HAYATIN GERÇEKLERi

Bu olaydan hemen sonra gidip 15 gün izin aldım. 7 gün boyunca her gün içtim. Telefonumu kapatıp, ev telefonun kablosunu kestim. 3-4 kere sabri gelmiş yanıma, ona da açmamışım kapıyı, küfretmişim sesimi duyunca zaten gitmiş. Bir gün yine zilzurna sarhoşum. Sinirlenip kolleksiyon dolabıma yürüdüm ibrahim'den kalan her şeyi yok edecektim. Bıçağı aldım elime, elimi kesti, küfrederek elimden attım. Saatle silahı aldım kucağıma koydum. Camdan aşağı atacaktım. Bir iki çap adım atmaya çalıştım, derken elimden düşürdüm ikisini de. Saat düşüp içi açıldı. içinde bir kağıt vardı. Uzandım aldım elime. Elimin kanı bulaşmıştı kağıda. Okudum. Kısaca anlatmak gerekirse, "ibrahim'in kardeşi yıllar önce Pınar'ın babası tarafından öldürülmüş. O da intikam yemini edip, babasının yanında durmuş. Yıllar boyunca canını yakmak için zaman kollamış. Beni ise Pınar'ı ve Korhan'ı öldürmek için tutmuş. Onlar öldüğünde babasını da o öldürecekmiş , işlerin başına da o geçecekmiş. Ben ise sağ kolu." Güldüm. Yine birisi bize sormadan senaryolar yazıyordu. Kazananlar değişiyor, hep kaybeden ben oluyordum. Ertesi gün Sabri tekrardan eve geldi. Kapıyı yine açmadım. Kapıya tekme atmaya başladı. Bu sefer ısrarcı olacaktı. Kalkıp kapıyı açtım "Hoşgeldin demek istedim ama" dedim. Bana bir tokat vurdu. Kafamı öne eğdim, bir tane daha vurdu "Bana bak" dedi. Cevap vermedim "Bak bana lan, eğer ki kardeşiz diyor isek, her acımızı birlikte paylaşırız. Eğer ki bir daha öyle liseli kızlar gibi gibik triplere girersen seni öldürürüm." dedi bağırarak. Salona geçti. içki şişesini ona uzattım. Alıp, çöpe attı. Daha sonrasında ise beni yatağa yatırdı. Ben yatakta iken evi falan temizledi. O gece bende kaldı. Sabah uyandığımızda ise o yokken içki içmemem konusunda benden söz aldı. iznimin devamında da her gün yanıma geldi. Oturduk, konuştuk. Ben pek konuşmuyordum ama o ise her seferinde geliyordu.

Tatilim(!) bittiğinde, işyerine gittim. Harap halimi zaten çoğu kişi farketmiş. Ama kimse sormamıştı. Sakallarımı hiç kesmemiştim. Gözlerimin altı mosmordu. istifamı verecektim. Sonradan öğrendiğim kadarı ile işlerin başına Korhan geçmişti. Zaten Pınar'ı da göndermesinin nedeni buydu. istifa durumunu ona anlattığımda bana kendimi toparlamam için bir 30 gün daha izin verdiğini söyledi. Zaman böyle geçti. O halde olunabilecek en iyi şekilde kendimi toparladım. taksa geri döndüm. Kitap okumaya geri döndüm. Pınar'dan beklediğim mesaj da hiç gelmedi zaten. Ben de atmadım. Geri döndüğümde bölge operasyon müdürü olarak terfi aldım. Daha iyi bir maaşım falan olacaktı. Ayrıca Korhan pekekentini de daha az görecektim. Hala orada çalışıyorum. Ayda bir ya da iki kere görüyorum Korhan'ı da. Pınar ise şu anda Amerika'da. instagram'dan numarasını alıp, hikayeyi yazmaya başladıktan 2 gün sonra nasılsın iyi misin gibisinden mesaj attım, Pınar'a o kadar zamandan sonra. Soğuk davrandı.Ben de üstüne mesaj atmadım.

