beyler yardım edin şizofren miyim

bol bol su iç

yalnızlık biz ona iç ses diyoruz herkeste var özgüveni olmayan herkeste. gerçi türkiyede pikolojisi normal olan insan yok denicek kadar az. şizofreni çok çok daha farklı ayrıca genetik

lan bana gibtirtme belanı şimdi diyor o ince çocuk sesi

up up up 5 kişi teşhis koyana kadar up up up

@11 amk ama bildiğin benle muhabbet ediyor, özellikle de özgüven ihtiyacı olduğum zaman geliyor

iç ses olmayan düşünsün lan sorgulatır adama bir karar almadan önce. bazen kötü sonuçlanır bazen iyi bu senin seçimine bağlı.

ha sosyal fobi mi diyorsunuz yani
upunuz efendim

şizofeni felan değil lan o endişelenmeyin. sosyal fobikliğe tutulmuşsunuz.

benden bi tane daha varmış sevindim

yok panpa sadece malsın biraz. bulgular oraya gidiyor yanlış anlama.

sosyal fobi

hatta o ses küçük bi çocuk gibi değil mi. böyle midene öküz oturmuş gibi bi his, seni sürekli aşağılıyo, "sen kimsin lan diyo"

ha işte o sosyal fobi.

değilsin dıbına koduğum değilsin. pgibolojisi normal insan mı var türkiye'de?
zamanla düzelirsin, tarhana iç.

ben de benzer şeyler yaşadım, seninki kadar değil ama.

çok ağır yalnızsın panpa, şimdilik şizofren değilsin ama bu şekilde devam edersen ciddi sorunlar yaşarsın. arkadaşın yoksa bile toplulukta dolaş, ailenle daha sık görüş.

bi kaç aydır (farketmedim ama belki yıllardır) bir iç ses beni demoralize ediyor, özgüvenimi falan yıkıyor, kendi vicdanım değil, geçen gün bir kıza açılmaya çalışırken aynen kendi sesimle, içimde bir ses bana bunu söyledi :lan mal senin neyine kız, ne tipin var, ne özelliğin var, hiç bir gibin yok, malın tekisin hatta mal adamın yeğenisin, senin neyine lan zütlalesi, sonra noluyor lan dedim amk kendi kendimle konuşmaya başladım adam bana ismini söyledi, adı akıl(ya da mantık) -soyadım-, bir de rakibini tanıştırdı duygu -soyadım* dedi, bunlar ezeli rakip ama biri olmadan diğeri olmuyor yani muhtaçlar birbirine, akıl direk benimle konuşuyor, bana sövüyor falan, duygu ise arkamda saklanıyor bana yazılar veriyor, mesajlar atıyor, bu akıl, akılcı ismi gereği ve oldukça pesimist, acaip moral bozuyor yani, duygu ise optimist en azından umut aşılıyor bana, bunlarla konuşuyorum özellikle toplum içindeyken, yani toplumda içinde yalnızken, başka zamanlar çok gelmiyorlar, bir ilginç nokta ise bunların benim zihnimde olduklarını biliyorum, hayal ürünü olduklarını biliyorum, ama bağlanıyorum hatta ekgibliğini hissediyorum, ne yapacam bi yardım edin amk
özet: yok