beyler çok kötüyüm lan gelin dertleşelim

@66 öyle diyosan öyledir panpa, yeter ki bu kadar şey okudunuz en azından hayatınıza bi parça bişey katsın önemli olan o benim için

@65 yahu sen rahat ol benim de içim açıldı ağlayarak. vallahi bak

@64 o umudu kaybettim be panpa tuğçeden sonra. içimde filizlenen tek umut onlaydı. arkalarından izlemek zorunda kaldığımda gitti.ha eskisi kadar koymadı tabi. hali hazırda kabullendim bu durumu.

olum ağlamayın lan içim açılsın diye yazdım arada siz de kaynadınız vallahi

@63 ne demek abi, ne demek. eline kalemine sağlık. ama bir kırıntı umut oluşmuş en azından sende mutluluğun geleceğine dair, onu kaybetme abi. umarım bir gün -hatta yarından itibaren- hayatın çok daha iyiye gider.

bu arada 3 yıl boyunca ağlayamayan adamı ağlattın ya, ayrıca helal olsun sana. adamsın

teşekkür ederim dinleyen varsa.iyi geceler. moralinizi gibtiğim için de ayrıca özür dilerim. sizlerden tek isteğim eğer birine aşıksanız, gecikmeyin söylemekte. seviyosanız gidin konuşun. sevgiliniz varsa ve seviyorsanız, kendi egonuz gururunuz için asla onun kalbini kırmayın.ne zaman son kez gözlerine bakacağınızı bilemezsiniz. sizden birinin yerinde olmayı çok isterdim inanın. cansu yanımda olsun, onunla çocuklarım olsun, ailem benle gurur duysun. hiç biri olmadı.ben herşeyimi kaybettim,siz hala elinizdeyken sahip çıkın.

köşeyi döndüler ve kayboldular el ele yürüyerek.ben dönemedim içine düştüğüm durumdan. nefesim kesildi. oturduğum yerime. ağlamaya başladım.bu benim için sonuncusuydu. ayağa kalktım hızla kaçtım ordan. anladım ki bu hayatta hiçbirşey benim için iyi olmayacak.bi panpam demişti ilk sayfadaki entrylerin birinde, cidden tanrı beni gram sevmiyor.ben mutlu olamayacağım.şu an o olayın üstünden 12 saat falan geçti, bugün 50 küsürüncü sigaramı içiyorum, alkolün haddi hesabı yok. bunları size anlattım çünkü artık içimde tutamıyordum. tutamazdım.dışarda milyonlarca ölmeyi hakeden insan varken cansumu kaybettim ben. dışarda milyonlarca mutlu olmayı haketmeyen insan varken ben içine düştüğüm bu pgibolojik koğuşlarda volta atar oldum.

bu dünya benim için bir hapishane, yaşamaya mahkumum.bu hapishane benim için yaratıldı, sürem dolana kadar da asla mutlu olamayacağım.ne cansu var artık,ne ailem,ne arkadaşlarım. daha önce dediğim gibi. masada bir tek ben kaldım.bu masada yalnız başıma öleceğim. hikayemin sonu arkadaşlar.

yıkılmıştım. ayağa kalkmaya halim yoktu. kalkmak istemiyordum. konuşmak bile istemiyordum.tek istediğim o anda bi şekilde yok olmaktı. şoka girdim.ne yapacağımı şaşırdım.bi şekilde kalktım. tuğçe dedim. yanağımdan öptü selamladı beni. sordu nasılsın diye. yüzüne güldüm tabiki. iyiyim dedim sen napıyosun."iyi ben de arkadaşım erkanla geziyoruz" dedi. arkadaşın demek dedim. hasta mısın diye sordu. hayır dedim.o sıra tabi hala feyk gülüş atıyorum anlamasın diye. içim kan ağlıyor halbuki.2 dakika daha durup ben gideyim artık dedi. hoşçakal dedim.o ne be öyle bi daha görüşmeyecekmişiz gibi dedi. belli olmaz, hayatta çok ani şeyle karşılaştım diye cevapladım. gülümsedi,dikildiğim yerde kaldım. arkalarından el ele tutuşup yürümeye devam etmelerini izlemekle kaldım. öylece kaldım.

paketi elimden düşürdüm gördüğüm gibi onları el ele. hızla kafamı çevirdim. bulunduğum yerin sol tarafı dışında her yeri istemsizce incelemeye başladım, elim ayağım titriyordu. nefes alamıyordum. görmemezden gelmek için herşeyi yaptım, kafamı eğdim, sigaramdan defalarca nefes aldım. sonra bi gölge dikildi başucumda. doğu dedi. tuğçeydi.

girdim bakkaldan içeri selam verip,"ustam bana bi camel soft versene" dedim. sigarayı alıp çıktım o sıra mineyi gördüm. normalde tuğçeyle konuşmaya başladığımızdan beri onla da arkadaş olmuştuk, mine diye bağırdım. beni gördü suratı asıldı. üzgünüm doğukan dedi,bi yere yetişmem lazım. anlamadım ama iyi dedim sonra görüşürüz. hızlı adımlarla yoluna devam ederken ben de işi vardır diyip geçiştirdim. geçtim yine balkondaki yerime. paketten çıkardığım ilk sigarayı yakıp etrafa bakayım derken hayatımın en kötü kararını verdiğimi anladım. tuğçe tanımadığım bir çocukla benim olduğum tarafa doğru geliyor,el ele.

