-1
Canfeza'yı bilenler vardır.. onun gibi şiir yazmayı denedim.. ( calmadım araştırabilirsiniz kendim yazdım ) nasıl olmuş..
Sen yorulma, ben seni kalbime bağlarım.
Birbirine dolaşmış senin gibi bu üzümün bağları.
Ben o kadar ektim, suladım, büyüttüm aşkını.
Sen yarattın bu yaralı kalbimdeki taşkını.
Bu yarattığın taşkın beni benden aldı.
Gözlerimin rengi kalbimden al'dı.
Binbir tane mendil astın asırlık ağacıma.
Her mendilde yazdığınla acı kattın acıma.
Kanımdaki sen varsın elimdeki satırda.
Ve yine sen varsın kanımla yazdığım her satırda.
Yüreğime iğneyi, kazığı, bıçağı batırda.
Ölünce yatayım her evinin altındaki yatırda.
Seni yazıyorum her an giresin diye düşüme.
Ben soğukkanlı olmam sen yeter ki üşüme.
Benim gibi senin de kalmadı takatin.
Bundan sonra kıymetini bil benimle geçen her saatin.
Akıyor kan gözlerimden gözyaşıyla boyalı.
O kanda sen vardın ben oldum olalı.
Bu hep böyledir beni olduğum gibi seven kalır.
Sevmeyen ise dakika bile durmaz yol alır.
Kalbimdeki yerinin farkı kalmamış karadan.
Cebime koyduğun gönül daha değerli paradan.
Oluk oluk kan akıyor bıraktığın yaradan.
Seveceksen yine sev, beni böyle yaratmış yaradan.
Kapı aralıktı, çıkageldin ansızın.
Beni görünce derinleşecek o an'sızın.
Kokusu sen gibi, mezarımın üstündeki kumun.
Rahatımı bozma girme arasına derin uykumun.
Yine bahçemde açmış gül erken.
Sanırım seni görmüş yine gülerken.
Köpek gibi yazıyorum, doyamıyorum yazmaya.
Köpek olman için ne gerek var tasmaya.
ikimiz de Adem'den geldik aynıyız temelde.
Ve yine aynıyız hayattaki emelde.
Biz başta bağlandık birbirimize ezelde.
Birlikte olamazsak ne kalır bu elde.
Gelince kovuyorum ilham perisini.
Bana benim acım yeter, sen düşün gerisini.
Doğduğumdan beri yazıyorum, elimde kalmadı kağıt.
Sevmesini bilmeyenler için yakmam ağıt.
Günün en karanlık saati şafak vakti derler.
Demek ki kalbimdeki saati görmemişler.
Kafamı koyuyorum yastığa uyuyamıyorum.
Koyunlar yetmiyor katillerimi sayıyorum.
Bir yanımda cam kırıkları duruyor.
Umutsuzca bekliyor bileğim.
Ben cesaret edemedim.
Kendini tuttu dileğim.
Yine geldi seni özleten cuma.
Ve sen de geldin güneşi koydun avucuma.
Ama gerçek değildi; sendin benim güneşim.
Sonunda olacaksın kuşkusuz gün'eşim.
-Alper Özkan
Çalacak olursanız ismimi yazın lütfen sonuna
Tümünü Göster
