beynimi istediğim karaktere göre programlamak

@17 başkaları hep sıradan herkese benzeyen seni görmek istiyorlar, ben toplumun bana biçtiği rolü oynamak istemiyorum, sınırlarımı başkaları değil kendim çizmek istiyorum, tahmin edilebilir bir kimliğim olsun normal insanlar gibi olmak istemiyorum, ben olmak istediğim kişiyi yaşamak istiyorum pnpa bu en doğal hakkım değil mi?

istiyorum, yani doğduktan bugüne oluşan karakterimi belirli düzeyde yıkıp, kendime yepyeni bir kimlik oluşturmak istiyorum.

sizce bu mümkün müdür pnpalar? mümkünse bunun için ne yapmalıyım? Kendime neler uygulamalıyım?

bu konularda ilgili ve bilgili bazı pnpalarımız varsa sohbet etmek isterim.

@45 evet bu dediğin de doğru çok doğru pnpa, ama bir de şöyle hissetmek istemiyorum ben şimdiki karakterimi içimde redederken ve yeni karakterime geçmeye çalışırken içimde bir savaş yaşıyorum ve bu içimdeki savaş hali ortamda rahat davranmamı ve rahat hissetmemi engelliyor işte benim istediğim yeni karakterim tamamiyle doğal şekilde benimle bütünleşsin istiyorum bunun içinde sanırım zaman gerekiyor.

@33 pnpa mesela 3 ortaokul lise çocukluk arkadaşımla buluştum geçen gün yanlarına olmak istediğim kişi olarak gittim bir gün sıkılıyorlar beyinlerini okuyabiliyorum hakkımdaki düşüncelerini beni olmak istediğim kişi gibi kabul etmek istemiyorlar beni tanıdıkları kişi olarak görmek istiyorlar ben de sonra eskisi gibi normal rahat şuanki karakterimi sergileyince herşey normale döndü ama şu var o zaman da inanılmaz sıradanlaştım yani ne sexapel bir çekiciliğim kalıyor kız da vardı arkadaşlarım arasında ne de giblenecek biri oluyorum normal insan oluyorum ben bu olmak istemiyorum özel hissediyorum ve özel bir karakterim olsun istiyorum

bence bi insan değiştirmeye önce çevreden başlamalı, çevre pgiboloji'dede aşırı aşırı önemli bi unsur ki çevremize dahil olan sadece kurt böcek değil; ana-babalarımız bile çevresel etmen.ben bi karakterin varoluşunda çevrenin inanılmaz boyutta etkili olduğunu düşünüyorum sonraki pgiboanalitik süreçler, davranışsal süreçler ki gene çevresele dahil sayılır, nörolojik süreçler ve bilişsel süreçler vs. bireyi yağlayıp, ballayıp bi kazığa oturtuyor... peki bunu genel olarak mı ele alacağız yoksa özel olarak mı ben bunu merak ediyorum, sorun nerede başlıyor? genele nasıl vurabiliriz yoksa herkesle özel bir ilgilenme şart mıdır? kusura bakmayın entry girilmiş olabilir şu an yersiz görünebilir ama

panpa yeni birileriyle tanıştığında kendini ilk görüşmede istediğin kişi olarak tanıt ondan sonra zaten buluştuğunuzda çocuğun baskınlığına kapılıp senden davranmanı beklediği şekilde davranırsın böyle böyle o karakterle bütünleşirsin

kardeşim en doğal hakkın... ama şöyle bi durum var; mesela sosyalizm yanlış anlaşıldı, islam yanlış ellerde, daha bunun gibi aslında içeriği iyi ancak başkalarının sınırına dahil olan terim-kavram-insan kötü ve yanlış anlamlarla suçlandı. Mesela Niçe, döneminde eleştirildi yerin dibine vuruldu... Mesela reform hareketi kimse giblemedi ilk başta... eğer kendi içinde böyle kompleks bi sonuca ulaşıp bu sonucun en azından senin ilerleyen yaşın ve senin çocuklarının döneminde işe yarayacağını düşünüyosan canını dişine tak, hatalı gördüğün ayrıntıyı törpüle... ama sanma ki insanlar değiştiğini sanacak... belki bi kaç kişi. tepkilere hazırsan kolay gelsin,yok değilsen zaten boşver. bunun para gibi daha kestirme yolları da var

