beyler yakın sigaraları vol 2

bunu ona yazmıştım panpalar.

http://fizy.com/#s/1aj3tq bununla beraber okuyun. ben bunu dinlerken yazdım

göç

hayallere,kapattığın gözlerine dokunan
sonbaharın sararttığı bir yaprakla uyandın kadınım
dikkatle almıştın yaprağı parmaklarının arasına
zarif ellerini birleştirerek avucuna koydun
tuttun bir süre elinde
melodisini dinledin,senin gibi yorgun
uykulu bir sarartıyla solmuş yaprağın

uzun bir yolculuktan gelmiş gibiydi
yavaşça kalktın yerinden
yaprağı tozlu masanın üzerine bıraktın ağır ağır
hiç rüzgarlara karşı koymayı denemiş miydin
hâlâ var olan uykunla savaşmış mıydın diye sordun
sebebini bilmiyordun bu göçün kadınım
belkide bilmek istemiyordun
mutluydun çünkü,bir cevap aramıyordun

gri gökyüzü gibi soğuktu odan kadınım
rüzgar sallıyordu içerideki herşeyi umursamadan
üşümüştün...
pencereni kapattın kendini daha iyi hissedecekmiş
sanki sana hiçbirşey zarar veremeyecekmiş gibi
buğulanan cama ismini yazmaya çalıştın
baharın damlaları karşı çıktı kadınım

dışarıya baktın ıslak camından
ağaçları sallıyordum rüzgarımın etkisiyle
düşen yapraklar,panikle kaçıyordu karanlığa doğru
dışarı çıkıp uzaklaşmak istedin kadınım
soğuk odandan ve gri sebepsizliklerinden
rüzgara karşı koyabilirmiyim diye düşündün
gülümsedin sadece,nede olsa biliyordun

çevrene baktın şaşkınlıkla kadınım
nereye gideceğini bilmeden ve buna karar veremeden
çokmu yanlızım diye sordun
i̇nce bir melodiyle fısıldadım kulağına
kadınım dedim,sen yönünü biliyordun
karşındaki karanlık yola girmeye karar verdin
çaresizce,hiç bir şey düşünemiyordun

rüzgar çok şiddetli esiyordu kadınım
sanki birşeyler anlatırmışcasına
yol kenarındaki taşlara baktın
çiçeklerin birbirlerine sarılışını izledin
topraktan kopmamak için çabaladın sadece
sonuna kadar gitmeye
bu yolculuğu bitirmeye ihtiyacın vardı kadınım

ağaçlardan düşen yapraklar boyuyordu yolu
sonbaharın,o eşsiz sarartısıyla
bir an durdun kadınım,olduğun yerde
havada uçuşan yaprakları izledin
yaprakları yolun diğer tarafına taşımamı
o göç eden yapraklarla birlikte kadınım
senide savurmamı istedin;gidebilmeyi umut ederek

rüzgar dahada sert esti kadınım
seçim şansı yoktu bu yolculuğa karşı koymanın
her yanında yapraklar vardı sararttığım
sana eşlik eden,nereye gittiğini bilmeyen
kaçmaya çalışmamıştın sen kadınım
güveniyordun rüzgarına yapraklardan farklı olarak
sarılacak bir şeyin yoktu çünkü baharından başka
sense kendini bıraktın baharın o ılık sabahına

savrulurken,düşüncelerinde saçılıyordu çevreye
herşey daha net göründü olduğundan
hiç birşey muğlak değildi olması gerekenden
herşey daha umutluydu eskisinden kadınım
gözlerini kapattın sıkıca
hiç bir şey düşünmemeye çalışıyordun
düşünsende çevreye saçılıyordu düşüncelerin
sadece gülümsedin kadınım

bir süre sonra dinmişti rüzgarın
sessizliğine gömülmüştü baharın yaşlı şehir
yavaşça araladın gözlerini kadınım
dev bir çukur vardı karşında
i̇çinde milyonlarca sarı ve yorgun
rüzgara karşı koymuş yığınla yaprağın
göç etmişlerdi rüzgarla birlikte
hiç biri hareket etmiyordu,sen kendine baktın

kapadın gözlerini,başını kaldırdın gökyüzüne
kimsin sen diye sordun
kadınım dedim,sonbaharın
hala canlıydın kadınım
ne solgundun nede yorgun
yemyeşildin tekrardan
sen göçtün kadınım
bense tutunacağın sıcak bahar sabahın

kadınım...

şarabım...

ruhun asla solmayacak.