yalnızlık geceden başlar asıl o zaman anlarsın bi gib olmadığını kimsenin aklına gelmezsin derdini anlatacak kimsen yoktur her açtığın müzik iyice çeker dibe seni ne bi umut vardır içinde nede bi ışık sigaralar i peşpeşe yakarsın en son çektiğin nefeste anlarsın boğazını gibtigini ve yalnızlığın gece evresi bitmiştir şafak söker sen uyursun aslında uykuda huzuru bulacağını düşünür insan ama olmaz uyku bile terk etmeye meyillidir seni ansızın uyanır sin ve yalnızlığın sabah evresi başlar hemen agzin da tak yemiş tadı vardır ama inadına sigranı yakarsın derin bi sessizlik olur içinde ve sessizliği bozan yine sen olucak sin savurduğu n küfürler olacak ...
( devdıbını isteyen kardeşlerim olursa anlatırım )
Yazım hatalarım olduysa affola.

iskender babanın ağzından

“Yalnızlık.. yalnızlık gece ayazında sabaha kadar beklemek gibidir. ısınmak için güneşin doğmasını beklersin ama o güneş hiç bir zaman doğmaz. yalnızlık bulmadığın sevgiyi başka yerlerde aramak gibidir.ne yaparsan yap onu bulamayacağını bilirsin ama yine de denemekten vazgeçmezsin onun boşluğunu hep başka şeylerle doldurmaya çalışırsın. yalnızlık aynı havaya soluyup da bir türlü yan yana olamamak gibidir.. aldığın her nefeste onun kokusunu duymak istersin ama yapamazsın. aldığın her nefes ciğerini acıtmaya başlar. yalnızlık dediğin eski bir sandalyenin gıcırdamasıdır yalnızlık..”