5 yıl sonra karakterin okudugun kitapların ve arkadaşlarının ortalaması olur muydu
5 arkadaşın ortalaması mıydı bi laf vardı o konudada unuttum aq

aynı bana benziyosun amk. pgibolojiyle ilgilenirim ben de. mitoloji, felsefe de ilgimi çekiyo. bunlarla ilgilenen erkek bulmak zor amk. varsa yoksa futbol araba vs.
ben de istediğim kişi değilim, toplumun bana biçtiği rol gibi olamadım hiçbi zaman hep farklı şeyler istedim, ama onlar gibi davranmak zorunda kaldım. ben deli olmak istiyorum. yani hiçbi şeyi kafasına takmayan tipler vardır ya, rahat adamlar, kafasını yastığa koyunca uyuyan, gırgır şamata içinde yaşayan, eğlenceli tipler. bunlara çok özeniyorum. ama ne yazık ki çevremde kafama uygun kimse yok. bu dediğim tarz sadece bi arkadaşım oldu. onla da hala görüşüyoruz. sadece onun yanında bu dediğim tip olabiliyorum. diğer zamanlar sürekli depresifim kendimden bile sıkılıyorum bbazen. neyseki birkaç aydır daha iyiyim. onların bana biçtiği rol gibi olduğumda kafam rahat ediyor, olmak istediğim kişi olunca problemler başlıyor, değiştin sen falan filan. ben avrupa yakasındaki burhan gibi, the big bang theory deki sheldon gibi biri olmak istedim hep. tam olarak öyle değil ama onların hayatı ciddiye almaması hoşuma gidiyo.

karakter değişebilir mi yoksa doğustan gelir ve hep aynı mı kalır? far etmeden değişiyoruz aslında 20 yaşımızla 30 yaşımız bir değil. senin dediğin bu 10 yıllık süreyi kısaltmak hemen değişmek mi

reserved
edit: ben de yapmaya çalışıyorum bunu. bunu yapmaya çalışanlarla bi araya gelsek ve olmak istediğimiz kişi gibi davransak ve birbirimizi hiç yargılamasak olur mu lan?

nick değiştirme kodları var onları dene

şehir değiştir kimsenin tanımadığı bir yere git

aslında baktığında insanın zaten 2-3 tane karakteri var.

evde başka okulda başka çocukluk arkadaşıyla başka okul arkadaşına başka başka roller oynuyor.

işte sorun tam burada. hepsine tek bi davranış sergilemekte. ama yemiyo işte amk. bi tarafta hoş görülmüyor kabul etmiyor. diğer tarafa normal geliyor v.s. amk benimde kafa gitti. gibym felsefenizi gece gece

felsefe yaptırdın amk benim de beynim gibildi gece gece @57 toplumun kabul etmediği şey pozitifliğin değil kardeşim onlara yabancılığın.Sen tabu yıkmak basit mi sanıyosun... sandığından daha basit ; ama yerse yıkarsın. Çoğu ailenin cinnet sebebi anlayamadıkları bu pozitiflik amk. neyse benden bu gecelik bu kadar en son 31 e vurduğumda elim yorulduydu bu kadar

edit: aslında koduğumun entrysini tam tersi girecektim @57 felsefe yaptırdı bana

@40 gecelerimi verdim ben de pnpa bir sağa bir sola dolaştım kafa yedim bu uğurda ben de beraber şu meseleyi bir çözüme kavuşturalım istiyorum artık

@37 bak sana bişey anlatacağım pnpa.

bundan 5 yıl evvel, sevdiğim bir kadın beni terk etti ve inanılmaz yalnız hissettim bu dönemde kendimi ve çok savunmasızdım, karı gibi ağlıyordum, beynimin içinde filler gibişiyordu, bu şekilde 6-8 ay acı çektim.

1 sabah uyandım yine 5 yıl önce lan ben ne yapıyorum dedim, her gece kendime olmak istediğim kişi hakkında sesli kendi kendime odamın içinde konuşarak telkinler verdim, tamamen olmak istediğim karaktere inanıyordum, bu şekilde her gece yatmadan 1-2 saat kendi kendime konuşarak kendimi olmak istediğim kişiye inandırıyordum.

sonunda ne mi oldu? yepyeni bir ortama girdim, 3 aylık bir kursa yazılmıştım, oyunculuk kursu, ve inanmayacaksın ama o 3 ay boyunca tam olmak istediğim kişiydim, yemin ediyorum kurstaki bütün amlıları çekiyordum, lan hala inanamıyorum bana gelip kendi telefonlarını veriyorlardı, şuanda yanına yaklaşamayacağım hatunları giblemez bir tavrım vardı gerçekten kendime verdiğimt elkinler sayesinde değişmiştim.

ama sonra çevresel faktörler nedeniyle yine eski halime döndüm ve günden güne daha da kötüye gitti karakterim ve oluşturduğum o karakter tamamen yıkıldı şuan.

kazandığım özellikler/kaybettiğim özellikler çalışmam iyi gidiyor aslında. adım adım istediğim kişiye doğru yol alıyorum sanki. daha fazla pratik yapmam lazım.

reserved bu yolda az delirmedim ben. ciddiyim...

dinlemedeyim ben