1. 1.
    0
    bi kaç aydır (farketmedim ama belki yıllardır) bir iç ses beni demoralize ediyor, özgüvenimi falan yıkıyor, kendi vicdanım değil, geçen gün bir kıza açılmaya çalışırken aynen kendi sesimle, içimde bir ses bana bunu söyledi :lan mal senin neyine kız, ne tipin var, ne özelliğin var, hiç bir gibin yok, malın tekisin hatta mal adamın yeğenisin, senin neyine lan zütlalesi, sonra noluyor lan dedim amk kendi kendimle konuşmaya başladım adam bana ismini söyledi, adı akıl(ya da mantık) -soyadım-, bir de rakibini tanıştırdı duygu -soyadım* dedi, bunlar ezeli rakip ama biri olmadan diğeri olmuyor yani muhtaçlar birbirine, akıl direk benimle konuşuyor, bana sövüyor falan, duygu ise arkamda saklanıyor bana yazılar veriyor, mesajlar atıyor, bu akıl, akılcı ismi gereği ve oldukça pesimist, acaip moral bozuyor yani, duygu ise optimist en azından umut aşılıyor bana, bunlarla konuşuyorum özellikle toplum içindeyken, yani toplumda içinde yalnızken, başka zamanlar çok gelmiyorlar, bir ilginç nokta ise bunların benim zihnimde olduklarını biliyorum, hayal ürünü olduklarını biliyorum, ama bağlanıyorum hatta ekgibliğini hissediyorum, ne yapacam bi yardım edin amk
    özet: yok
    ···
  2. 2.
    0
    ha sosyal fobi mi diyorsunuz yani
    upunuz efendim
    ···
  3. 3.
    0
    @11 amk ama bildiğin benle muhabbet ediyor, özellikle de özgüven ihtiyacı olduğum zaman geliyor
    ···
  4. 4.
    0
    up up up 5 kişi teşhis koyana kadar up up up
    ···