Ayraç 1

Ya bu pinar sarmaz sabriyi anlatsaydin

Pinar kim amk

Bro sen de yere bakan yürek yakansın

Barlar sokağına doğru yürümeye başladım. Eğlenen insanları görmek imrenme duygusu haricinde güzel bir şeydi. Tam önümden bir grup çıktı,tam ortalarında mavi gözlü, siyah düz saçlı, bir kız çıktı. Çıkana kadar sanki bir abideye bakar gibi baktığımı fark edip kendimi toparladım. Lakin beni şaşırtan beni bu kadar etkilemiş olması değil sanki bir çatışmaymışçasına bakışlarıma aynı şekilde karşılık vermesiydi. Söylemiştim ya ben sessiz bir insanım. Kafamı eğip ilerlemeye devam ettim. Kız ilerde arkadaşlarıyla spor bir arabaya bindi ve uzaklaştı. Rüya gibi bir şeydi ve bitmişti. Evimin yolunu tutarken ertesi akşam yarım kalan rüyamı tamamlayacağıma dair kendime söz verdim.

Tekel bayisini kapattim

Beyler bir Opetten sigara alıp gelicem siz devam edin rez almaya geldiğimde yazcam tek tek.

Bekliyoz la antilop

Hafız Damlayı nasıl unuttun be.

Rez panpa tutar

Geldim beyler rez alanlara ve mesajlara yazdıktan sonra hemen başlıyorum.

ikinci Gece

Yine aynı banka oturdum. Bu sefer yalnızca sigara ile gelmemiştim. Bir de düşüncelerim vardı yanımda. Ne olacağını sanıyordum bilmiyordum. Belki benim kendimi yücelterek gerçek olmadığını söylediğim kader, o gece benim için desenini çoktan örmüştü.

Gün boyunca hiç içmemiştim. O yüzden pakete bakmadan elimi atıp bir sigara bulmam zor olmadı. Aslında bugüne özel değildi güneş kendini sergilerken hiç sigara içmezdim. Çünkü duygularımı yalnızca geceleri yaşar, insanlara anlatamadığım duygularımı da dumana anlatırdım. Sigaramı yaktım ve denizi seyretmeye başladım. Sigaramı bitirdim ve yanımdaki çöp kutusunun küllüğüne basarak söndürdüm. Yine aynı yoldan geçecektim, hani güzel bir rüya görürsünüz de biri uyandırır ya sizi sonra rüyanıza geri dönmek için sımsıkı kaparsınız gözlerinizi, işte ben de dün gece gördüğüm rüyaya devam etmek için adımlarımı hızlandırdım. Mekana inceden bir göz attım ama kızı göremedim. Yolun karşısına geçip bir sigara daha yaktım ve oturdum. Sigaramın yarısındayken kızı gördüm. Bu sefer yanında sadece bir arkadaşı vardı. Ve büyük ihtimalle sarhoştular. Sanki onu hiç görmemişcesine karşıya geçtim. Ve adımlarımı hızlandırdım. Yakından çok daha güzeldi. Yürümeye devam ettim. Bana döndü "numaramı mı istiyorsun ? " diye sordu. "e-efendim" diyebildim o anki şokla. "Numaranı söyle çaldırayım." dedi. En fazla ne olabilir ki dedim ve numaramı verdim. Çaldırdı telefonunu kaydettim ve evimin ters yönüne doğru yürümeye başladım. Onu daha fazla rahatsız etmek istemedim. ismini sormayı unuttuğum aklıma geldi ve ufak bir sırıtma ile o tarafa doğru döndüm. O sırada kulağımı sağır eden bir ses duydum ve kızın arkadaşı yere düştü. Koşarak kızı yola doğru çektim ve karşıdaki bir kafenin içine soktum. Kafedeki herkes bize bakıyordu. Kafenin içinde biraz bekledim silah sesleri kesilmişti ve polisi aramaya yeltendiğim sırada kız "polisi arama" dedi ama kafedekiler tarafından çoktan aranmıştı. Kendi telefonundan birini aradı ve olayları anlattı. 2-3 dakika kafenin sahibi dahil herkesin ters ters bakışları arasında ortadaki masada bekledik. Daha sonra 2 tane adam siyah bir transporter ile geldi ve kızı zütürdüler. Ben gördüklerim karşısında şokta kalmıştım direk ayağa kalkıp evin yolunu tuttum.

Çok sigara içiyossun be reis

Üçüncü Gece

Öğleden sonra ifademi almak için karakola çağırmışlardı. Kızın numarasını aldığım kısım hariç her şeyi söyledim. Ateş sesi gelince bir anlık refleksle kadını karşıya kadar zütürmüştüm ismini ,numarasını, hiçbir şeyini bilmiyordum. Karakoldan çıktıktan biraz sonra telefonum çaldı. Arayan kızdı. Dünkü yerde buluşmamızı söyledi.

