beyler yardım edin acıyn bana uzun olcak ama

ne yapacağım bilmiyorum çok çaresimiz derdimi anlatacağım sizden yardım istiyorum biraz uzun sürecek ama üşenip beni giblerseniz çok sevinirim siz de yardım etmezseniz ne yaparım bilmiyorum doğrusu

biilyorum belki bazılarınız bana deli der ılık der der de der ama bıktım artık yaşamaktan eziklenmekten

Ben hayatım boyunca hep yalnız oldum hep öyle hissettim. hiç bir şeyi doğru düzgün beceremedim bigiblet sürmeyi bile 3 yılda öğrendim. arkadaşlarım gerçek arkadaşlarım değilmiş gibi gelirdi hep. beni hep sanki sadece adam lazım olduğu zaman bir yere çağırırılardı ya da konuşacak kimse kalmadığı zaman sıkıldıkları için konuşurlar gibi gelirdi bana mesala kendimi 'i' dersem küçükken A B C D ve ben dışarda oyunu oynarız bir iki saat sonra herkes sıkılır dağlır A b nini evine C de D nini yanında taklır ben hep yalnız kalırdım. kimse kapımı çalmazdı sadece işleri düştükleri zaman ararlardı beni

hayatım boyunca hep böyle oldu kimse bana derdini anlatmaz özelini paylaşmazdı kız arkadaşının adını söylemez genel şeylerden bahsederleridi sanki ben hep 3. dereceden arkadaşmışm gibi hissedirdim kendimi. ortalık arkadaşıymışım gibi ya da sırf kalabalık olsun diye kullanılırmış gibi hissederdim kendimi kimse beni planlarına dahil etmez eğer bir organizasyon varsa beni eğer ben ordaysam nezaketen çağırırılardı yoksa hiç bir zaman haberim olmazdı hiç birşeyden

ben ise sürekli herkese yardım ederdim arkdaş benim için çok önemli bir kavramdı ben tek başıma yaşayamam bu dünyada paramı bile harcamazdım belki arkadaşlarla bir şey yaparız da lazım olur diye ama o kadar beceriksiz ve aptalım ki abim sürekli beni ezer hiç bir şeyi bbaşaramayacağımı söyler sürekli herkes benle mal diye dalga geçer ama sadece şaak yaptıklarıın söylerler mal olmadığımı kanıtlamaya çalıştıkça sürekli başarısızı olurum

bunun kendi kurmacam olduğunu aslında arkadaşlarım olduğunu inandırmaya ne zaman çalışssam kendiim hep gerçekler yüzüme vurur. geçen yaz artık o kadar pervasız olmuşlardır ki 'arkadaşlarım' benden bildiğin aqua park tarzı diye bir yer varm m ıdiye görüş alırlar ertesi gün beni çağırmadan giderler bu kadar alçak olmuşlardır

o sebeple 10 yıllık mahalle arkilerimi sildim lisede de durumların farklı olduğunu sanıyordum ama öyle değil maalesef kimse benimle fazla konuşmaz sırası boş olan tek kişi benimdir insanlar ya ders dinlemek için ya da bir şey istemek için yanıma oturur benim o kadar yalnızım ki.kendimi insanların arasına yamamaya çalışmaktan o kadar yoruldum ki her yerim param parça oldu artık geçen gün arka sırada oturuyordum müziği takmış ağlmaklı ağlamaklı taklıyorum kimsenin umrunda değil bir ara 'i' ordan kalakr mısın arkim oturcak dediler kalktım 5 dk da 5 kere yerimden kaldırdılar beni deli oldum en son yine aynı yere oturmu biri geldi yine 'i' yanınıan oturabilir miyim güneşt uyuyacağım diye pencere kenarıydı oturduğum yer eyvallah dedim yer verdim perdeyi açtı bi de güneş vurdu yüzüme iyice sinir oldum ağlamaklı olduğumu fark eden yok dokunsalar hüngür hüngür ağlayacapımı bilen yok hal böyleyken bi de gelmiş bana dönüp şu sırayı sallamasana diyor aynı kişiyi o an son nefesimi vermek istedim bir insan bu kdar mı ezik umursanmaz önemsiz olur diye

çokta utangaç bir insanım insanlar sohbet kurmakta zorlanıyorum ama bu benim suçum mu?arkadaşımın annesi öldüğünde başın sağolsuna gitmedim 1 2 hafta evden bile çıkmadım neden? çünkü kimse bana derdin açmamıştı ki bilmiyordum ne yapacağımı iki arkadaşımın kız meselesi yüzünden arası açılıp mahalle ikiye bölününce hiç bir şey anlamadım yapamadım. neden? çünkü kimse ban kız arkisnini ismini bile söylemedi benim de tahmin edeceğiniz gibi hiç kız markim olmsaı. arki askere gideceği güb uğurlamaya gitmek yerine evde uzanıp müzik dinledim neden? çünkü ben umursanmaz odunuun tekiyim. bebekleri hiç sevmeme yengemini 3 ve 2 yaşında kızları var ama hiç bir kere bile yüzlernie bakmadım onların.kim niye benim gibi asosyla sorunlu biriyle bir şety paylaşsın ki zaten

