duruyorum öyle yapacak çok şeyim var ama duruyorum kendime bakmıyorum etrafımdaki hiç kimseyle ilgilenmiyorum olan biten her şey o kadar anlamsız ve saçma geliyorki gülemiyorum bile. yaptığım tek şey beklemek ve ne beklediğimi bile bilmiyorum. herhangi bi amacım yok gelecekle ilgili hiç bir planım yok en fazla 1 saat sonra ne yapayım diye düşünüyorum. durum böyle olunca haliyle çevremdek insanlarında ilgisi azalıyo bana karşı. uzun zamandır yalnız takıldığım için konuşmamda aksaklıklar oluyo yoldan geçen birinden ateş istemeye kalksam bi kaç kere içimden prova yapmam gerekir herhalde. her şeyden o kadar bıktım ki sıkılmaktan sıkılıyorum artık. içimde hiçbir ışık yanmıyo. davranışlarım değişti. aslında hikayemi anlatıcam şimdi bu da yapacağım son şey olsun.