Reserved

aradan 2 saat geçti o balkonda oturmaya devam ettim, hala ara ara gökyüzüne bakıp gülüyor, cafeye girip çıkanları selamlıyordum. tanıyodum artık çoğunu.bu sırada tuğçeden hala cevap yoktu. sıkmak istemedim kızcağızı. etrafı izlemeye devam ederken sigara paketi küllük oldu tabi.hay anasını gibeyim diyip yol aldım en yakın bakkala doğru.

günler geçtikçe artık daha mutlu olduğumu farkettim. acım hafifliyordu günden güne.6 yılın yükünü bırakmaya başlamıştım yavaş yavaş. herşey güzeldi. taki 6 nisan gününe kadar. nilayların cafenin balkonunda oturmuş sigara içiyordum, hava güneşliydi. gökyüzüne bakıyordum."sanırım artık düzeliyor herşey" diye iç geçirdim. tuğçeye mesaj attım, cevap vermedi. işi vardır diyip giblemedim. sigaramla beraber baharı selamlamaya devam ettim.

bünyeme acı lazımmış. sigaraya yapıştım aq anlat anlat

hemen elimi yüzümü yıkadım, kendime geldiğimde aynaya baktım. yüzümde gülümseme farkettim. gülümsüyordum.hayatımın aşkı,ilk aşkım, herşeyim bana son kez uğradı diye düşündüm, artık özgürdüm. beni affetmişti. hayatıma devam etme vaktiydi. telefonu aldım tuğçeyi aradım. buluşma ayarladık. yanına gittim,o gün gece yarısına kadar birlikteydik.

kıllarımın pgibolojisi bozuldu bi diken diken oluyo bi iniyo hızlı yaz şunu ağladım ağlıcam

bi gece cansuyu gördüm tekrardan rüyamda.bu kez kabus değil, çok güzeldi.bi bahçe içine kurulmuş restoranda otururken,o beyazlar içinde bi melek kadar güzelken. elimi tutuyordu."sevgilim" dedi birden. dondum kaldım.bu kelimeyi duymamıştım ne zamandır."kendinle alıp veremediğin ne var hayatım" diye sordu. susuyordum."seni böyle görmek güzel değil canımın içi,ben seninle mutluydum. seninle yaşadım ben. şimdi senin içindeyim ben. hayatına devam et.bırak bu kendini yolladığın sürgünü kır geç, benim için mutlu ol artık, yeterince gösterdin beni ne kadar sevdiğini. artık biliyorum, gerek yok" dedi. masadan kalktı, yürümeye başladı,son bi kez geriye baktı. gülümseyerek "kimbilir, belki bi gün karşılaşırız en güzel anlarında" dedi. kan ter içinde uyandım tekrar.

günler geçti,biz tuğçeyle gitgide samimi olmaya başladık.her günüm onla geçmeye başladı. buluştuğumuzda yanıma oturur, sağ elini sol dizimden asla ekgib etmezdi. yorulunca başını omzuma yaslar bazen uyurdu, çok içince sarhoş olur eve ben bırakırdım her seferinde üşenmeden, bazen cebimde yol param olmazdı geri dönecek. sabaha kadar yürürdüm. içten içe ondan hoşlandığımı farkediyordum ama kabullenemiyordum. cansuya bunu yapamazdım.

o zamana kadar bi kızla toplam muhabbetim 5 dakika falan olmuştur. tuğçeyle tam 3 saat aralıksız konuştuk. sohbetimiz hiç bitmesin istiyordum."benim gitmem lazım artık" dedi, istersen eve kadar bırakayım seni diye sordum, gülümseyerek olur dedi. evine bıraktıktan sonra eve vardım, yatağıma uzandım. dedim noluyo dıbınakoyayım.bi parçam tuğçeyi yanımda istiyordu.hem de deli gibi. imkansız gibi geldi, bünye kabul etmedi resmen. önce olmaz dedim kendime."olmaz, cansuya bunu yapamam".bi kaç kadeh devirdikten sonra kıvrıldım.

nilayla birlikte geldiler yanıma. nilay hemen yanıma oturttu onları."tanıştırayım" dedi."bu doğu, yakın arkadaşımız. doğu,bunlar da mine ve tuğçe".minenin elini sıkıp devam etmiştim. ancak tuğçeden gözlerimi alamıyordum. bana noluyo amk diye bi sordum önce. uzun zaman olmuştu bi kıza o kadar uzun süreli bakmayalı. konuşmaya başladık.

cafeye vardım. dıbınakoyayım bi sürü kız vardı. dedim sıçtık bunların muhabbeti çekilmez. biraz da geç kalmıştım. faruk ve nilaydan ufak bi fırça yiyerek geçtim masaya. nilay tek tek tanıştırdı herkesle beni. özellikle kızlarla daha bi candan tanıştırdı.en sonunda döndü "2 kişi ekgib, nerde bunlar" diye söylendi. muhabbet falan devam ederken ben sessizce oturuyodum masada. faruk gelip yanıma olum niye konuşmuyon erkeklere mi yürümeye başladın yoksa diye sordu. ufaktan bi sırıttım. sonra nilayın sesini duydum."işte geldiler, sonunda". kafamı çevirdim ve gördüğüm şey karşısında biraz şoka girdim tabi. durakta gördüğüm kız ve onun kumral saçlı arkadaşı.