insanlarla sohbet kuramıyom edemiyom birileri bi konudan bahseder yok ben böyle yapmıştım zamnınıda yok şöylşe böyle olmuştu diyor ben bir şey diyemiyorum anlatacak bir anım yokki bom boş bir hayat yaşadım tek başıma o kadar ekgib hissediyorum ki kendiim sanki 300 parça yapbozla 5000 parçalık bir yapboz tamamlamaya çalışıyormuş gibi hissediyorum kendimi

tipim desem tip değil kaşlar tek kaş arkiler gösterince farkettim 'sis atma oç' taki oça tıpa tıp benziyorum sadece kulaklarım farklı herkes yakın arkadaşı var paylaşacak birileri var ben sadece sıradan arkilere sahibim zoruma gidiyor herks birileriyle dışarı çıkıyor ortak bi şey ypaıyor ben yalınız yalnız oturuyom kimseyle ortak hobim yok ne izlediğim filmleri beğnir kimse ne d edinlediğim müzikleri anlar kimse

@16 evet benzemiyorum çünkü sırf insanların ilgisin çekmek için onların ilgi alanalrıyla uğraştım futbolla ikgilenmezidim futbola sardım sırf muhabbetlkerine ortak olmak için, kas çalışan bi arkim vardı bende kas çalışmaya başladım tipin kötü dediler 18 yıllık saç şeklimi değiştirmeye çalıştım, kendimi arkilerime endekslemeye çalıştım sürekli beni görsünler diye

ama elimden bir yere kadar geldi çünkü o kadar becerikli biri değilim yoruluyordum kendimi kandırıyordum sürekli aslında insanlar beni görmüyor diyip kendimi 2 3 gün eve kapatıyorum ardından saçmalıyorsun diyip tekrar mutluymuş gibi görünmeye çalışıyorum ama olmuoyr

son 2 yıldır iki arkiyle yakın arkadaş olduğumu düşünüyordum ama onlarında planlarına dahil olmuyorum pek genel şeyler hep bana özellerinden bahsetmezler herşyden yine en son benim haberim olur kendimi aptla giib hissediyorum bunalıma giriyorum sürekli bazen sınıfta iyi miin diye soruyorlar iyiyim diyip geçiştiriyorum çünkü onlara gerçeği anlatsam sırf bana acıdıkları içini ilgi gösterceklerinden eminim ki bana acıdıkları ilgi gösteren kişilerle artık asla konuşamam ben arkadaşlıklarınıın samimiyetine inamamam konuşmayı büs bütün keserim diye onlara br şeyde anlatamam

@21 vücut çalışmaya başldım ama pek faydasını görmedim kmise beni farketmiyor be panpa

arada bir 'i' neden yalnız duruyoprsun gel dışarı çık hava al bizle insanlarla felan konuş diyor taklıdığım iki arkadaş ama diyemem ki onlara kiminle konuşayım kimin umrundayım ben herkesin taklıdığı biri var birileriniin yanına başkaları kendiğiiğinden gidiyor konuşmak için benim yanıma sıkıldıkları için bile kimse gelmiyor kimse bana bişey anlatmıyor diyemem ki ağlamak üzereyken bile gelip oyun oynamak için telimi istiyorlar iyi misin diye bile sormuyorlar diyemem ki. bırak farkedilmeyi oturacak yer bile bırakmıyolarlar diyemem ki

kovalar derdini pek insanlara anlatamazmış diyorlar doğru demekki şimdi yarın okula gitmem lazım lise son öğrencisiyim devamsızlığım şu an 19.5 ama gitmek istemiyorum çünkü korkuyorum kendimi ulu orta ağlamaktan alamam diye yalnız olacaksam en azından tek başıma olurum insanların içinde değil.ben şimdi ne yapayım arkadaşlar nasıl devam edeyi hayata dayanamıyorum artık ne yapsm kimsenin umrunda olmuorum dayanacak güücm kalmadı

@29 şu an sırfı arkim oynuyo diye bir oyun oynuorum zaten inan bana hiç bir faydası olmuor kendimi daha kötü hissediyorum hereks dışarda arkadaşlarıyla takılırken ben burda bir kişiye yamamaya çalışıyorum kendimi

bilmiyorum dış görünüş önemli olmalı ama ben sigardan nefret edrim muhtemeln sigaraya başladığım gün intihar etmek benim için hiçte zor olmaz ama belki de çok alıngan olduğum için böyle oluyor minsanların ne düşünüdüğüün çok önemsiyorum ben en ufak eleşitirilerinde bile bunalıma girebiliyorum hemene

arki arda döver beni zaten geçen iki hafta önce yanlışlıkla kulağımı yardı gıkımı bile çıkarmadım ama öle de bir eziğim işte

zombirock diye bir oyun fazla kişi oynamaz zaten, acaba yarın full anti depresan alıp onun da etkisiyel ağzıma ne gelse söylesm mi sizce?