beyler çok güzel bir hikaye anlatcam

kaçışımın olmadığını anlamıştım ve bir kara murat edasıyla "benim hocam!" dedim. artık kızlar da benim lâkabımı biliyor ve deli gibi gülüyorlardı. hoca sedat'ı ve selçuk'u da tahtaya çağırdı ve üçümüze meşhur tokadını attı. resmen birer pancardık artık. göz ucuyla nuriye'ye baktım, hâlâ gülüyordu.

neyse, ders zili çaldı. nuriye gitti ben de eve gittim. evden en güzel futbol topumu aldım, okul bahçesine gittim. üç gol attım ve eve gelip anneme her zaman ki gibi sordum:

"anne yemek var mı?", "tarhana çorbası var koyam mı?", "he ana, guy!".

- sedat oğlum okul çıkışı maç için top yok lan!
- kimden bulsak ki acaba?
- koca kafa getirsin oğlum yine. onda bir sürü futbol topu var.

adeta yerin dibine geçmiştim. bu lâkabı sadece erkek arkadaşlarım bildiği için onlar güldü, kızlar ise anlam veremedi. o anda şahabettin hoca kâğıdın devdıbını okumayı kesti ve sordu: "koca kafa kim?"

sınıfta bir ölüm sessizliği hakimdi. ve hoca sinirli bir tonda bağırarak soruyu tekrarladı:
"koca kafa kim!?"

bune amk bi kızın öpmesiyle keyfin yerine gelmesin sen hala sivilceli ezik bir gençsin

dıbına koyim bi tak yokmuş ama okudum gibtir git ya bende nuriyeyi gibicek yada kızı kaçırcak falan sandım.

merak ettim ve elimle "ne konuşuyorsunuz?" anldıbına gelen işareti yaptım. sedat kâğıda bir şey yazıp bana attı. ve ders boyunca onları fark etmeyen şahabettin hoca tam kâğıt bana geldiğinde fark etti. beni yanına çağırdı ve sesli bir biçimde okumaya başladı. kâğıdı henüz açıp okumaya fırsatım olmadığı için ne yazdığını ben bile bilmiyordum, ben de tüm sınıf gibi şahabbetin hoca'dan duyacaktım kâğıtta yazılanları ve hoca okumaya başladı:

ibret alın binler.

anlat dinliom panpa

reserved

kız uzunca bir sessizlikten sonra "kasetlerine bakabilir miyim?" diye atağa kalktı. "evet!" dedim ve yazımı yazmayı sürdürdüm. kız, kasetlerime baktıkça "hımmmm, hömmm, hımmmm" gibi tuhaf sesler çıkarmaya başladı. sonra muhabbete girdi: "bu grupları nereden duydun ki bu kasabada? bunları şehirde bile on arkadaşıma sorsam ikisi ya bilir ya bilmez!. kesmeşeker, mavi sakal, bulutsuzluk özlemi, kramp, pentagram ne ararsan var valla, takdir ettim!".

up up up

bir gün bu ailelerden biri bize misafirliğe geldi. benden üç yaş büyük bir de kızları var. sarışın, beyaz tenli, kıpkırmızı yanaklı, rüya gibi bir kız. bize geldikleri bir gün kız çok sıkılmış, sanırım. annem de "bak benim oğlum var, onunla oturup müzik dinleyebilirsin" diyerek odama getirdi. ben tüm kalaslığım ile "hoş geldin" bile demedim.

okul yine yaz tatiline girdi bir gün. tüm silikliğimle geçiriyorum tatilimi her zaman ki gibi. yüzümü görebilene aşk olsun. küçücük odama tıkıldım ve müzik dinleyip, bol bol yazı yazmaya çalışıyorum. yaz tatillerinde buralı olan ve başka şehirlerde çalışanlar tatile gelir. onların kızları olur ve hepsi de güzeldir. kasabanın en popüler çocuğu olan doktorun oğluna bile bakmazlar. tatillerini yapar ve giderler.