Ve o akşam ise oturmuş bekliyordum. Aynı yerdeydim, kısa bir süre sonra kızı alan transporter geldi. Bir adam kapıyı açtı, 50 yaşlarında hafif şişman ve güzel giyimliydi, kız da arabanın içindeydi içeriye gelmemi söyledi. içeriye ufak bir göz attıktan sonra adamın karşısındaki koltuğa oturdum. Elini uzattı, inşaat gibi ağır işlerde çalışan birinin ellerine sahipti lakin elinde bir inşaat işçisinin birkaç yıl boyunca çalışsa da alamayacağı türden büyük bir yüzük vardı. Elimi uzattım hafifçe el sıkıştık. Kendimi tanıttım adının ibrahim olduğunu söyledi. Lakin o an için arabada şöförden sonraki en az ilgilendiğim isimdi. Kıza döndüm ve elimi uzattım. Göz ucuyla da ibrahim'e baktım.Bir tepki vermiyordu. Kız elimi tuttu ve " ben de pınar dedi". Memnun olduğumu söyledim ve konuşmayı kısa kesecek gibi gözüken ibrahim'e baktım. "Buyurun ne söyleyecektiniz ?" diye sordum. Bana teşekkür etmek istediğini söyledi. Ve cebinden bir zarf çıkarıp bana uzattı. "Bu nedir ? " diye sordum. ibrahim babacan bir tavırla "Yardımlarınız için bir teşekkür babında bunu kabul edin" dedi. Zarfa baktım. içinde büyük ihtimalle birkaç yıl çalışmadan yaşamama yetecek kadar para vardı. Pınar'a da bir göz ucu ile baktım. Ve başımı kaldırarak "Teşekkürler ibrahim Bey lakin ben adı üzerinde yardım ettim. Ayrıca, hanımefendi de ben olmadan gayet oradan kurtulabilirdi". ibrahim Bey hayal kırıklığına uğramış gibiydi ve zarfı cebine koydu.Ve kartını uzattı "en azından bunu alın birilerine borçlu kalmak istemem" dedi. Teşekkür ederek kartı aldım ve evimi sorduklarında 3-4 sokak aşağıdaki arkadaşın Ozan'ın evini tarif ettim. Kapıda inip zile bastım.

Şöyle. edebi şekilde yazma aq utanmasam aglicam kardeş..

Rezzz 7 hadi panpa eline kuvvett

Ozan camdan baktı. Önce arabaya bir göz atıp bana doğru göz kırptı ben kafamı kapıya doğru salladım o da anladı ve daha fazla uzatmadan kapıyı açtı. içeri buyur edilmeyi beklemeden, kata geldiğim gibi kendimi içeri attım. Ozanla bir tokalaşmanın ardından, geçip salona oturdum. irem ne yapıyor diye sordum. Kardeşinin adı irem'di. Bizden 1 yaş küçük dünyalar güzeli bir kızdı fakat geçirdiği trafik kazasından sonra felç olmuş, zor konuşabiliyor ve o konuştuğunu da ancak Ozan'ın tahtaya yazdıklarına kafası ile evet hayır diyerek düzgünce anlatabiliyordu. Kalkıp irem'in yanına gittim. Nasıl olduğunu sordum, bir şeyler söylemeye çalışırken diğer yandan da gülümseyerek kafasını sallamasından iyi olduğunu anlamıştım. Ozan'ın anlattığına göre irem hep beni sevmiş ve bunu hem Ozan'dan hem de benden saklamıştı. Bunu farkedemeyişim her zaman kendimi suçlu hissetmeme ve ona daha çok ilgi göstermeme neden olmuştu.

Düşüncelerden sıyrılıp yanımda duran kitabı çekip aldım. 1001 Gece Masalları adında bir kitaptı, ama tabii gerçek 1001 Gece Masalları ile alakası yoktu sadece adı öyle idi. irem bu kitabı en çok ben okuduğum zaman seviyordu, bir yandan olan hikayeyi okuyup diğer yandan ona değiştirerek anlatıyordum. Açıp bir kaç sayfa okudum dalgınlıkla hikayenin aynısını okuduğumu yarısına gelince farkettim. irem de farketmiş ama hiç bozuntuya vermemiş bir şekilde dinliyordu. Hemen isimleri değiştirip doru atları arabalarla, keskin kılıçları silahlarla güzel kızı Pınar isimli genç bir kız ile değiştirip kahramanı ben olan bir hikaye anlattım. Daha sonra ise gözleri gülen o güzel kızı alnından öpüp Ozan'ın yanına geçtim.

Rez pnp

Ozan, anne ve babası öldüğünden bu yana bir yandan çalışıyor, bir yandan da irem'e bakıyordu. Bir de kız arkadaşı vardı, özge. Onunla dışarı çıkacağı zamanlar ireme ben bakıyordum. Yani kısaca Ozan ve irem benim için ikinci bir aile gibiydi. Ozan ile muhabbet ettik. Olanları ayrıntılı bir şekilde anlattım. Peki ya sen ne diyorsun dedi. Ne diyeyim artık oldu bitti dedim. Onu demiyorum kız hakkında ne diyorsun dedim. O bana bakmaz be oğlum dedim. Ozan sigarasını yaktı ve o hayatımın seyrini değiştirecek sözü söyledi " yazılmış en kötü kitap bile, hiç oynatılmamış kalemden iyidir". işte o gece ilk defa kalemi oynatmış oldum ve nasılsın diye pınara mesaj attım. iyi senden diye cevap geldi.