Beyler öncelikle şunu belirteyim ki ne kadar ezildiğimi anlayın. Ben istanbulda özel bir üniversitede tam burslu olarak okuyorum. Babam da devlet memuru. Ailem memlekette kalıyor. Tabi doğal olarak benim okuldaki arkadaşlarım da durumu iyi insanlar. Neyse olaya geçeyim. Bizim takıldıgımız bir grup var 7-8 kişilik bir grup. 4 gün önce okul çıkışı birşeyler yapalım dediler herkes tamam dedi. Bilirsiniz işte beyler bu tür insanlar oturdukları yerde minimum 200 tl hesap ödemeden kalkmaz. Hepsi de benim çok sevdigim arkadaşlar çok gitmek istiyorum. Hani biz küçükken maç yapardık ya mahallede. Bazen annelerimiz çıkmamıza izin vermezdi arkadaşların çağırır ama annen izin vermez sen de çok istersin gitmeyi hah ben de öyle istiyordum gitmeyi. Ama cebimde 5 lira para var. Gidiyoruz arkadaslarla ben babamı aradım baba bana acil para lazım diye babam da bende de yok dedi sendekiyle idare et 1 ya da 2 güne atarım dedi. Tabi durumdan haberi yok. Ben tabi çok ezildim ama belli etmedim. Tekrar yalandan bir köşeye girdim biriyle konusuyormus gibi yaptim sonra bunlara benim işim çıktı gitmem gerekiyor dedim ayrıldım bunlardan. Ama beyler o an öyle bir ezilmişim ki... gözlerim doldu baya bi ben de oturdum bir banka hıçkıra hıçkıra ağladım. Yaşayanlar çok iyi bilir bu hissi ve üzerinde bıraktığı etkiyi. Beyler sizin de varsa böyle hikayeleriniz dinlemek isterim.

Yaşadım gibimin ucunda bile deil

Bu durumu önceden sezmeliydin maden arkadaşların madem samimiler grup falan söylersin olum bende para yok diye onlar samimiyse bi şey demezler amk anlarlar dostlarsa gel olum nolcak falan bile derler

okumayın beyler ezildim

arkadaş niye ağladın anlamadım eğer gidipte hesaabı ödeyemesen tamam ağlada . o durumda ağlamak garip olmuş daha da sevinmen lazım oh be rahatladım diye .

Arkadaşlar sağolsun çok yardımcı oluyorlar gel hallederiz falan diyorlar da ben gidemem öyle param olmadan. Çünkü o zaman da fazlasıyla eziliyorsun öyle ortamlarda. Senin pgibolojin ağzına ediyor zaten öyle bir durumda.