beyler özürlü bir kızı severmisiniz

Bazılarınıza garip gelebilir ama ben severdim fiziksel engelli birini. Vefa duygusu farklı birşey. Mesela hayata mutlu-pozitif bakar. Engellerini aşmıştır ve sevmeyi sevilmeyi biliyordur. Böyle birinden sevgimi esirgemem. Ya da kız arkadaşım bir kaza falan geçirmiştir. Engelli olmuştur. Çeşitli bahaneler bularak kızdan ayrılmam ya da ortadan kaybolmam. Sağlam olduğunda nasılsa engelli olduğunda da aynıdır benim için. Tamam, sağlıklı olduğunda bazı yaptıklarımızı, yaşadıklarımızı birdaha yaşıyamıcak olabiliriz ama iyi günlerin anısı vardır ve o kişiyi onlarla yaşıtırsın. Dediğim gibi "VEFA" bambaşka birşey.

sevmişler ki olmuşsun

salak ne var bunda tabi seversin. bir gün hepimiz fiziksel engelli olabiliriz kapıdan çıktığında sözleşme mi yapıyosun evrenle amk. bir şey olmayacağına dair.

özrü kabahatından büyük değilse sevilir panpa

lan aramızda engelli arkadaşlarımız olabilir
ona göre yazın yazdığınız şey bi insanın bütün umutlarını yokedebilir ya da umutsuz bi insana umut verebilir
adam olun yavşaklar

sevilir panpa oda sevilir ..
hatta romantik olur böyle sevgilini tekerlekli sandalyede filan gezdirirsin bide modifiye çakarsın sandayeye on numara olur

severim.
bedensel sayılır mı bilmiyorum ama eski sevgilim sağır ve dilsizdi. ayrıca ne farkları var ki sevmeyelim?

not: özürlü değil engelli denir huur çocuğu!

sevilir amk niye sevilmesin?
kafa dengeyse moruk

onun herşeyi olursun.
olmadıgı yerde olursun
dolaptaki tabagı sen alırsın
aldatmaz seni
hayatın ekşınlaşır
kolu olursun bacagı olursun, düşünceleri olursun
yolu olursun duruşu olursun oturuşu kalkışı herşeyi olursun

düşünsene moruk sabah kahvaltı hazırlıcak bi caba içersinde tek kolu yok acaba cay iyi demlenmiş midir? demesi senin için birşeyler yapması en önemlisi o caba sarfetmesi engelleri aşması.

engelli bir insan bence normal bir insandan daha üstündür. önünde engel vardır normal insanın yoktur. normal insan birşeyler için çaba sarfetmez yorulmaz ter dökmez aglamaz koşmaz, engelli birinin önünde engel oldugu için cok yorulur hem bedenen hem zihnen.

birde şu var;evlendin diyelim monoton oldu hayatınız onu bırakmıcaksın hep yanında olacaksın bir adım arkasında olacaksın düştügü zaman elini uzatıp kaldırcaksın gerekirse tek kolunu ona verip diger elini uzatıp kaldıracaksın.onu terkedersen en adi huur cocusun

özet:seversen bitmiştir olay. evlenirsen bırakmıcaksın bırakırsan ırkını giberim.

not:özürlü degil engelli dicen huur cocu

@1 ben kalbi olmayan kız sevdim sen ne diyorsun dıbına koyim.

düşünün ki siz aynı durumdasınız, bir engeliniz var, doğuştan ya da sonradan. insanlar hep kaçıyor sizden, acıyor gözleriyle, hoşlandığınız insanlar doğrudan söylemese de engeliniz yüzünden sizi reddediyor. nasıl bir hayat olurdu o amk.
ayrıca burası türkiye, yolda biri çarpar, havadan bir şey düşer, çukur açılır görmezsiniz, her an bir kazayla karşılaşabilirsiniz. hepimiz bir engelli adayıyız.
neyse işte, hepimiz insanız, engelli ya da değil. insan sever sevilir. şöyle insanları severim, şunları sevmem demek pek mantıklı değil. bir gün öyle birini seversin ki, aslında tüm hayatın boyunca nefret ettiğin tiptedir.

lan ömrüm boyunca ben hep özürlüleri sevdim zaten. hepsinin kalbi ekgibti.

kızı olduğu gibi sevebiliyorsan neden olmasın panpa. sonunda kızın bacağı yoksa sen onu öyle değerlendirip sevebilmişsindir. insan insandır panpa, gerçekten seversen onun olmayan kolu bacağı olursun.
ama şimdinin heyecanıyla sevip yıllar sonra özürlü olması senin hiç hoşuna gitmemeye başlarsa ve kızı o halde bırakırsan en adi orrrrrrospu çocuuuu olursun uyarayım.

@47 mevlana

@28 cezmi ersöz beyler

daha fazla bile sevebilirim lan. göze almışsın işte her şeyi. onun olmayan kolu, olmayan bacağı olmayı kabullenmişsin. en güzeli değil mi?

unutulmamalı ki şuan kolumuz bacağımız var ama bizde engelli adaylarıyız. onun için severim.oda kul bende.

@110 bi gibtir git, belli ki engelli bi insan tanımamışsın. ayrıca engel ne la, kim karar veriyor bunun engel olup olmadıgına. yalnız şu net, ilk entryde adam demiş ki çirkinin saglamı bile sevilmiyor; işte o zütverenler engelli falan sevmez. neden, yavsaktırlar cunku. cirkinliği gözle gordukleriyle sınarlar.
siz hiç dunya güzeli bi insanın konustukça çirkinleştigini gördünüz mü? 10 dk önce ilk karsılasmanızda o taş hatunun/adamın bir anda nasıl dayanılmaz hale gelebildiğini? bunu yasayan insan karakterinin ne kadar önemli oldugunu gormustur. gerisi için boşa konusmayalım

özürlü değil engelli o.ç

özürsüz kız mı var

onu seviyor olmamı sorun etmeyecekse severim.

ve fakat tüm çirkinlik ve kavgalar, insan sevdikten sonra ortaya çıkarlar...

o noktada, böyle bir kızı bırakmaya yeltenemeyen vicdanın cılız avuntusu, aldatmak değil de nedir?

aşk dediğin eve giren ehemmiyetsiz kelebeklere benzer, yanlız iki kere farkedilir, birincisi, ilk geldiği an, bir de artık hareketsiz ve tepkisiz oluşundan öldüğünü kavradığın an. arası vızıltıdır.

peki, kanadı kırık bir kelebekle bu iş nereye varacak? sanmam ki ona bakışımız farklı olsun. günün birinde onun da öldüğünü kavradığımızda gerçekleşecek şey birazıcık fazladan üzüntü olsa gerek.

sakın ha sakın beni kalpsiz ya da vicdansız sanmayın. hatta tersine, pek kalpli, pek vicdanlıyımdır. ama sorun da bu ya zaten. o kızı yarım halde var eden vicdandan ve önce sevindirip sonra üzecek olan kalpten, bende de var...

pek yazık, lakin herşey beyhude...