Daha sonra şöför çocuk, ayağa kalkıp bir yere gitti. O sırada ben de kalkıp tuvalete gittim. Alkol kullanırken hep tuvaletim gelirdi nedense. Tuvalette iken telefonum çaldı. "Alo, iyi günler brk4ever ile mi görüşüyorum ?" dedi bilmediğim bir numara. "Evet buyurun benim" dedim. "ibrahim beyi aradım beni size yönlendirdi. Ben serkan Pınar hanımın şöförüyüm. Korumasıymışsınız sanırım. Pınar hanım ile bir yere geldik, alkollü bir mekan. Pınar hanım sarhoş olmadan onu alabilir misiniz ? Yanında da erkek arkadaşı var, bir sorun çıksın istemiyorum." dedi. "iyi tamam geliyorum" dedim. Hasgibtir işte şimdi sıçtık diye düşündüm. Tuvaletten çıkarken, adresi almadığımı farkettim. Serkan'ı gördüm biraz ötede karanlık bir yerdeydi. Herhalde o da beni farketmiş olacaktı ki cebinden tekrardan telefonu çıkarmaya yeltendi bana bakarak. Elimi kaldırıp durmasını işaret ettim. Üzerine doğru gidip, onu kenara çektim. Kolundan tuttuğum sırada telefondan bir arama yaptı. Telefonum çalıyordu. Olaya uyanmış gibi görünüyordu. Pınar'ın göremeyeceği bir yere zütürüp, duvara yasladım. Kolum ile boynuna bastırdım. "Bu aramızda kalıyor." dedim. Daha sonra babamın lafı aklıma geldi, bu ülkede bir şeyi ya silahı adamın kafasına dayayıp yada korkutarak yaptıracaksın, derdi. Silahım olmadığı için ikinci yolu seçtim. "Beni neden Pınar'ın koruması yaptılar biliyor musun ?" dedim. "Özel harekatta eğitim aldım. Vurulup,malülen emekli oldum. Şirkette müdür gibi çalışıyorum. Dışarıda ise onu korumak için onu etkilemek zorunda kaldım. ibrahim beyin haberi olsun istemiyorum. Askerliğini yaptın mı ?" diye sordum. Hayır manasında kafasını salladı. "O zaman git askerliğini yapmış birine özel harekatı sor. Bu aramızda kalmaz ise özel harekat hakkında anlatılan hikayelerin her birinin gerçek olduğunu yaşayarak görürsün." dedim. Yüzyılın blöfünü yapmıştım ve bu blöf ona yetecekti. Kolumu çektikten sonra arkamı dönüp sigaramı yaktım."Şimdi benimle gel, otur ve hiçbir şey olmamış gibi davran" dedim soğuk bir tavırla.

içme hevesim pek kalmamıştı.Ama Sabri hadi bir tane daha deyince ikimize de çok az doldurdum. Sabri bardağı kaldırıp bana ve pınara baktıktan sonra "aşkınızın şerefine. Allah ilişkinizi uzun yıllar boyunca daim etsin" dedi. Hepimiz bardakları kaldırdık. Nasıl korkutttu isem, Serkan'da su koyduğu bardağı kaldırdı. Ancak Sabri'nin duası tutmayacaktı. Haram unla yapılan ekmeğin mayası tutmaz dermiş babaannem. Daha sonra Pınar ile kalkıp, onun arabasına bindik. Eve benim zütüreceğimi söyledim. "Tamam" dedi. Bir malikanede kalıyordu. Kapıda bıraktıktan sonra arabada ibrahim Beyi arayıp bıraktığımı söyledim. "Sana da erkenden işbaşı yaptırmış olduk" dedi. Gülüp, iyi akşamlar diledikten sonra telefonu kapattım. Evimi şöföre tarif ettim. Beni tek bir kelime dahi etmeden zütürdü. Çıkarken kapıyı kapatmadan önce. "Dediklerimi unutma" dedim. "Tamam abi merak etme, bir daha olmayacak" dedi. inip eve gittim. Tehlikeli bir oyun oynuyordum. Ama umurumda değildi, mutluydum. Ozan'ı arayıp halini hatırını sorduktan sonra eve geçtim.

Arabaya binip Pınar ile öpüştükten sonra,"Her gün daha da bir güzel oluyorsun" dedim. Serkan'a dönüp " Eee nasılsın bugün Serkan" dedim. Aynadan bakarak, "iyiyim abi ne olsun sen" dedi. "iyi Allah'a şükür ya." dedim. Serkan, Pınar'a dönüp "Direk şirkete gidiyoruz değil mi Pınar hanım " dedi. "Evet" dedi Pınar. Yolda önceki günden konuştuk. Şirkete gittiğimizde beni Esin isimli bir bayan karşıladı. Yapacağım işi anlattı. Zaten daha önceden bildiğim şeyler olduğu için zaman geçirmek amacıyla dinleyip ona işin incelikleri ile zorlanacağı sorular sordum. Mühendisler ve çalışanlardan bir kaçı ile tanıştım. iyi adamlara benziyorlardı, o yüzden onlara içten davranma kararı aldım. Tabii onların bana karşı tavırları aynı şekilde değildi. Yönetim kurulundan bir bayanın arabası ile şirkete gelen, belki kendilerinin uzun süredir terfi almayı beklediği pozisyona bir anda yükselen, kendilerinden yaşça küçük bir adama karşı tavırları az bile sayılırdı. Zaten yöneticiler kendilerine yöneltilen nefret ile çalışır diye düşünürüm hep. Her ne ise günü onları izleyerek başladım.ilk günden işlerine müdahale etmeye niyetim yoktu. Zaten iyi yöneticiliğin temeli, müdahale etmeden önce sürekli izleyip görülen yanlışlardan önce yapılan hatayı düzeltip; düzeltilen hatayı abartarak anlatıp, onun haricinde rutinde gelen başarıları kendine mal etmektir. Tabii,bir de stalin tavuğu misali; onları yerin dibine soktuktan sonra, bir iki ufak kıyak ve şirketin verdiği bir partide aldığın plaketin onların eseri olduğunu söyleyerek gözlerinde iyi bir yönetici olabilirdiniz. Ancak yine de plaket ve para sizde kalırdı. Onları izleyip not alıyormuş gibi yaparken bir yandan da Pınar'a şiirler yazıyordum. Tabii etrafta ilham perim olacak bir şey yoktu.

Yazdıklarımın üzerini karalayıp, çöpe attım. Derken saate bakıp, harıl harıl çalışan arkadaşlara(!) ilk kıyağımı yapıp 15 dakika önceden paydos verdirdim. "Ama bakın ilk sefere mahsus" dedim, gülümseyerek. Hepsinde "çok komikmiş tipini gibtiğim" bakışı vardı. Ama gibimde değildi. Dışarıya çıkıp, ibrahim Beyi aradım. Esin hanımın yanına gitmemi bana bir araba tahsis edildiğini. Artık Pınar'ın yanında olmadığım dönemde iş için onu kullanabileceğimden falan bahsetti. Esin hanım tekrar yanıma gelip anahtarı verdikten sonra arabayı gösterdi.Bir jetta vermişlerdi. Güzel bir arabaydı. En azından şu an bir arabam olmadığı gözönünde bulundurulduğunda benim çok işime yarayacağı aşikardı. Arabaya bindim. Şirket arabası olduğundan yakıtı fullenmişti.