Devam ediyorum binler .

arkadaşlarımın aklına geldiğim tek zaman futbol oynanacak zamanlar. çünkü babam gümrükte çalıştığı için rengârenk ve bir sürü topu olan tek çocuğum o sıralar. kafam da yaşıtlarımdan biraz büyükçe olduğu için lâkabım "koca kafa". yalnız, sağ olsunlar bunu sadece erkek erkeğe muhabbetler esnasında dile getiriyor arkadaşlarım. kız tayfasının bu lâkaptan haberi yok. iyi de futbol oynuyorum. maç başına üç golden aşağı atmıyorum. sonra da eve gelip annemin yaptığı tarhana çorbasından içiyorum. günlerim böyle geçip gidiyor. hayatımda ne aşk, ne bir karşı cins, ne başka bir şey var. zaten okulun en güzel kızlarını da kasabanın doktorunun oğlu ve eczacısının oğlu kapıyor. küçücük kasabada boşuna çaba harcamanın alemi yok

@6 adam orhan bencegay

doksanlı yılların ortaları, orta halli bir iç anadolu kasabasında yaşıyorum o sıralar. ergen bir bünyeyim ve o yılların modası olan kocaman james bond çantalarla okula gidip geliyorum. vücut yeni yeni yerli yerine oturma çabasında olduğu için çekicilikten zerre nasiplenememişim. sivilcelerim suratımda adeta bağımsızlıklarını ilan etmişler. sınıfın sessiz ve sakin çocuğuyum. yalnız gezmeyi, teneffüslerde ise tek başıma bir köşeye çömelip tost yemeyi tercih ediyorum. yani bir gün ölsem kimse okula gelmediğimi anlayamayacak uzunca bir süre. öldüğüm en az üç ay sonra anlaşılacak. kendimi bulduğum birkaç aktivite müzik dinlemek, kaset arşivi yapmak, yazı yazmak ve futbol oynamak.

bak beyim;
sana iki çift lafım var: koskoca adamsın, paran var, pulun var, her şeyin var. Binlerce kişi çalışıyor emrinde. yakışır mı sana ekmekle oynamak? yakışır mı bunca günahsızı, çoluğu çocuğu karda kışta sokağa atmak, aç bırakmak? ama nasıl yakışmaz? sen değil misin öz kızına bile acımayan, bir damlacık saaddeti çok gören? anlamıyor musun beyim, bu çocuklar birbirini seviyor! ama ben boşuna konuşuyorum... sevgiyi tanımayan adama sevgiyi anlatmaya çalışıyorum... sen büyük patron, milyarder, fabrikalar sahibi saim bey... sen mi büyüksün hayır ben büyüğüm yani yaşar usta. sen benim yanımda bir hiçsin, anlıyor musun, bir hiç! gözümde pul kadar bile değerin yok. ama şunu iyi bil, ne oğluma ne de gelinime hiçbir şey yapamayacaksın! yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup edemeyeceksin bizi. çünkü biz birbirimize parayla pulla değil, sevgiyle bağlıyız. bizler birbirimizi seviyoruz. biz bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun! dokunma artık aileme! dokunmaçocuklarıma! dokunma oğluma! dokunma gelinime! eğer onların kılına zarar gelirse ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemis olan ben, yaşar usta, hiç düşünmeden çeker vururum seni! anlıyor musun? vururum ve dönüp arkama bakmam bile...
özet: babanım

ben dinlerim ama konu önemli artık memeli amlı zütlü hikayelerden sıkıldım.

dinleyecek en az 3 kişi arıyorum .

anlat panpa dinliiyorum ben

- ne istiyorsun benden?

- senden hoşlandım.

- neyimden hoşlandın be! ergenliğinin en silik döneminde kendi kendine takılan bir çocuk. üstelik bu berbat dönem de babasının tayini nedeniyle kimsenin adını bile bilmediği küçücük bir kasabaya denk gelmiş. lakabı koca kafa, arkadaşları tarafından tek bilinen özelliği bir sürü futbol topu olması ve en az üç gol atabilmesi. bence bana hiç müdahale etmemelisin ve ben bu dönemi bildiğim gibi atlatmalıyım. ben memnunum bundan! lütfen!

- benim hiç senin gibi dolu dolu bir arkadaşım olmadı. istanbul'daki erkek arkadaşlarımın içinde bile senden daha kültürlüsü yok. buranın yerlilerine sen iç dünyanı göstermemişsin, sadece su yüzünde ki tarafını görmelerine izin vermişsin ve onlar da seni onlarla tanımış yalnızca. ama ben senin iç dünyanı gördüm, oraya girdim ve sana hayran kaldım