beyler çok korktuğum bir olayı anlatıyorum

yine böyle akşam saat 9 falan olunca, dedim ben uzar... tabi akşam yemeği yenmiş, karın tok, üstüne çay da içilmiş ama biz yakamamışız sigaramızı. n'apacaz, vücut nikotin ver bin! diye bağırıyor. ufaktan yollandım. bu dedim, kuru kuru da içilmez, gittim önce bakkaldan bi 1 litrelik meşrubatımı aldım vakit daha geç olmadan. malum köy yeri, erken kapanıyor. onu da aldım elime, işte yanımda naneli sakızıdır, kolonyalı mendilidir falan... bizim aile hassas sigara konusuna karşı. kızmazlar ama çok üzülürler. nargileye falan bişey demezler. hatta bende 9 tane pipo var, arada bi adam gibi doldurup saatlerce tüttürmeyi de çok severim. ona bile bişey demezler ama sigara nedense farklı bi konu heralde. neyse alışkınım zaten, otoriter bi ailede yetiştim, bi süre sonra durumu kabullenip kendi çözümlerini üretmeye başlıyorsun kendiliğinden.

@28 panpa sövme yazıyorum hızlı hızlı.

takımı tamamlayınca düştüm yola. etrafta tanıdık var mı yok mu baka baka gidiyorum, mezarlığın oraya varabilsem, kavak ağaçlarının dibindeki duvara oturucam, yakıcam sigaramı, açıcam kolamı, keyfimi sürücem. keyif dediğin de ne, yarım saat birşey. ama arıyor insan işte, bu tip küçük şeylerden keyif alırım zaman zaman.

yürüdüm yürüdüm, tabi köy ortamı, şehir gibi her yer ışıl ışıl değil, bi raddeden sonra ortalık karanlıklaşmaya başlıyor, insanın kalbine ufaktan korku geliyor, düşünmeden edemiyorum ben de, "ulan" diyorum, "bir sigara için şu yaşadığım heyecana da değmez, bunu güneşten tepedeyken ya da biraz daha erken yapaydım tak mu vardı sanki... " ama öte yandan da, uygun anı anca yakalayıp punduna getirmişiz, fırsat bu fırsat, daha 24 saat var, fırsatı değerlendirmek lazım deyip cayamıyorum.

yürüdüm yürüdüm yürüdüm, vardım benim tedbil-i mekanaaa. lan bi de baksam ne göreyim, köyün benden yaşça büyük 3-5 delikanlısı benim bellediğim yere tezgahı kurmuşlar, misler gibi piizleniyorlar. lan tamam da, mekan da tam yeni mzarlığın hududu, oradan sonra 20 metre ötede eski mezar başlıyor, bende de çok fena açık alan fobisi var, etrafta bina falan yoksa, ıssızlıkta duramam ben, kafamı kaldırıp göğe falan bakamam. öyle de garip bi adamımdır.

iyice telaşa sardım haliyle.

neyse ben bunlara bi selam verdim. annemin adını söyleyip "yengenin oğlusun di mi sen, hoş geldin buyur, katıl sana da ikram edelim" dediler. saolsunlar, o tarafların insanı da sıcaktır, içi dışı birdir, cahildir hafif de kabacadır ama samimiyetlerini görseniz, cidden duygulanırsınız. çok fakirdirler ama yoklukta bile ekmeğini ortadan böler verir sana, öyle adamlar.

dedim "abiler sağolun, ama benim işim var, ileride eski mezarlık sınırının orada ben bugün bi poşet bıraktım, içinde eşyam vardı, şimdi lazım oldu, ben bi gidip alıp geleyim, gitmişken orada iki satır da dua ederim, dönerim eve... " zaten adamlara başka bişey söylesem, kıllanacaklar, ben de bayram günü sürekli köy ahalisi birbiriyle oturup yiyip içip duruyor, akraba meclisinde durduk yerde bana da sigara tutsunlar istemiyorum. sonra sıkıntı olacak. artık neden o kadar çekindiysem. aile korkusu işte, insanın mantığını aşıyor.

ben benim ağaçların dibindeki duvarın dibini terkedip yola doğru uzadım yine, başladım yürümeye. ama nasıl tırsıyorum. her yer kupkuru kocaman kel tepe, etraf ıssız bir tek yapı yok, iki yanım mezarlık, zaten mezarlarda da kapkara dikitler var mezar taşı niyetine. ışık desen tepede ay var, başka bi nane yok. zütüm üç buçuk atıyor, her bir adımda bin defa yusufluyorum. o kadar da kaptırmışım ki, sanki kıyametten kaçıyorum ha, madem o kadar korkuyosun dönsene eve geri salak. ama yok işte... tak var ya tak... illa o tak içilecek.

mezarlığın ortasından asfalt geçiyor böyle yanyana iki araba genişliğinde. bire metre de mezarlık duvarlarına mesafe var, işte hepi dopu 4-5 metra falan yolun genişliği. tam da ortasından yürüyorum, iki mezarlığa da yanaşmaya züt yemiyor. ne varsa amk. sanki mefta kalkıp utanmıyor musun sigara içmeye diye beni koşalayacak.

mezarlıkların ikisinin de arka taraflarındaki kel tepelerin eteklerinde ve kısmen de üstlerinde de çimenlik var, çok seyrek ama. oradan sonra da köyden çıkp devam edince sağlı sollu tarlalar başlıyor asfalt hizasının altında.

