beyler ben ileri derece özgüven ekgibliği yaşayan tipsiz bi panpanızım ama bunun nedeni çevre ve ailem bu yaşıma kadar evde kavga gürültü ekgib olmadı annem babam hep kavga ederdi ben ise mal gibi onları izleyip sonra yatağıma yatıp hüngür hüngür ama aslında sessiz bir şekilde ağlardım ve bir gün harika bir hayatım olacağını hayal ederdim sonraları büyüdükçe dışarıya açıldıkça sevilmiyen bir insan olduğumu anladım çünkü ben 190 cm 60 kiloyum yani sırıktan bir farkım yok özgüven ekgibliğinden zaten kamburum çıkmış saç şekli olmayan sivilceli koca burunlu bir tipsizdim. insanlara ne kadar yaklaşmaya çalışsamda beni hiç aralarına almadılar küçüklükten aile kavgalarından pgibolojim çok bozuktu iletişim kurmayı bilmiyordum ünide kantinde sıraya giriyorum o tiki kızlar arkamdan kıkırdıyorlar duyuyorum "deve gibi - ergenlikten mış - vay kantine inmiş bizimki v.s" iyice moralim bozuluyor ama bir şey diyemiyorum erkekler etkinlik falan yaıyor halı saha falan yapıyorlar sadece bir kere teklif olmuştu üniye başladığım ilk yıldı arkadaş sordu gelcen mi diye arkadan biri amk iskelet kaleciyi ne yapalım dedi ve herkez gülmüştü ilk kez o gün intiharı düşünmüştüm. zaten kızlardan umudum yok ama bari bir arkadaşım olsa oda yok

neyse beyler başınızı ağrıttım bu benim kaderim yapıcak bir şey yok