Sabri ile ise hala sık sık görüşüyoruz haftada 1-2 defa salona gidiyorum zaten. Zaten tek yanımda kalan o bütün bu olaylardan sonra.

Uzun lafın kısası, hayat sizin için farklı farklı hikayeler yazıyor ,bu hikayelerin kazananı değişiyor her seferinde ama hep kaybeden siz oluyorsunuz.
Bunu okuyan arkadaşlar, umarım bir daha hiç geceleri uykusuz kalmazsınız birileri için. Esen geceler.

Arabaya binip Pınar ile öpüştükten sonra,"Her gün daha da bir güzel oluyorsun" dedim. Serkan'a dönüp " Eee nasılsın bugün Serkan" dedim. Aynadan bakarak, "iyiyim abi ne olsun sen" dedi. "iyi Allah'a şükür ya." dedim. Serkan, Pınar'a dönüp "Direk şirkete gidiyoruz değil mi Pınar hanım " dedi. "Evet" dedi Pınar. Yolda önceki günden konuştuk. Şirkete gittiğimizde beni Esin isimli bir bayan karşıladı. Yapacağım işi anlattı. Zaten daha önceden bildiğim şeyler olduğu için zaman geçirmek amacıyla dinleyip ona işin incelikleri ile zorlanacağı sorular sordum. Mühendisler ve çalışanlardan bir kaçı ile tanıştım. iyi adamlara benziyorlardı, o yüzden onlara içten davranma kararı aldım. Tabii onların bana karşı tavırları aynı şekilde değildi. Yönetim kurulundan bir bayanın arabası ile şirkete gelen, belki kendilerinin uzun süredir terfi almayı beklediği pozisyona bir anda yükselen, kendilerinden yaşça küçük bir adama karşı tavırları az bile sayılırdı. Zaten yöneticiler kendilerine yöneltilen nefret ile çalışır diye düşünürüm hep. Her ne ise günü onları izleyerek başladım.ilk günden işlerine müdahale etmeye niyetim yoktu. Zaten iyi yöneticiliğin temeli, müdahale etmeden önce sürekli izleyip görülen yanlışlardan önce yapılan hatayı düzeltip; düzeltilen hatayı abartarak anlatıp, onun haricinde rutinde gelen başarıları kendine mal etmektir. Tabii,bir de stalin tavuğu misali; onları yerin dibine soktuktan sonra, bir iki ufak kıyak ve şirketin verdiği bir partide aldığın plaketin onların eseri olduğunu söyleyerek gözlerinde iyi bir yönetici olabilirdiniz. Ancak yine de plaket ve para sizde kalırdı. Onları izleyip not alıyormuş gibi yaparken bir yandan da Pınar'a şiirler yazıyordum. Tabii etrafta ilham perim olacak bir şey yoktu.

Yazdıklarımın üzerini karalayıp, çöpe attım. Derken saate bakıp, harıl harıl çalışan arkadaşlara(!) ilk kıyağımı yapıp 15 dakika önceden paydos verdirdim. "Ama bakın ilk sefere mahsus" dedim, gülümseyerek. Hepsinde "çok komikmiş tipini gibtiğim" bakışı vardı. Ama gibimde değildi. Dışarıya çıkıp, ibrahim Beyi aradım. Esin hanımın yanına gitmemi bana bir araba tahsis edildiğini. Artık Pınar'ın yanında olmadığım dönemde iş için onu kullanabileceğimden falan bahsetti. Esin hanım tekrar yanıma gelip anahtarı verdikten sonra arabayı gösterdi.Bir jetta vermişlerdi. Güzel bir arabaydı. En azından şu an bir arabam olmadığı gözönünde bulundurulduğunda benim çok işime yarayacağı aşikardı. Arabaya bindim. Şirket arabası olduğundan yakıtı fullenmişti.