beyler uzun ve ciddi bi şey anlatcam

dıbınıza sokim caps ler 20 ye vardı sizin yüzünüzden tek adamın yazdıklarını nasıl takip ediyorduk link pls

sonu hayır ola beklemedeyiz panpa devam et yazmaya

Maltepe Askeri Lisesi’nde hayatımın en güzel yıllarını yaşadım. Yazın gittiğimiz Menteş’teki askeri kamplarda askeri eğitimler alıyor, atışlar yapıyorduk, kısacası gerçek askerliği tadıyorduk. Gerektiğinde sürünüyor, gerektiğinde koşuyor, yüzüyor, kuleden atlıyor, kısacası kendimizi geliştiriyorduk. Bu dört yıl içince hayatım boyunca unutamayacağım dostlukları yaşadım ve halen devre arkadaşlarımın çoğuyla görüşürüm. Neyse fazla uzatmayayım askeri lise bitti fakat ben bu üç buçuk sene içerisinde cemaatten kimseyle görüşmedim ve konuşmadım. Ben son sene yapılan sağlık muayenelerinden geçtiğim için havacı olmaya hak kazandım ve artık hayalimdeki yer olan Hava Harp Okulu’na gidebilecektim. Kısa bir tatilden sonra artık öğrenci seçme uçuşu için Yalova’ya gitme vakti gelmişti. Birkaç arkadaşla beraber hava meydan komutanlığına girdik ve bir saat kadar bekledikten sonra otobüslere bindirilip kamp alanına zütürüldük. Her şey güzel ilerliyordu. Eşyalarımızı teslim etmek üzere sırada bekliyorduk.

@97 konuda bahsedilen yunus'u ifşa etmiş beyler

@105 e yardımcı olalım beyler

Sıra bana geldiğinde ismimi söyleyip eşyalarımı verdim ve ismimi söylememden kısa bir süre sonra ben beklerken son sınıf Harbiyeli bana neden güldüğümü sordu ve bağırmaya başladı. Ben gülmediğimi söyledim, bunun üzerine ben yalan mı söylüyorum dedi. Ortam gayet ciddiydi ve gülünecek hiçbir şey yoktu. Demek ben yalan söylüyorum geç şu duvara f-16 resminin tam karşısına ve o resme esas duruşta bak dedi. Koşarak geçti ve beklemeye başladım. Benim suçum neydi ki, gülmemiştim bile. Arkadaşlarım çadırlarına yerleştiler, saç tıraşlarını oldular fakat ben hala duvardaki uçağa bakıyordum. Üstelik duvarla aramda 2 cm vardı ve aynı noktaya bakmak insanın sinirlerini bozuyordu. Bu şekilde yaklaşık bir buçuk saat durduktan sonra gidebileceğimi söyledi. Kamp ilk günden zorlu başlamıştı benim için.

Artık bütün eğitimlerde 5-6 kişilik ayrı bir grup oluyor ve ben o grupta oluyordum. Teorik derslerden sonra uçuşlarımız başlayacaktı. Yaklaşık bir hafta teorik dersler sürdü. Fakat geceleri herkes istirahat edip ders çalışırken ben ve birkaç arkadaşım eğitim yapıyorduk. Fiziksel eğitimleri yapabiliyorduk fakat. Bu eğitimler sırasında pgibolojik baskılar, dalga geçmeler insanın sinirini alt üst ediyordu. Bir haftayı tamamladıktan sonra teorik sınavları olmaya başladık. Geceleri arkadaşlarım gibi çok çalışamıyordum çünkü bizler eğitim yapıyorduk fakat yine de sınavdan başarılı oldum. ikinci sınav yazılı sınavdı ve noktasına kadar acil durumlarda uçakta yapılması gereken hareketlerdi. Ben çok çalışmıştım ve noktasına kadar ezberledim fakat notum açıklandığında geçemediğim söylendi. Fakat ben emindim iyi geçmişti sınavım. Bu sınavların ikisinden de başarılı olanlar uçuşlara başladı fakat bizler geçemediğimiz için komutanlarımızın tabiriyle 0 feet te uçacakmışız. Sonradan öğrendim ki arkadaşlarımız uçarken bizler eğitim yapacakmışız.

