gittim. Bi sağlık raporu için. Ama gitmez olaydım. En azından istanbulun o içler acısı halini görmezdim.

işlerimi hallettikten sonra hayatımda ilk defa istanbulu gezecektim. Eminönü vesayre hiç görmedim daha önce. Neyse şansıma ulaşımda ücetsizdi anlayacağınız güzel bir günün beni bekleyeceğini sanıyordum. Lakin hiçte öyle olmadı. Kafamı nereye çevirdiysem bi arapça dükkan isimleri, Ninja warrior dan kaçmış kadınlar ve kişi başına 7 çocuğun düştüğü aşiret görünümlü aileler. Amk itleri sanki ülkenin asıl sahibide sanki biz mülteciyiz gibi bir his uyandı içimde. Metrobüse sırf bunlar yüzünden binemedim. Denizi turlamak için feribota bineyim dedim orayıda işgal etmişler bu amk surileri. Söve söve gezememenin verdiği buruklukla edirneye geri döndüm. Ve ne yazıkki üni için tekrardan dönmek zorunda kalabilirim.