benim ileride gözüme bir tarlanın dibinde 2-3 tane ağaç ilişti. dedim tamam, ben gideyim de şu ağaçların altında bir sigara içeyim, açık alandan ölümüne tırsıyorum, kafamı altına sokabileceğim sık yapraklı ufak ağaçlık işte. öyle yerde uyusam bile koymaz.

lan tam yolu ortaladım, arkadan sağ tarafta bi 4-5 metre çaprazımdan bi çığlık geldi, böyle acı acı feryatla geğirti arası bir ses. lan n'oluyor diye dönüp baktım, gençleri gördüm az uzakta, köye doğru uzaklaşıyorlar ama hızlarında bi tuhaflık var, yürümüyorlar bildiğin kaçıyorlar. n'oluyor diye (tabi bana da fena korku geldi bir yandan) gerisini geri bunların peşinden seğirtmeğe başladım. tam eski mezarların bitip yeni mezarlığın başladığı benim işgal edilmiş mekanın olduğu hizaya 4-5 metre kala aynı acı feryat bu sefer benim 2-3 metre solumdan bir daha geldi. böyle kalın bir ses gibi, ama inliyor gibi, ne idüğü belirsiz.

işaret verin beyler

up up up

up up up

up up up

up up up

up up up

up up up

neyse devam ediyorum.

lan ben o sesi duyunca (siz hiç yaşadınız mı bilmiyorum ama, çok anlık böyle saniyenin onda biri bir soğuk kanlılık hissediyor insan) olduğum yerde zınk diye çakıldım kaldım. göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir boşluk anında sol tarafa dönüp baktım ki ne görsem iyi...

yerden şöyle 130-140 cm yüksekliğe kadar çıkan duvarın arkasında dikilmiş, bana bakan simsiyah bir keçi, up uzun da boynuzları var. gayet iri.
ben mezar duvarına çarpıp "tok! tok!" eden ik toynak sesi duyuncaya kadar korkudan sersemlemiş bir halde bakakaldım. emin olun iradeyle alakası yok, bildiğiniz şok geçiriyorum, görüşüm falan bulanıklaştı resmen travmalardan travmalara koşuyorum.

sonra kontrolsüzce koşmaya bir başladım kiii, o 15 dakikalık yolu belki bir belki iki dakikada tepmişimdir beyler. can havli denen şeyin ne olduğunu yaşamayan bilemiyor.

neyse vardım eve. ama içeri girmedim. evin orada bir kuytu buldum. dedim arkadaş benim sakinleşmem lazım. önce fırsat bulup da içemediğim kola aklıma geldi, malumunuz, korkana şerbet içirirler, o kolayı bir dikişte tertemiz ettim. sonra skerim dedim belasını, yaktım sigaramı onu da bir içiş içmişim ki, sanki yer yüzündeki son sigara, kimseye bırakasım yok, o derece... somurdum resmen...

neyse bi sigara daha yaktım, elimin ayağımın zangır zangır titremesi falan geçti, onu da içtikten sonra naneli sakız attım, elimi yüzümü kolonyalı mendille sildim girdim eve. hiçbirşey olmamış gibi davrandım. bi süre sonrada unuttum zaten vakayı.

ertesi sabah kahvaltıya oturduk. dayımla babam konuşuyor, bi muhabbet dönüyor ama bilmiyorum tam neyden bahsediyorlar.

kulak kabartınca şunu anlattıklarını keşfettim, benim bu olayı yaşadığım gece, mezarlık yakınında biriki genç sözüm ona cin görmüşlermiş. o kadar korkmuşlar ki kaçmışlar köye gelmişler, ikisi bayılmış birini de yakındaki kasabaya hekime zütürmüşler, çarpıntı tutmuş, sakinleştirici falan vermişler.

fakat sonradan işin aslı ortaya çıkmış. o gün akşam üzeri köyün gerizekalı çobanı, sürüsündeki keçilerden bir tanesini arkada unutmuş, mezarlığın arka tarafları otlaklık hep, oradan ipini kopartan keçi mezara atlamış, ama yoldan mezarın duvarına çıkmak kolay fakat mezarın tabanı asfalt hizasından aşağıda olduğu için, mezardan yola geçmek için duvarı aşmak güç. salak hayvan oralarda umarsız umarsız takılıp duruyormuş ama bi süre karanlık bastırınca sonra korkmaya başlamış, ne zaman insan sesi duysa ya da insan görse, "beni kurtarın" diye inliyormuş. tabi gençler sarhoş oldukları için keçiyi farkettiklerinde toparlanamamışlar, ödleri patlamış.

sonra dan da bendeniz keçinin kurbanı olmuş oldum.

bitti beyler. umarım canınız sıkılmamıştır. normalde çok kısa bir öykü ama, olayı daha iyi verme adına biraz lafı uzattım, takip eden herkese şuku basacam şimdi.

beğenmenize sevindim millet. diğer inci hikayeleri hakkında ne düşünüyorsunuz bilmiyorum ama bu yazdıklarım konusunda samimiyim, zaten öyle dillere destan bir olay da değil. acı bir tesadüf geldi beni buldu. ben çok korkmuştum ama sonradan eğlendim tabi. umarım siz de eğlenmişsinizdir.

up up up

up up up

up up up