beyler çok taşşaklı bir üç harfli hikaye

(bkz: incisözlük yazarlarının hikayeleri)

@5 kedidir kedi

adam dan brown beyler.

beyler adam keto

(bkz: ) http://www.haberkenti.com/news_images/keto897.jpg

beyler adam ermiş

@53 am varmış, abazaları getirin.

upupupuupu

işte böyle hocu

uuupupupupupu

ben varım tek

burdamısınız lan

upupupupuppuu

ben: çok acıyor karnım. sırtım da. yürüyemeyeceğim galiba.
ev ark: çok kasıldın ya canım, ondan olmuştur, hadi çıkalım evden n'olur.
ben: ağrımıyor, acıyor ama.
ev ark: bi aç bakayım allah allah...

ve.. ve ben pijama üstümü yukarı doğru sıyırdım. sonrası ciyaaaak! kapattı ev arkadaşım, "sakın bakma" dedi ağlayarak. lan kalbim zütümde atarken durduğunu hissettim resmen. dediğini yaptım, bakamadım ama meraktan orta yerimden ikiye bölünecektim. bir arkadaşın evine gittik, durum özet geçildi ve kilit noktaya geldik. onlar da meraklandılar ama ev arkadaşım "nolur bakmayın ya" diyor başka bir şey demiyordu. mümkün olmayan kısmı es geçtik, aynanın karşısına dikildik 4 kız. ben dua ede ede kaldırdım tekrar pijamayı ve o da ne? hayvan gibi 3 tane yara. tırnakla yapılmış gibi, oldukça derin, birbirine muhteşem paralel, sağ göğsümün altından başlayıp çaprazlama göbek deliğimin sol yanına doğru inen bir yara. "belki kendim yapmışımdır nefes alamazken olamaz mı?" diyerek aynadan diğerlerinin suratına bakarken onların sırtıma bakmakta olduğunu fark ettim. arkamı aynaya döndüm ve aynı şeklin sırtımda da olduğunu gördüm.

benim şok içindeydim ev arkadaşımın bana "noluyo be" dedi (sonradan konuştuğumuzda öğrendim ki o da tam o esnada sol tarafımda kalan perdenin boydan boya oynadığını görmüş, suratımdaki ifadeyi de hesaba katınca noluyo be diye ünlemiş- aylardan aralık idi, kapı pencere sımsıkı kapalı) akabinde adam müthiş bir hızla bana doğru uçtu. * ben sonrasını çok flu hatırlıyorum. panik atak geldiğini, teneffüsümün dakikada 120 soluğa yükseldiğini ve canımın çok yandığını anımsıyorum. odama taşıdı ev arkadaşım beni, üstüme bir şeyler geçirdi, taksi durağını arayıp bir araba istedi, ayaklarıma ayakkabılarımı giydirmek için yatağın üzerinde doğrulttu. bu esnada ben kozmik sessizliğe bürünmüş, sadece acı çekiyordum. ayağa kalkarken göğsümün altının ve sırtımın çok acıdığını duyumsadım tekrar. ama ağrı değildi, acıydı böyle cızt cızt yanıyordu.

eğer bu anlatıkların gerçekse bende bi yamukluk var diye düşünmedin mi

günlerden bir gün, gecelerden bir gece.. ben bilgisayar başında oturmuş 14. level zuma kasarken ev arkadaşım da yeni yıkanmış çamaşırlarını katlıyordu. şimdi konumlanmamızı tasvir edeyim; ben pencere kenarındayım, sol tarafım cam, monitörün zütü duvara bakıyor. ev arkadaşımın oturduğu kanepe ise benim sağ cenahımda kalıyor. ev arkadaşım bana bir soru yöneltti, ondan tarafa yüzümü çevirip cevap vereceğimde yanında bir adamın oturduğunu gördüm. böyle boylu boslu, kır, hafif uzun saçlı, neredesin firuze filmindeki meşhur ya evde yoksan şarkısıyla dans ettikleri mekanın müdürü olan adam vardı ya, hatırladın mı bilmem, ona benzeyen bir adam işte.. yüzü arkadaşıma dönüktü, ben o tarafa bakınca bana baktı o da.

bunu anlatmıyacaktım ama ipi kopardık bi kere

bodrum çöplüğü didim de

GRAM TIRSTIYSAM AMK BU TAŞŞAKLI HiKAYE

bide sabah 8 de dersim var aq bundan yannan bişey olabilir mi