rizörvıd

Tamam, güzel askeri açıdan gelişiriz diye düşünmeye başladım. Fakat eğitim yaparken ben ve 5-6 arkadaşım hep ayrı bir grup oluşturup farklı bir eğitim tarzıyla baş başa kalıyorduk. Diğer arkadaşlarımız yürüyüş, selamlama gibi eğitimler yaparken bizler süreli hızlı koşular, çök kalklar, güneşe bakmalar ve çeşitli hakaretlerle baş başa kalıyorduk. Telafi sınavına girdik ve bu sefer bundan geçtik. 12-13 gün geçmesine rağmen uçamamıştım üstüne çok kötü günler geçiriyordum. Bazı arkadaşlarımız bize uygulanan özel eğitimlere daha fazla katlanamayarak ayrılmak istediler. Sanki birileri bizleri yıldırmak için elinden geleni yapıyordu. Özellikle bizim eğitim yaptığımız grup seçilmişti sanki. Geceleri herkes yatarken komutanlar çağırır ve eğitim yaptırırdı.

tmm buldum devam

Kesin bu muallaklerin payi vardir bak

adamlar 5-6 kişilik terminatör grubu oluşturmaya çalışıyordur belki :P

Nihayet ilk uçuşum gelmişti ve çok mutluydum, hayatımda ilk defa uçacaktım sonuçta. ilk uçuşumdan sonra yapılan o kadar eziyeti biraz unutur gibi oldum. Fakat uçuşlara önceden çalışmam gerekiyordu ve boş zamanlarda son sınıf Harbiyelilerin özellikle benim içinde bulunduğum 6-7 kişiye bunu yapmaları bizi çok zorluyordu ve uçuşlara çalışamamakla birlikte pgibolojimizi alt üst ediyordu. Neden bize bunu yapıyorlardı ki? Sebebi neydi, onca kişi varken bizim suçumuz neydi?

bence gruptaki elemanların da cemaat geçmişi var. geçmişini gibtiklerim...

Öğrenci seçme uçuşunda 4 kere uçmuş ve kontrol uçuşum kalmıştı. Uçuşlarını bitiren diğer arkadaşlar çoktan evlerine gitmişlerdi bile. Ben ise burada gece gündüz eğitim yapıyordum. Artık Harbiyeliler beni nerde görse çağırıp eğitim yaptırıyorlardı. Geceleri özellikle çadırdan çağırtıp uyutmamaya çalışıyorlardı. Kontrol uçuşumun olduğu gün uçuş komutanım kol komutanımızdı. Uçuştan önce biraz bağırıp çağırarak moralimi bozmuştu ama olsun dayanmalıydım sonuçta. Havada kalktığımızda kumadalar bana geçti ve kullanmaya başladım. Komutanıma gerekli direktifleri verirken bana birden bağırmaya ve bana söyleme sadece yap dedi. Ama bize söylememiz emredilmişti. Neyse böyle devam edeyim derken birden kızmaya başladı. Gereksiz yere bağırıyordu, o bağırdıkça ben stres yapıyordum fakat neden böyle bir şey yapıyordu ki sonuçta uçağı ilk defa kullanmaya başlıyorum. Bana bağırarak stres altındaki uçuşumu ölçmeye çalışıyor desem değil çünkü daha uçmayı doğru düzgün bilmiyorum stres ile nasıl başa çıkayım. Neyse uçuşumu tamamladıktan sonra aşağı indik ve havada bana yapılan hakaretler ve bağırmalara kulak asmadım çünkü bir ara uçaktan kendimi atmayı düşünecek kadar çok bunalmıştım. Aslında bu notlar bizim için önemli değildi ama yine de geçer not almak güzel bir şeydi. 50 alan başarıyla tamamlıyordu.

bence eziyetin cemaatle ilgisi yok torpil aq askeriyeyi bitiren şey

Kufurlerimi sen anlattiktan sonra siralayacagim

işe bak dıbına koyim. ee devam et panpa

@120 sonunu bekle panpa

hadi lan seri ol dinliyoruz