mi sırlar dünyası gibi film çevirmiş amk arkamdan. yalnız o günden sonra zenci ferresi hic izlemedim sanki beni gibiyolarmis gibi hissediyorum.

özet: babam yardimseverlik adı altında bana hayat dersi verdi