beyler çok korktuğum bir olayı anlatıyorum

beyler 2-3 takipçi yeter... öyle süper öcülü hikaye değil, zaten başımdan da öyle şeyler geçmez pek. bi işaret verin başliyim.

up up up

up up up

up up up

up up up

hazırsanız başlayayım.

ok başlıyorum.

bundan yanılmıyorsam bir 4-5 sene önceydi, 20-21 yaşında falandım. bayram ziyareti sebebiyle annemlerin köyüne gittik. üniversiteye de yeni başlamışım, tabi ortamda bir sürü yeni insanla tanışmışım, aralarında kültürlü tipler falan da var. öyle olunca taşrada büyümüş olsam da benim gözüm açıldı, zaten çok okuyan bir gençtim, meylim vardı kendimi geliştirmeye, bu elemanlarla falan da muhabbeti kurunca hepten samimi olduk bir süre sonra geyik muhabbetinden bıkıp dolu sohbet arar oldum. köye de gitmeyi hiç mi hiç istemedim ama şu an rahmetli olan anneannemin koroner kalp yetmezliği ve astımı vardı, annem "belki de son yıllarını yaşıyor, belki de son görüşün olacak." diyince duygulandım ve gitmeye karar verdim.

velhasılı, köye vardık. köy eskişehir'in doğusunda bir köy çok detaya girmek istemiyorum. yöreyi bilenler iyi bilirler oraların coğrafyasını. kurak bölgelerdir. çok ağaçlık ormanlık değildir, ne tarafa dönseniz kel tepeler, yer yer de alçak dağlar var. hepsi birbirinin aynı. kazakistan kurağı bozkırvari bir ortam. yapacak hiçbirşey yok. normalde sıkıldığımda (mesela kendi memleketimde) orman yürüyüşlerine falan çıkarım, böğürtlen falan toplarım, bazen de biraz alkol, yiyecek bişeyler + kitap falan alırım yanıma yabanlıkta geçiririm vaktimin bi kısmını. ama orası öyle bi yer de değil, dağa çıkayım desen her yer kel, köyden sap gibi görünüyorsun baktıklarında. pek yalnız kalıp da etraftaki güzelliğe dalamıyorsun çünkü çok çok ufak biriki alanın dışında ağaçlık yok.

gerçi sündiken dağlarına ve o yakınlardaki fenerbahçe'nin de kampının bulunduğu çatacık ormanına falan gitmek istesen 2 saatlik yolla ulaşılıyor yakınlarda ağaçlık köyler de var ama, yürüyerek gidilecek mesafede değiller.

biz anne tarafından 11 kuzen oluyoruz bir araya gelince. aslında çok iyi anlaşırız. bi gruplaşma davası oluyor gerçi, ağır muhafazakar olanı da var, üniversite ortamında her şeyi yaşamış olanımız da var. baya sohbet dönüyor. eğleniyoruz yiyoruz içiyoruz.

fakat bu olayın olduğu gidişimde ben nedense biraz mesafeli durdum. özel bir sebebi yok. bi de sigaraya başladım, aile içinde infiale neden olmasın diye (orada 1 hafta kaldık) akşamları çaktırmadan bakkala gitmeyi bahane edip uzuyorum, yürüyüşe çıkıyorum, bi 45 dakika kadar dolanıp, 2 sigaranın belini kırıp dönüyorum (lan şimdi düşündüm de temiz bir adamım ben ya, serseriliğim falan yok hiç, olaya baksana... )

işte yine öyle bir akşam, ben dedim bi gidiyim. çok iyi hatırlıyorum, cahillik işte yeni başlamışız bilmiyoruz ya ne olduğunu, polo slim içiyordum. yanımda da 2 paket var, 1 hafta garanti idare eder diyorum (ki kat be kat yeter çok içmem ben). böyle çıktım köyün sokağına dedim köyün çıkışına doğoru ufaktan bir yollanayım.

köyün de şöyle bir olayı var, anadoludaki ilk türk yerleşimşerinden biri bu köy. köy çıkışında mezarlar var, ama mezar dediysem nasıl mezar, işte orası garip. şimdi bu mezarlığın ortasından yol geçiyor panpalar. ama öyle dar patika gibi değil, eskiden tek mezar varmış, solda kalıyor köyden çıkarken. onun devamında mezar için ayrılmış bir alan varmış, ama orayı kullanmamışlar pek. sonradan da hazır orada gömülü mefta yokken yol geçirelim buradan denmiş (ki bu 100 yıldan eski bir mazidir), eski mezarın ortasından yolu geçirmişler, ikiye bölünen mezar alanının da etraflarını duvarlar ile çevirmişler. sonradan oralarda kaç kişi gömülüdür, nerelerde gömülüdür belli değil diye, adam gibi yeri yurdu belli olan 3. ve küçük bir mezarlık daha yapıldı. şimdilerde defin işlerini orada görüyorlar.

eski mezarlarla yeni mezarlar birbirilerine yakın baya, yanlız yeni mezarın dibinde mefta yıkamak için bir mekan var ufak kulübe gibi, bir bahçıcan kulübesi var o da depo niyetine, bir de yeni mezarın etrafına kavak ağaçları dikilmiş. ya da zaten vardı da yakında eski mezarlık olduğu iin o tarafa kaydırmışlardı tam net hatırlamıyorum.

eski mezarlıkta pek mezar yerleri belli değildir, görünüşü de bi gariptir panpalar. resmen iskandinav kromlekleri gibi, kimi bir adam boyundan daha uzun, kimi devrilmiş, kimi kırılıp dökülmüş, çoğu da insanın bel hizasını geçecek boyda, böyle uzun ince, hafiften de yumurtamsı kapkara taşlar var. yamuk yumuk duruyorlar, dizilmişler öylece. vaktinde artık nasıl bir alışkanlıksa, öyle yapmışlar eski mezarlığı. gündüz gözüyle bile, fallout 2 den fırlama tribal bir yerleşimin gömü sahası gibi görünüyor.

gece oralardan geçmek zaten pek akıl karıu değil, korkusuz biriki salak taşların arkasına saklanıp geleni geçeni sıçırtıyor oraya.

kimse takip etmiyor mu ya? bi ses edin bakiyim.

up up up

up up up

up up up

up up up

up up up

up up up

up up up

up up up

hah devam ediyorum